ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ - Proverbi - Proverbs 24

LXX	KING JAMES BIBLE
1 υιε μη ζηλωσης κακους ανδρας μηδε επιθυμησης ειναι μετ' αυτων	1 Be not thou envious against evil men, neither desire to be with them.
2 ψευδη γαρ μελετα η καρδια αυτων και πονους τα χειλη αυτων λαλει	2 For their heart studieth destruction, and their lips talk of mischief.
3 μετα σοφιας οικοδομειται οικος και μετα συνεσεως ανορθουται	3 Through wisdom is an house builded; and by understanding it is established:
4 μετα αισθησεως εμπιμπλαται ταμιεια εκ παντος πλουτου τιμιου και καλου	4 And by knowledge shall the chambers be filled with all precious and pleasant riches.
5 κρεισσων σοφος ισχυρου και ανηρ φρονησιν εχων γεωργιου μεγαλου	5 A wise man is strong; yea, a man of knowledge increaseth strength.
6 μετα κυβερνησεως γινεται πολεμος βοηθεια δε μετα καρδιας βουλευτικης	6 For by wise counsel thou shalt make thy war: and in multitude of counsellers there is safety.
7 σοφια και εννοια αγαθη εν πυλαις σοφων σοφοι ουκ εκκλινουσιν εκ στοματος κυριου	7 Wisdom is too high for a fool: he openeth not his mouth in the gate.
8 αλλα λογιζονται εν συνεδριοις απαιδευτοις συναντα θανατος	8 He that deviseth to do evil shall be called a mischievous person.
9 αποθνησκει δε αφρων εν αμαρτιαις ακαθαρσια δε ανδρι λοιμω εμμολυνθησεται	9 The thought of foolishness is sin: and the scorner is an abomination to men.
10 εν ημερα κακη και εν ημερα θλιψεως εως αν εκλιπη	10 If thou faint in the day of adversity, thy strength is small.
11 ρυσαι αγομενους εις θανατον και εκπριου κτεινομενους μη φειση	11 If thou forbear to deliver them that are drawn unto death, and those that are ready to be slain;
12 εαν δε ειπης ουκ οιδα τουτον γινωσκε οτι κυριος καρδιας παντων γινωσκει και ο πλασας πνοην πασιν αυτος οιδεν παντα ος αποδιδωσιν εκαστω κατα τα εργα αυτου	12 If thou sayest, Behold, we knew it not; doth not he that pondereth the heart consider it? and he that keepeth thy soul, doth not he know it? and shall not he render to every man according to his works?
13 φαγε μελι υιε αγαθον γαρ κηριον ινα γλυκανθη σου ο φαρυγξ	13 My son, eat thou honey, because it is good; and the honeycomb, which is sweet to thy taste:
14 ουτως αισθηση σοφιαν τη ση ψυχη εαν γαρ ευρης εσται καλη η τελευτη σου και ελπις σε ουκ εγκαταλειψει	14 So shall the knowledge of wisdom be unto thy soul: when thou hast found it, then there shall be a reward, and thy expectation shall not be cut off.
15 μη προσαγαγης ασεβη νομη δικαιων μηδε απατηθης χορτασια κοιλιας	15 Lay not wait, O wicked man, against the dwelling of the righteous; spoil not his resting place:
16 επτακι γαρ πεσειται ο δικαιος και αναστησεται οι δε ασεβεις ασθενησουσιν εν κακοις	16 For a just man falleth seven times, and riseth up again: but the wicked shall fall into mischief.
17 εαν πεση ο εχθρος σου μη επιχαρης αυτω εν δε τω υποσκελισματι αυτου μη επαιρου	17 Rejoice not when thine enemy falleth, and let not thine heart be glad when he stumbleth:
18 οτι οψεται κυριος και ουκ αρεσει αυτω και αποστρεψει τον θυμον αυτου απ' αυτου	18 Lest the LORD see it, and it displease him, and he turn away his wrath from him.
