Psalmi 59

NOVA VULGATA	VULGATA
1 Magistro chori. Secundum " Ne destruxeris ". David. Miktam. Quando Saul viros misit, qui domum observarent et eum occiderent.	1 In finem, pro his qui immutabuntur, in tituli inscriptionem ipsi David, in doctrinam,
2 Eripe me de inimicis meis, Deus meus, et ab insurgentibus in me protege me.	2 cum succendit Mesopotamiam Syriæ et Sobal, et convertit Joab, et percussit Idumæam in valle Salinarum duodecim millia.
3 Eripe me de operantibus iniquitatem et de viris sanguinum salva me.	3 Deus, repulisti nos, et destruxisti nos ; iratus es, et misertus es nobis.
4 Quia ecce insidiati sunt animae meae, irruerunt in me fortes.	4 Commovisti terram, et conturbasti eam ; sana contritiones ejus, quia commota est.
5 Neque delictum neque peccatum in me est, Domine; sine iniquitate mea currunt et praeparantur. Exsurge in occursum meum et vide;	5 Ostendisti populo tuo dura ; potasti nos vino compunctionis.
6 et tu, Domine, Deus virtutum, Deus Israel, evigila ad visitandas omnes gentes; non miserearis omnibus, qui infideliteroperantur.	6 Dedisti metuentibus te significationem, ut fugiant a facie arcus ; ut liberentur dilecti tui.
7 Revertentur ad vesperam et latrabunt ut canes et circuibunt civitatem.	7 Salvum fac dextera tua, et exaudi me.
8 Ecce eructabunt ore suo, et gladius in labiis eorum: “ Quis enim audit? ”.	8 Deus locutus est in sancto suo : lætabor, et partibor Sichimam ; et convallem tabernaculorum metibor.
9 Et tu, Domine, deridebis eos, subsannabis omnes gentes.	9 Meus est Galaad, et meus est Manasses ; et Ephraim fortitudo capitis mei. Juda rex meus ;
10 Fortitudo mea, tibi attendam, quia, Deus, praesidium meum es.	10 Moab olla spei meæ. In Idumæam extendam calceamentum meum : mihi alienigenæ subditi sunt.
11 Deus meus, misericordia eius praeveniet me. Deus faciet, ut despiciam inimicos meos.	11 Quis deducet me in civitatem munitam ? quis deducet me usque in Idumæam ?
12 Ne occidas eos, ne quando obliviscatur populus meus; disperge illos in virtute tua et prosterne eos, protector meus, Domine.	12 nonne tu, Deus, qui repulisti nos ? et non egredieris, Deus, in virtutibus nostris ?
13 Peccatum oris eorum, sermo labiorum ipsorum, et comprehendantur in superbia sua. Propter exsecrationem et mendacium, quod loquuntur,	13 Da nobis auxilium de tribulatione, quia vana salus hominis.
14 consume eos in furore, consume, et non erunt; et scient quia Deus dominabitur Iacob et finium terrae.	14 In Deo faciemus virtutem ; et ipse ad nihilum deducet tribulantes nos.
15 Revertentur ad vesperam et latrabunt ut canes et circuibunt civitatem.
16 Ipsi errabunt ad manducandum; si vero non fuerint saturati, murmurabunt.
17 Ego autem cantabo fortitudinem tuam et exsultabo mane misericordiam tuam, quia factus es praesidium meum et refugium meum in die tribulationis meae.
18 Fortitudo mea, tibi psallam, quia, Deus, praesidium meum es: Deus meus misericordia mea.