Livre de Job 15

BIBLES DES PEUPLES	GREEK BIBLE
1 Élifaz de Téman prit alors la parole:	1 Τοτε απεκριθη Ελιφας ο Θαιμανιτης και ειπεν?
2 Un savoir aussi creux, est-ce la réponse d’un sage: rien qu’un vent d’est, et le voilà rempli!	2 Επρεπε σοφος να προφερη στοχασμους ματαιους και να γεμιζη την κοιλιαν αυτου απο ανατολικου ανεμου;
3 Il parle, et ce sont des critiques négatives, des mots qui n’apportent rien.	3 Επρεπε να φιλονεικη δια λογων ματαιων και ομιλιων ανωφελων;
4 Voilà que tu renverses la sainte crainte, tu ne veux plus penser à la manière de Dieu.	4 Βεβαιως συ απορριπτεις τον φοβον και αποκλειεις την δεησιν ενωπιον του Θεου.
5 Ton fond mauvais te fait parler, et te fournit des raisons paradoxales.	5 Διοτι το στομα σου αποδεικνυει την ανομιαν σου, και εξελεξας την γλωσσαν των πανουργων.
6 Ce sont tes mots qui te condamnent, pas moi, ta propre bouche témoigne contre toi!	6 Το στομα σου σε καταδικαζει, και ουχι εγω? και τα χειλη σου καταμαρτυρουσιν εναντιον σου.
7 Es-tu né le premier dans l’espèce humaine, venu au jour quand les montagnes n’étaient pas?	7 Μη πρωτος ανθρωπος εγεννηθης; η προ των βουνων επλασθης;
8 Quand Dieu décidait, étais-tu là pour entendre, as-tu fais main basse sur la sagesse?	8 Μηπως ηκουσας τας βουλας του Θεου; και εξηντλησας εις σεαυτον την σοφιαν;
9 Que sais-tu que nous ne sachions? Comprends-tu des choses qui nous échappent?	9 Τι εξευρεις, και δεν εξευρομεν; τι εννοεις, και δεν εννοουμεν;
10 Dans notre camp sont nos aînés, les anciens: ils seraient plus âgés que ton père.	10 Υπαρχουσι και μεταξυ ημων πολιοι και γεροντες, γεροντοτεροι του πατρος σου.
11 Tu ne veux donc pas des consolations de Dieu et des paroles qu’on te dit gentiment?	11 Αι παρηγοριαι του Θεου φαινονται μικρον πραγμα εις σε; η εχεις τι αποκρυφον εν σεαυτω;
12 Pourquoi réagir avec tant de passion, pourquoi ces regards égarés,	12 Δια τι σε αποπλανα η καρδια σου; και δια τι παραφερονται οι οφθαλμοι σου,
13 pour te défouler contre Dieu et déblatérer sans aucune retenue?	13 ωστε στρεφεις το πνευμα σου κατα του Θεου και αφινεις να εξερχωνται τοιουτοι λογοι εκ του στοματος σου;
14 Un humain pourrait-il prétendre qu’il est pur? peut-il se justifier, celui qui naît d’une femme?	14 Τι ειναι ο ανθρωπος, ωστε να ηναι καθαρος; και ο γεγεννημενος εκ γυναικος, ωστε να ηναι δικαιος;
15 À ses anges même Dieu ne fait pas confiance; la voûte cristalline n’est pas pure à ses yeux.	15 Ιδου, εις τους αγιους αυτου δεν εμπιστευεται? και οι ουρανοι δεν ειναι καθαροι εις τους οφθαλμους αυτου?
16 Que dire de cet être écœurant, corrompu, qui boit l’injustice comme l’eau?	16 ποσω μαλλον βδελυρος και ακαθαρτος ειναι ο ανθρωπος, ο πινων ανομιαν ως υδωρ;
17 Écoute-moi, je veux t’instruire; je vais te raconter ce que j’ai vu.	17 Εγω θελω σε διδαξει? ακουσον μου? τουτο βεβαιως ειδον και θελω φανερωσει,
18 Voici ce qu’enseignent les sages: ce qu’ils nous disent, le tenant de leurs pères,	18 το οποιον οι σοφοι ανηγγειλαν παρα των πατερων αυτων, και δεν εκρυψαν?
