1 κυριος εκτισεν εκ γης ανθρωπον και παλιν απεστρεψεν αυτον εις αυτην | 1 Il Signore ha creato l'uomo dalla terra, e ad essa lo fa di nuovo tornare. |
2 ημερας αριθμου και καιρον εδωκεν αυτοις και εδωκεν αυτοις εξουσιαν των επ' αυτης | 2 Gli ha concesso giorni contati e tempo definito, dandogli potere su quanto essa contiene. |
3 καθ' εαυτον ενεδυσεν αυτους ισχυν και κατ' εικονα αυτου εποιησεν αυτους | 3 Li ha rivestiti di forza come se stesso, li ha fatti secondo la sua immagine. |
4 εθηκεν τον φοβον αυτου επι πασης σαρκος και κατακυριευειν θηριων και πετεινων | 4 Ha posto il timore di lui su ogni carne, perché egli dominasse le bestie e i volatili. |
5 - | 5 Il consiglio, la lingua, gli occhi, gli orecchi e il cuore diede loro per ragionare. |
6 διαβουλιον και γλωσσαν και οφθαλμους ωτα και καρδιαν εδωκεν διανοεισθαι αυτοις | 6 Li riempì con giudizio e intelligenza, e mostrò loro il bene e il male. |
7 επιστημην συνεσεως ενεπλησεν αυτους και αγαθα και κακα υπεδειξεν αυτοις | 7 Pose nei loro cuori il suo timore per mostrare la grandezza delle sue opere. |
8 εθηκεν τον οφθαλμον αυτου επι τας καρδιας αυτων δειξαι αυτοις το μεγαλειον των εργων αυτου | 8 Loderanno il suo santo nome, per narrare i portenti delle sue opere. |
9 - | 9 Ha dato loro l'intelligenza, li ha dotati con la legge della vita. |
10 και ονομα αγιασμου αινεσουσιν ινα διηγωνται τα μεγαλεια των εργων αυτου | 10 Stabilì con loro un'alleanza eterna e mostrò loro i suoi giudizi. |
11 προσεθηκεν αυτοις επιστημην και νομον ζωης εκληροδοτησεν αυτοις | 11 I loro occhi videro lo splendore della sua gloria, il loro orecchio udì la meraviglia della sua voce. |
12 διαθηκην αιωνος εστησεν μετ' αυτων και τα κριματα αυτου υπεδειξεν αυτοις | 12 E disse loro: "Guardatevi da ogni ingiustizia"; e ordinò che ciascuno si curasse del prossimo. |
13 μεγαλειον δοξης ειδον οι οφθαλμοι αυτων και δοξαν φωνης αυτου ηκουσεν το ους αυτων | 13 Le loro vie son sempre davanti a lui, non sono nascoste ai suoi occhi. |
14 και ειπεν αυτοις προσεχετε απο παντος αδικου και ενετειλατο αυτοις εκαστω περι του πλησιον | 14 Stabilì per ogni popolo un reggitore, ma Israele è la porzione del Signore. |
15 αι οδοι αυτων εναντιον αυτου δια παντος ου κρυβησονται απο των οφθαλμων αυτου | 15 Tutte le loro opere sono come il sole davanti a lui, i suoi occhi sono sempre sulle loro vie. |
16 - | 16 Le loro ingiustizie non gli sono nascoste e tutti i loro peccati sono davanti al Signore. |
17 εκαστω εθνει κατεστησεν ηγουμενον και μερις κυριου ισραηλ εστιν | 17 Per lui è come un sigillo l'elemosina dell'uomo, custodisce come pupilla il bene fatto dall'uomo. |
18 - | 18 Dopo sorgerà per ricompensarli, renderà loro il premio sul capo. |
19 απαντα τα εργα αυτων ως ο ηλιος εναντιον αυτου και οι οφθαλμοι αυτου ενδελεχεις επι τας οδους αυτων | 19 Nondimeno ai pentiti lascia aperta la via e agli esitanti dà la forza della costanza. |
20 ουκ εκρυβησαν αι αδικιαι αυτων απ' αυτου και πασαι αι αμαρτιαι αυτων εναντι κυριου | 20 Ritorna al Signore, stàccati dal peccato, prega in sua presenza, riduci gli ostacoli. |
21 - | 21 Volgiti all'Altissimo, desisti dall'ingiustizia: odia profondamente ciò ch'egli detesta. |
22 ελεημοσυνη ανδρος ως σφραγις μετ' αυτου και χαριν ανθρωπου ως κορην συντηρησει | 22 Chi loderà l'Altissimo negl'inferi invece dei vivi che gli rendono grazie? |
23 μετα ταυτα εξαναστησεται και ανταποδωσει αυτοις και το ανταποδομα αυτων εις κεφαλην αυτων αποδωσει | 23 Per il morto -- egli è come inesistente -- cessa la lode; chi è vivo e sano loda il Signore. |
24 πλην μετανοουσιν εδωκεν επανοδον και παρεκαλεσεν εκλειποντας υπομονην | 24 Come è grande la misericordia del Signore e il suo perdono per quanti tornano a lui! |
25 επιστρεφε επι κυριον και απολειπε αμαρτιας δεηθητι κατα προσωπον και σμικρυνον προσκομμα | 25 Non può esserci tutto negli uomini, perché un figlio d'uomo non è immortale. |
26 επαναγε επι υψιστον και αποστρεφε απο αδικιας και σφοδρα μισησον βδελυγμα | 26 Cosa è più luminoso del sole? Anch'esso si oscura! Così l'uomo di carne e sangue concepisce il male. |
27 υψιστω τις αινεσει εν αδου αντι ζωντων και διδοντων ανθομολογησιν | 27 Dio passa in rassegna gli astri nel più alto dei cieli, mentre gli uomini tutti son polvere e terra. |
28 απο νεκρου ως μηδε οντος απολλυται εξομολογησις ζων και υγιης αινεσει τον κυριον | |
29 ως μεγαλη η ελεημοσυνη του κυριου και εξιλασμος τοις επιστρεφουσιν επ' αυτον | |
30 ου γαρ δυναται παντα ειναι εν ανθρωποις οτι ουκ αθανατος υιος ανθρωπου | |
31 τι φωτεινοτερον ηλιου και τουτο εκλειπει και πονηρον ενθυμηθησεται σαρξ και αιμα | |
32 δυναμιν υψους ουρανου αυτος επισκεπτεται και ανθρωποι παντες γη και σποδος | |