Ewangelia wg św. Łukasza 22

¹ Nadchodziła uroczystość Przaśników, tak zwana Pascha.

² Arcykapłani i uczeni w Piśmie szukali sposobu, jak by Go zabić, gdyż bali się ludu.

³ Wtedy szatan wszedł w Judasza, zwanego Iskariotą, który był jednym z Dwunastu.

⁴ Poszedł więc i umówił się z arcykapłanami i dowódcami straży, jak ma im Go wydać.

⁵ Ucieszyli się i ułożyli się z nim, że dadzą mu pieniądze.

⁶ On zgodził się i szukał sposobności, żeby im Go wydać bez wiedzy tłumu.

⁷ Tak nadszedł dzień Przaśników, w którym należało ofiarować Paschę.

⁸ Jezus posłał Piotra i Jana z poleceniem: Idźcie i przygotujcie nam Paschę, byśmy mogli ją spożyć.

⁹ Oni Go zapytali: Gdzie chcesz, abyśmy ją przygotowali?

¹⁰ Odpowiedział im: Oto gdy wejdziecie do miasta, spotka się z wami człowiek niosący dzban wody. Idźcie za nim do domu, do którego wejdzie,

¹¹ i powiecie gospodarzowi: Nauczyciel pyta cię: Gdzie jest izba, w której mógłbym spożyć Paschę z moimi uczniami?

¹² On wskaże wam salę dużą, usłaną; tam przygotujecie.

¹³ Oni poszli, znaleźli tak, jak im powiedział, i przygotowali Paschę.

¹⁴ A gdy nadeszła pora, zajął miejsce u stołu i Apostołowie z Nim.

¹⁵ Wtedy rzekł do nich: Gorąco pragnąłem spożyć Paschę z wami, zanim będę cierpiał.

¹⁶ Albowiem powiadam wam: Już jej spożywać nie będę, aż się spełni w królestwie Bożym.

¹⁷ Potem wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie rzekł: Weźcie go i podzielcie między siebie;

¹⁸ albowiem powiadam wam: odtąd nie będę już pił z owocu winnego krzewu, aż przyjdzie królestwo Boże.

¹⁹ Następnie wziął chleb, odmówiwszy dziękczynienie połamał go i podał mówiąc: To jest Ciało moje, które za was będzie wydane: to czyńcie na moją pamiątkę!

²⁰ Tak samo i kielich po wieczerzy, mówiąc: Ten kielich to Nowe Przymierze we Krwi mojej, która za was będzie wylana.

²¹ Lecz oto ręka mojego zdrajcy jest ze Mną na stole.

²² Wprawdzie Syn Człowieczy odchodzi według tego, jak jest postanowione, lecz biada temu człowiekowi, przez którego będzie wydany.

²³ A oni zaczęli wypytywać jeden drugiego, kto by mógł spośród nich to uczynić.

²⁴ Powstał również spór między nimi o to, który z nich zdaje się być największy.

²⁵ Lecz On rzekł do nich: Królowie narodów panują nad nimi, a ich władcy przyjmują nazwę dobroczyńców.

²⁶ Wy zaś nie tak [macie postępować]. Lecz największy między wami niech będzie jak najmłodszy, a przełożony jak sługa!

²⁷ Któż bowiem jest większy? Czy ten, kto siedzi za stołem, czy ten, kto służy? Czyż nie ten, kto siedzi za stołem? Otóż Ja jestem pośród was jak ten, kto służy.

²⁸ Wyście wytrwali przy Mnie w moich przeciwnościach.

²⁹ Dlatego i Ja przekazuję wam królestwo, jak Mnie przekazał je mój Ojciec:

³⁰ abyście w królestwie moim jedli i pili przy moim stole oraz żebyście zasiadali na tronach, sądząc dwanaście pokoleń Izraela.

³¹ Szymonie, Szymonie, oto szatan domagał się, żeby was przesiać jak pszenicę;

³² ale Ja prosiłem za tobą, żeby nie ustała twoja wiara. Ty ze swej strony utwierdzaj twoich braci.

³³ On zaś rzekł: Panie, z Tobą gotów jestem iść nawet do więzienia i na śmierć.

³⁴ Lecz Jezus odrzekł: Powiadam ci, Piotrze, nie zapieje dziś kogut, a ty trzy razy wyprzesz się tego, że Mnie znasz.

³⁵ I rzekł do nich: Czy brak wam było czego, kiedy was posyłałem bez trzosa, bez torby i bez sandałów? Oni odpowiedzieli: Niczego.

³⁶ Lecz teraz - mówił dalej - kto ma trzos, niech go weźmie; tak samo torbę; a kto nie ma, niech sprzeda swój płaszcz i kupi miecz!

³⁷ Albowiem powiadam wam: to, co jest napisane, musi się spełnić na Mnie: Zaliczony został do złoczyńców. To bowiem, co się do Mnie odnosi, dochodzi kresu.

