ΨΑΛΜΟΙ - Salmi - Psalms 94
123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536373839404142434445464748495051525354555657585960616263646566676869707172737475767778798081828384858687888990919293949596979899100101102103104105106107108109110111112113114115116117118119120121122123124125126127128129130131132133134135136137138139140141142143144145146147148149150151
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
LXX | CATHOLIC PUBLIC DOMAIN |
---|---|
1 αινος ωδης τω δαυιδ δευτε αγαλλιασωμεθα τω κυριω αλαλαξωμεν τω θεω τω σωτηρι ημων | 1 The Praise of a Canticle, of David himself. Come, let us exult in the Lord. Let us shout joyfully to God, our Savior. |
2 προφθασωμεν το προσωπον αυτου εν εξομολογησει και εν ψαλμοις αλαλαξωμεν αυτω | 2 Let us anticipate his presence with confession, and let us sing joyfully to him with psalms. |
3 οτι θεος μεγας κυριος και βασιλευς μεγας επι παντας τους θεους | 3 For the Lord is a great God and a great King over all gods. |
4 οτι εν τη χειρι αυτου τα περατα της γης και τα υψη των ορεων αυτου εισιν | 4 For in his hand are all the limits of the earth, and the heights of the mountains are his. |
5 οτι αυτου εστιν η θαλασσα και αυτος εποιησεν αυτην και την ξηραν αι χειρες αυτου επλασαν | 5 For the sea is his, and he made it, and his hands formed the dry land. |
6 δευτε προσκυνησωμεν και προσπεσωμεν αυτω και κλαυσωμεν εναντιον κυριου του ποιησαντος ημας | 6 Come, let us adore and fall prostrate, and let us weep before the Lord who made us. |
7 οτι αυτος εστιν ο θεος ημων και ημεις λαος νομης αυτου και προβατα χειρος αυτου σημερον εαν της φωνης αυτου ακουσητε | 7 For he is the Lord our God, and we are the people of his pasture and the sheep of his hand. |
8 μη σκληρυνητε τας καρδιας υμων ως εν τω παραπικρασμω κατα την ημεραν του πειρασμου εν τη ερημω | 8 If today you hear his voice, harden not your hearts: |
9 ου επειρασαν οι πατερες υμων εδοκιμασαν και ειδοσαν τα εργα μου | 9 as in the provocation, according to the day of temptation in the wilderness, where your fathers tempted me; they tested me, though they had seen my works. |
10 τεσσαρακοντα ετη προσωχθισα τη γενεα εκεινη και ειπα αει πλανωνται τη καρδια και αυτοι ουκ εγνωσαν τας οδους μου | 10 For forty years, I was offended by that generation, and I said: These have always strayed in heart. |
11 ως ωμοσα εν τη οργη μου ει εισελευσονται εις την καταπαυσιν μου | 11 And these have not known my ways. So I swore in my wrath: They shall not enter into my rest. |