ΨΑΛΜΟΙ - Salmi - Psalms 94

LXX	NOVA VULGATA
1 αινος ωδης τω δαυιδ δευτε αγαλλιασωμεθα τω κυριω αλαλαξωμεν τω θεω τω σωτηρι ημων	1 Deus ultionum, Domine, Deus ultionum, effulge.
2 προφθασωμεν το προσωπον αυτου εν εξομολογησει και εν ψαλμοις αλαλαξωμεν αυτω	2 Exaltare, qui iudicas terram, redde retributionem superbis.
3 οτι θεος μεγας κυριος και βασιλευς μεγας επι παντας τους θεους	3 Usquequo peccatores, Domine, usquequo peccatores exsultabunt?
4 οτι εν τη χειρι αυτου τα περατα της γης και τα υψη των ορεων αυτου εισιν	4 Effabuntur et loquentur proterva, gloriabuntur omnes, qui operantur iniquitatem. -
5 οτι αυτου εστιν η θαλασσα και αυτος εποιησεν αυτην και την ξηραν αι χειρες αυτου επλασαν	5 Populum tuum, Domine, humiliant et hereditatem tuam vexant.
6 δευτε προσκυνησωμεν και προσπεσωμεν αυτω και κλαυσωμεν εναντιον κυριου του ποιησαντος ημας	6 Viduam et advenam interficiunt et pupillos occidunt.
7 οτι αυτος εστιν ο θεος ημων και ημεις λαος νομης αυτου και προβατα χειρος αυτου σημερον εαν της φωνης αυτου ακουσητε	7 Et dixerunt: “ Non videbit Dominus, nec intelleget Deus Iacob ”.
8 μη σκληρυνητε τας καρδιας υμων ως εν τω παραπικρασμω κατα την ημεραν του πειρασμου εν τη ερημω	8 Intellegite, insipientes in populo; et stulti, quando sapietis?
9 ου επειρασαν οι πατερες υμων εδοκιμασαν και ειδοσαν τα εργα μου	9 Qui plantavit aurem, non audiet, aut qui finxit oculum, non respiciet?
10 τεσσαρακοντα ετη προσωχθισα τη γενεα εκεινη και ειπα αει πλανωνται τη καρδια και αυτοι ουκ εγνωσαν τας οδους μου	10 Qui corripit gentes, non arguet, qui docet hominem scientiam?
11 ως ωμοσα εν τη οργη μου ει εισελευσονται εις την καταπαυσιν μου	11 Dominus scit cogitationes hominum, quoniam vanae sunt.
	12 Beatus homo, quem tu erudieris, Domine, et de lege tua docueris eum,
	13 ut mitiges ei a diebus malis, donec fodiatur peccatori fovea.
	14 Quia non repellet Dominus plebem suam et hereditatem suam non derelinquet.
	15 Quia ad iustitiam revertetur iudicium, et sequentur illam omnes, qui recto sunt corde.
	16 Quis consurget mihi adversus malignantes, aut quis stabit mecum adversus operantes iniquitatem?
	17 Nisi quia Dominus adiuvit me, paulo minus habitasset in loco silentii anima mea.
	18 Si dicebam: “ Motus est pes meus ”, misericordia tua, Domine, sustentabatme.
	19 In multitudine sollicitudinum mearum in corde meo, consolationes tuae laetificaverunt animam meam.
	20 Numquid sociabitur tibi sedes iniquitatis, quae fingit molestiam contra praeceptum?
	21 Irruunt in animam iusti et sanguinem innocentem condemnant.
	22 Et factus est mihi Dominus in praesidium, et Deus meus in rupem refugii mei;
	23 et reddet illis iniquitatem ipsorum et in malitia eorum disperdet eos,
	24 disperdet illos Dominus Deus noster.