Jó 10

VULGATA	Biblia Tysiąclecia
1 Tædet animam meam vitæ meæ ; dimittam adversum me eloquium meum : loquar in amaritudine animæ meæ.	1 Życie obrzydło mojej duszy, przedstawię Jemu swą sprawę, odezwę się w bólu mej duszy!
2 Dicam Deo : Noli me condemnare ; indica mihi cur me ita judices.	2 Nie potępiaj mnie, powiem do Boga. Dlaczego dokuczasz mi, powiedz!
3 Numquid bonum tibi videtur, si calumnieris me, et opprimas me opus manuum tuarum, et consilium impiorum adjuves ?	3 Przyjemnie ci mnie uciskać, odrzucać dzieło swoich rąk i sprzyjać radzie występnych?
4 Numquid oculi carnei tibi sunt ? aut sicut videt homo, et tu videbis ?	4 Czy oczy Twoje cielesne lub patrzysz na sposób ludzki?
5 Numquid sicut dies hominis dies tui, et anni tui sicut humana sunt tempora,	5 Czy dni Twoje są jak dni człowieka, jak wiek mężczyzny Twe lata,
6 ut quæras iniquitatem meam, et peccatum meum scruteris,	6 że szukasz u mnie przestępstwa i grzechu mego dochodzisz?
7 et scias quia nihil impium fecerim, cum sit nemo qui de manu tua possit eruere ?	7 Choć wiesz, żem przecież nie zgrzeszył, nikt mnie z Twej ręki nie wyrwie.
8 Manus tuæ fecerunt me, et plasmaverunt me totum in circuitu : et sic repente præcipitas me ?	8 Twe ręce ukształtowały mnie, uczyniły: opuszczonego dokoła chcesz zniszczyć?
9 Memento, quæso, quod sicut lutum feceris me, et in pulverem reduces me.	9 Wspomnij, żeś ulepił mnie z gliny: i chcesz obrócić mnie w proch?
10 Nonne sicut lac mulsisti me, et sicut caseum me coagulasti ?	10 Czy mnie nie zlałeś jak mleko, czyż zsiąść się nie dałeś jak serowi?
11 Pelle et carnibus vestisti me ; ossibus et nervis compegisti me.	11 Odziałeś mnie skórą i ciałem i spiąłeś żyłami i kośćmi,
12 Vitam et misericordiam tribuisti mihi, et visitatio tua custodivit spiritum meum.	12 darzyłeś miłością, bogactwem, troskliwość Twa strzegła mi ducha -
13 Licet hæc celes in corde tuo, tamen scio quia universorum memineris.	13 a w sercu to ukrywałeś? Teraz już znam Twe zamiary.
14 Si peccavi, et ad horam pepercisti mihi, cur ab iniquitate mea mundum me esse non pateris ?	14 Tylko czyhałeś na mój grzech, nie chcesz mnie uwolnić od winy.
15 Et si impius fuero, væ mihi est ; et si justus, non levabo caput, saturatus afflictione et miseria.	15 Biada mi, gdybym ja zgrzeszył! Choć sprawiedliwy, nie podniosę głowy, syty pogardy, niedolą pojony.
16 Et propter superbiam quasi leænam capies me, reversusque mirabiliter me crucias.	16 Pysznego złowisz jak lwiątko, na nowo użyjesz Twej mocy,
17 Instauras testes tuos contra me, et multiplicas iram tuam adversum me, et pœnæ militant in me.	17 postawisz mi świeże dowody, gniew swój umocnisz powtórnie, sprowadzisz nowe zastępy.
18 Quare de vulva eduxisti me ? qui utinam consumptus essem, ne oculus me videret.	18 Czemuż wywiodłeś mnie z łona? Bodajbym zginął i nikt mnie nie widział,
19 Fuissem quasi non essem, de utero translatus ad tumulum.	19 jak ktoś, co nigdy nie istniał, od łona złożony do grobu.
20 Numquid non paucitas dierum meorum finietur brevi ? dimitte ergo me, ut plangam paululum dolorem meum,	20 Czyż nie krótkie są dni mego życia? Odwróć Twój wzrok, niech trochę rozjaśnię oblicze,
21 antequam vadam, et non revertar, ad terram tenebrosam, et opertam mortis caligine :	21 nim pójdę, by nigdy nie wrócić, do kraju pełnego ciemności,
22 terram miseriæ et tenebrarum, ubi umbra mortis et nullus ordo, sed sempiternus horror inhabitat.	22 do ziemi czarnej jak noc, do cienia chaosu i śmierci, gdzie świecą jedynie mroki!