ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ - Siracide - Sirach 17

LXX	NOVA VULGATA
1 κυριος εκτισεν εκ γης ανθρωπον και παλιν απεστρεψεν αυτον εις αυτην	1 Deus creavit de terra hominem et secundum imaginem suam fecit illum;
2 ημερας αριθμου και καιρον εδωκεν αυτοις και εδωκεν αυτοις εξουσιαν των επ' αυτης	2 et iterum convertit illum in ipsam et secundum se vestivit illum virtute.
3 καθ' εαυτον ενεδυσεν αυτους ισχυν και κατ' εικονα αυτου εποιησεν αυτους	3 Numerum dierum et tempus dedit illi et dedit illi potestatem eorum, quae sunt super terram.
4 εθηκεν τον φοβον αυτου επι πασης σαρκος και κατακυριευειν θηριων και πετεινων	4 Posuit timorem illius super omnem carnem, ut dominaretur bestiarum et volatilium.
5 -	5 Creavit illis consilium et linguam et oculos et aures et cor dedit illis excogitandi et disciplina intellectus replevit illos.
6 διαβουλιον και γλωσσαν και οφθαλμους ωτα και καρδιαν εδωκεν διανοεισθαι αυτοις	6 Creavit illis scientiam spiritus, sensu implevit cor illorum et mala et bona ostendit illis.
7 επιστημην συνεσεως ενεπλησεν αυτους και αγαθα και κακα υπεδειξεν αυτοις	7 Posuit timorem suum super corda illorum ostendens illis magnalia operum suorum
8 εθηκεν τον οφθαλμον αυτου επι τας καρδιας αυτων δειξαι αυτοις το μεγαλειον των εργων αυτου	8 et dedit illis gloriari in mirabilibus illius, ut nomen sanctificationis collaudent et magnalia enarrent operum eius.
9 -	9 Addidit illis disciplinam et legem vitae hereditavit illos.
10 και ονομα αγιασμου αινεσουσιν ινα διηγωνται τα μεγαλεια των εργων αυτου	10 Testamentum aeternum constituit cum illis et iustitiam et iudicia sua ostendit illis.
11 προσεθηκεν αυτοις επιστημην και νομον ζωης εκληροδοτησεν αυτοις	11 Et magnalia honoris eius vidit oculus illorum, et honorem vocis eius audierunt aures illorum, et dixit illis: “ Attendite ab omni iniquo ”.
12 διαθηκην αιωνος εστησεν μετ' αυτων και τα κριματα αυτου υπεδειξεν αυτοις	12 Et mandavit illis unicuique de proximo suo.
13 μεγαλειον δοξης ειδον οι οφθαλμοι αυτων και δοξαν φωνης αυτου ηκουσεν το ους αυτων	13 Viae illorum coram ipso sunt semper: non sunt absconsae ab oculis ipsius.
14 και ειπεν αυτοις προσεχετε απο παντος αδικου και ενετειλατο αυτοις εκαστω περι του πλησιον	14 In unamquamque gentem praeposuit rectorem,
15 αι οδοι αυτων εναντιον αυτου δια παντος ου κρυβησονται απο των οφθαλμων αυτου	15 et pars Dei Israel factus est.
16 -	16 Et omnia opera illorum velut sol in conspectu eius; et oculi eius sine intermissione inspicientes in viis eorum.
17 εκαστω εθνει κατεστησεν ηγουμενον και μερις κυριου ισραηλ εστιν	17 Non sunt absconsae iniquitates illorum et omnia peccata eorum in conspectu Dei.
18 -	18 Eleemosyna viri quasi signaculum cum ipso, et gratiam hominis quasi pupillam conservabit.
19 απαντα τα εργα αυτων ως ο ηλιος εναντιον αυτου και οι οφθαλμοι αυτου ενδελεχεις επι τας οδους αυτων	19 Et postea resurget et retribuet illis et retributionem unicuique in caput ipsorum convertet.
20 ουκ εκρυβησαν αι αδικιαι αυτων απ' αυτου και πασαι αι αμαρτιαι αυτων εναντι κυριου	20 Paenitentibus autem dedit viam reditus et confirmavit deficientes sustinere et destinavit illis sortem veritatis.
21 -	21 Convertere ad Dominum et relinque peccata tua;
22 ελεημοσυνη ανδρος ως σφραγις μετ' αυτου και χαριν ανθρωπου ως κορην συντηρησει	22 precare ante faciem Domini et minue offendicula.
23 μετα ταυτα εξαναστησεται και ανταποδωσει αυτοις και το ανταποδομα αυτων εις κεφαλην αυτων αποδωσει	23 Revertere ad Altissimum et avertere ab iniustitia tua et nimis odito exsecrationem.
24 πλην μετανοουσιν εδωκεν επανοδον και παρεκαλεσεν εκλειποντας υπομονην	24 Et cognosce iustitias et iudicia Dei et sta in sorte propositionis et orationis altissimi Dei.
25 επιστρεφε επι κυριον και απολειπε αμαρτιας δεηθητι κατα προσωπον και σμικρυνον προσκομμα	25 Altissimum quis laudabit in inferis pro vivis et dantibus confessionem Deo?
26 επαναγε επι υψιστον και αποστρεφε απο αδικιας και σφοδρα μισησον βδελυγμα	26 Non demoreris in errore impiorum; ante mortem confitere: a mortuo, quasi nihil sit, perit confessio.
27 υψιστω τις αινεσει εν αδου αντι ζωντων και διδοντων ανθομολογησιν	27 Confiteberis vivens, vivus et sanus confiteberis et laudabis Deum et gloriaberis in miserationibus illius.
28 απο νεκρου ως μηδε οντος απολλυται εξομολογησις ζων και υγιης αινεσει τον κυριον	28 Quam magna misericordia Domini, et propitiatio illius convertentibus ad se!
29 ως μεγαλη η ελεημοσυνη του κυριου και εξιλασμος τοις επιστρεφουσιν επ' αυτον	29 Nec enim omnia possunt esse in hominibus, quoniam non est immortalis filius hominis.
30 ου γαρ δυναται παντα ειναι εν ανθρωποις οτι ουκ αθανατος υιος ανθρωπου	30 Quid lucidius sole? Et hic deficiet. Aut quid nequius quam quod excogitavit caro et sanguis? Et hoc arguetur.
31 τι φωτεινοτερον ηλιου και τουτο εκλειπει και πονηρον ενθυμηθησεται σαρξ και αιμα	31 Virtutem altitudinis caeli ipse conspicit, et omnes homines terra et cinis.
32 δυναμιν υψους ουρανου αυτος επισκεπτεται και ανθρωποι παντες γη και σποδος