19 ces hommes à qui le pays fut donné loin de toute présence étrangère:	19 εις τους οποιους μονους εδοθη η γη, και ξενος δεν επερασε δια μεσου αυτων.
20 c’est un tourment que la vie du méchant, les années auxquelles a droit le violent.	20 Ο ασεβης βασανιζεται πασας τας ημερας, και αριθμητα ετη ειναι πεφυλαγμενα δια τον τυραννον.
21 Il entend sans cesse des propos alarmistes: est-il en paix? les pillards vont l’assaillir,	21 Ηχος φοβου ειναι εις τα ωτα αυτου? εν μεσω ειρηνης θελει επελθει επ' αυτον ο εξολοθρευτης.
22 plus moyen d’échapper aux ténèbres, il en est sûr, son destin c’est l’épée,	22 Δεν πιστευει οτι θελει επιστρεψει εκ του σκοτους, και περιμενει την μαχαιραν.
23 après quoi il sera la proie des vautours, il sent que le jour fatal est proche: il est là!	23 Περιπλαναται δια αρτον, και που; εξευρει οτι η ημερα του σκοτους ειναι ετοιμη πλησιον αυτου.
24 Détresse et angoisse: c’est l’épouvante; attaqué par un roi, son mal ne serait pas pire.	24 Θλιψις και στενοχωρια θελουσι καταπληττει αυτον? θελουσιν υπερισχυσει κατ' αυτου, ως βασιλευς εις μαχην παρεσκευασμενος?
25 Mais voilà: il levait le poing contre Dieu, face au Tout-Puissant il jouait au brave.	25 διοτι εξηπλωσε την χειρα αυτου κατα του Θεου και ηλαζονευθη κατα του Παντοδυναμου?
26 Il s’élançait contre lui, tête baissée, s’abritant derrière un gros bouclier,	26 ωρμησε κατ' αυτου με τραχηλον επηρμενον, με την πεπυκνωμενην ραχιν των ασπιδων αυτου?
27 on lui voyait une face bouffie, la ceinture alourdie de graisse.	27 διοτι εσκεπασε το προσωπον αυτου με το παχος αυτου και υπερεπαχυνε τα πλευρα αυτου?
28 Il s’était établi en des villes détruites, avec des maisons où nul n’habite, toujours en danger de s’écrouler.	28 και κατωκησεν εις πολεις ερημους, εις οικους ακατοικητους, ετοιμους δια σωρους.
29 Mais il ne s’y fera pas riche! Sa fortune ne tiendra pas, il ne couvrira pas le pays de son ombre.	29 δεν θελει πλουτισθη, ουδε θελουσι διαμενει τα υπαρχοντα αυτου, ουδε θελει εκτανθη η αφθονια αυτων επι την γην.
30 Il n’échappera pas aux ténèbres, le feu dessèchera ses tiges vertes, le vent emportera sa fleur.	30 Δεν θελει χωρισθη εκ του σκοτους? φλοξ θελει ξηρανει τους βλαστους αυτου, και με την πνοην του στοματος αυτου θελει απελθει.
31 Il a su s’élever: qu’il ne s’y fie pas, nous savons que c’est pure apparence.	31 Ας μη πιστευση εις την ματαιοτητα ο ηπατημενος, διοτι ματαιοτης θελει εισθαι η αμοιβη αυτου.
32 Ses rejetons se flétriront avant le jour, sa ramure ne reverdira pas.	32 Προ του καιρου αυτου θελει φθαρη, και ο κλαδος αυτου δεν θελει πρασινισει.
33 Comme pour la vigne ses fruits verts se perdront, comme l’olivier il laissera tomber ses fleurs.	33 Θελει αποβαλει την αωρον σταφυλην αυτου ως η αμπελος, και θελει ριψει το ανθος αυτου ως η ελαια.
34 Oui, le parti des impies est stérile, et les corrompus, le feu dévore leurs tentes.	34 Διοτι η συναξις των υποκριτων θελει ερημωθη, και πυρ θελει καταφαγει τας σκηνας της δωροληψιας.
35 Qui a conçu du Mal enfante le malheur; son propre ventre lui mûrit sa déception.	35 Συλλαμβανουσι πονηριαν και γεννωσι ματαιοτητα, και η καρδια αυτων μηχαναται δολον.