³⁸ Oni rzekli: Panie, tu są dwa miecze. Odpowiedział im: Wystarczy.

³⁹ Potem wyszedł i udał się, według zwyczaju, na Górę Oliwną: towarzyszyli Mu także uczniowie.

⁴⁰ Gdy przyszedł na miejsce, rzekł do nich: Módlcie się, abyście nie ulegli pokusie.

⁴¹ A sam oddalił się od nich na odległość jakby rzutu kamieniem, upadł na kolana i modlił się

⁴² tymi słowami: Ojcze, jeśli chcesz, zabierz ode Mnie ten kielich! Jednak nie moja wola, lecz Twoja niech się stanie!

⁴³ Wtedy ukazał Mu się anioł z nieba i umacniał Go.

⁴⁴ Pogrążony w udręce jeszcze usilniej się modlił, a Jego pot był jak gęste krople krwi, sączące się na ziemię.

⁴⁵ Gdy wstał od modlitwy i przyszedł do uczniów, zastał ich śpiących ze smutku.

⁴⁶ Rzekł do nich: Czemu śpicie? Wstańcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie.

⁴⁷ Gdy On jeszcze mówił, oto zjawił się tłum. A jeden z Dwunastu, imieniem Judasz, szedł na ich czele i zbliżył się do Jezusa, aby Go pocałować.

⁴⁸ Jezus mu rzekł: Judaszu, pocałunkiem wydajesz Syna Człowieczego?

⁴⁹ Towarzysze Jezusa widząc, na co się zanosi, zapytali: Panie, czy mamy uderzyć mieczem?

⁵⁰ I któryś z nich uderzył sługę najwyższego kapłana i odciął mu prawe ucho.

⁵¹ Lecz Jezus odpowiedział: Przestańcie, dosyć! I dotknąwszy ucha, uzdrowił go.

⁵² Do arcykapłanów zaś, dówódcy straży świątynnej i starszych, którzy wyszli przeciw Niemu, Jezus rzekł: Wyszliście z mieczami i kijami jak na zbójcę?

⁵³ Gdy codziennie bywałem u was w świątyni, nie podnieśliście rąk na Mnie, lecz to jest wasza godzina i panowanie ciemności.

⁵⁴ Schwycili Go więc, poprowadzili i zawiedli do domu najwyższego kapłana. A Piotr szedł z daleka.

⁵⁵ Gdy rozniecili ogień na środku dziedzińca i zasiedli wkoło, Piotr usiadł także między nimi.

⁵⁶ A jakaś służąca, zobaczywszy go siedzącego przy ogniu, przyjrzała mu się uważnie i rzekła: I ten był razem z Nim.

⁵⁷ Lecz on zaprzeczył temu, mówiąc: Nie znam Go, kobieto.

⁵⁸ Po chwili zobaczył go ktoś inny i rzekł: I ty jesteś jednym z nich. Piotr odrzekł: Człowieku, nie jestem.

⁵⁹ Po upływie prawie godziny jeszcze ktoś inny począł zawzięcie twierdzić: Na pewno i ten był razem z Nim; jest przecież Galilejczykiem.

⁶⁰ Piotr zaś rzekł: Człowieku, nie wiem, co mówisz. I w tej chwili, gdy on jeszcze mówił, kogut zapiał.

⁶¹ A Pan obrócił się i spojrzał na Piotra. Wspomniał Piotr na słowo Pana, jak mu powiedział: Dziś, zanim kogut zapieje, trzy razy się Mnie wyprzesz.

⁶² Wyszedł na zewnątrz i gorzko zapłakał.

⁶³ Tymczasem ludzie, którzy pilnowali Jezusa, naigrawali się z Niego i bili Go.

⁶⁴ Zasłaniali Mu oczy i pytali: Prorokuj, kto Cię uderzył.

⁶⁵ Wiele też innych obelg miotali przeciw Niemu.

⁶⁶ Skoro dzień nastał, zebrała się starszyzna ludu, arcykapłani i uczeni w Piśmie i kazali przyprowadzić Go przed swoją Radę.

⁶⁷ Rzekli: Jeśli Ty jesteś Mesjasz, powiedz nam! On im odrzekł: Jeśli wam powiem, nie uwierzycie Mi,

⁶⁸ i jeśli was zapytam, nie dacie Mi odpowiedzi.

⁶⁹ Lecz odtąd Syn Człowieczy siedzieć będzie po prawej stronie Wszechmocy Bożej.

⁷⁰ Zawołali wszyscy: Więc Ty jesteś Synem Bożym? Odpowiedział im: Tak. Jestem Nim.

⁷¹ A oni zawołali: Na co nam jeszcze potrzeba świadectwa? Sami przecież słyszeliśmy z ust Jego.