19 μη χαιρε επι κακοποιοις μηδε ζηλου αμαρτωλους	19 Fret not thyself because of evil men, neither be thou envious at the wicked;
20 ου γαρ μη γενηται εκγονα πονηρων λαμπτηρ δε ασεβων σβεσθησεται	20 For there shall be no reward to the evil man; the candle of the wicked shall be put out.
21 φοβου τον θεον υιε και βασιλεα και μηθετερω αυτων απειθησης	21 My son, fear thou the LORD and the king: and meddle not with them that are given to change:
22 εξαιφνης γαρ τεισονται τους ασεβεις τας δε τιμωριας αμφοτερων τις γνωσεται [22α] λογον φυλασσομενος υιος απωλειας εκτος εσται δεχομενος δε εδεξατο αυτον [22β] μηδεν ψευδος απο γλωσσης βασιλει λεγεσθω και ουδεν ψευδος απο γλωσσης αυτου ου μη εξελθη [22χ] μαχαιρα γλωσσα βασιλεως και ου σαρκινη ος δ' αν παραδοθη συντριβησεται [22δ] εαν γαρ οξυνθη ο θυμος αυτου συν νευροις ανθρωπους αναλισκει [22ε] και οστα ανθρωπων κατατρωγει και συγκαιει ωσπερ φλοξ ωστε αβρωτα ειναι νεοσσοις αετων	22 For their calamity shall rise suddenly; and who knoweth the ruin of them both?
23 ταυτα δε λεγω υμιν τοις σοφοις επιγινωσκειν αιδεισθαι προσωπον εν κρισει ου καλον	23 These things also belong to the wise. It is not good to have respect of persons in judgment.
24 ο ειπων τον ασεβη δικαιος εστιν επικαταρατος λαοις εσται και μισητος εις εθνη	24 He that saith unto the wicked, Thou are righteous; him shall the people curse, nations shall abhor him:
25 οι δε ελεγχοντες βελτιους φανουνται επ' αυτους δε ηξει ευλογια αγαθη	25 But to them that rebuke him shall be delight, and a good blessing shall come upon them.
26 χειλη δε φιλησουσιν αποκρινομενα λογους αγαθους	26 Every man shall kiss his lips that giveth a right answer.
27 ετοιμαζε εις την εξοδον τα εργα σου και παρασκευαζου εις τον αγρον και πορευου κατοπισθεν μου και ανοικοδομησεις τον οικον σου	27 Prepare thy work without, and make it fit for thyself in the field; and afterwards build thine house.
28 μη ισθι ψευδης μαρτυς επι σον πολιτην μηδε πλατυνου σοις χειλεσιν	28 Be not a witness against thy neighbour without cause; and deceive not with thy lips.
29 μη ειπης ον τροπον εχρησατο μοι χρησομαι αυτω τεισομαι δε αυτον α με ηδικησεν	29 Say not, I will do so to him as he hath done to me: I will render to the man according to his work.
30 ωσπερ γεωργιον ανηρ αφρων και ωσπερ αμπελων ανθρωπος ενδεης φρενων	30 I went by the field of the slothful, and by the vineyard of the man void of understanding;
31 εαν αφης αυτον χερσωθησεται και χορτομανησει ολος και γινεται εκλελειμμενος οι δε φραγμοι των λιθων αυτου κατασκαπτονται	31 And, lo, it was all grown over with thorns, and nettles had covered the face thereof, and the stone wall thereof was broken down.
32 υστερον εγω μετενοησα επεβλεψα του εκλεξασθαι παιδειαν	32 Then I saw, and considered it well: I looked upon it, and received instruction.
33 ολιγον νυσταζω ολιγον δε καθυπνω ολιγον δε εναγκαλιζομαι χερσιν στηθη	33 Yet a little sleep, a little slumber, a little folding of the hands to sleep:
34 εαν δε τουτο ποιης ηξει προπορευομενη η πενια σου και η ενδεια σου ωσπερ αγαθος δρομευς	34 So shall thy poverty come as one that travelleth; and thy want as an armed man.