1 υπολαβων δε ιωβ λεγει | 1 Jó tomou a palavra nestes termos: |
2 ει γαρ τις ιστων στησαι μου την οργην τας δε οδυνας μου αραι εν ζυγω ομοθυμαδον | 2 Ah! se pudessem pesar minha aflição, e pôr na balança com ela meu infortúnio! |
3 και δη αμμου παραλιας βαρυτερα εσται αλλ' ως εοικεν τα ρηματα μου εστιν φαυλα | 3 esta aqui apareceria mais pesada do que a areia dos mares: eis por que minhas palavras são desvairadas. |
4 βελη γαρ κυριου εν τω σωματι μου εστιν ων ο θυμος αυτων εκπινει μου το αιμα οταν αρξωμαι λαλειν κεντουσι με | 4 As setas do Todo-poderoso estão cravadas em mim, e meu espírito bebe o veneno delas; os terrores de Deus me assediam |
5 τι γαρ μη δια κενης κεκραξεται ονος αγριος αλλ' η τα σιτα ζητων ει δε και ρηξει φωνην βους επι φατνης εχων τα βρωματα | 5 Porventura orneja o asno montês, quando tem erva? Muge o touro junto de sua forragem? |
6 ει βρωθησεται αρτος ανευ αλος ει δε και εστιν γευμα εν ρημασιν κενοις | 6 Come-se uma coisa insípida sem sal? Pode alguém saborear aquilo que não tem gosto algum? |
7 ου δυναται γαρ παυσασθαι μου η ψυχη βρομον γαρ ορω τα σιτα μου ωσπερ οσμην λεοντος | 7 Minha alma recusa-se a tocar nisso, meu coração está desgostoso. |
8 ει γαρ δωη και ελθοι μου η αιτησις και την ελπιδα μου δωη ο κυριος | 8 Quem me dera que meu voto se cumpra, e que Deus realize minha esperança! |
9 αρξαμενος ο κυριος τρωσατω με εις τελος δε μη με ανελετω | 9 Que Deus consinta em esmagar-me, que deixe suas mãos cortarem meus dias! |
10 ειη δε μου πολις ταφος εφ' ης επι τειχεων ηλλομην επ' αυτης ου μη φεισωμαι ου γαρ εψευσαμην ρηματα αγια θεου μου | 10 Teria pelo menos um consolo, e exultaria em seu impiedoso tormento, por não ter renegado as palavras do Santo. |
11 τις γαρ μου η ισχυς οτι υπομενω η τις μου ο χρονος οτι ανεχεται μου η ψυχη | 11 Pois, que é minha força para que eu espere, qual é meu fim, para me portar com paciência? |
12 μη ισχυς λιθων η ισχυς μου η αι σαρκες μου εισιν χαλκειαι | 12 Será que tenho a fortaleza das pedras, e será de bronze minha carne? |
13 η ουκ επ' αυτω επεποιθειν βοηθεια δε απ' εμου απεστιν | 13 Não encontro socorro algum, qualquer esperança de salvação me foi tirada. |
14 απειπατο με ελεος επισκοπη δε κυριου υπερειδεν με | 14 Recusar a piedade a um amigo é abandonar o temor ao Todo-poderoso. |
15 ου προσειδον με οι εγγυτατοι μου ωσπερ χειμαρρους εκλειπων η ωσπερ κυμα παρηλθον με | 15 Meus irmãos são traiçoeiros como a torrente, como as águas das torrentes que somem. |
16 οιτινες με διευλαβουντο νυν επιπεπτωκασιν μοι ωσπερ χιων η κρυσταλλος πεπηγως | 16 Rolam agitadas pelo gelo, empoçam-se com a neve derretida. |
17 καθως τακεισα θερμης γενομενης ουκ επεγνωσθη οπερ ην | 17 No tempo da seca, elas se esgotam, e ao vir o calor, seu leito seca. |
18 ουτως καγω κατελειφθην υπο παντων απωλομην δε και εξοικος εγενομην | 18 as caravanas se desviam das veredas, penetram no deserto e perecem; |
19 ιδετε οδους θαιμανων ατραπους σαβων οι διορωντες | 19 As caravanas de Tema espreitavam, os comboios de Sabá contavam com elas; |
20 και αισχυνην οφειλησουσιν οι επι πολεσιν και χρημασιν πεποιθοτες | 20 ficaram transtornados nas suas suposições: ao chegarem ao lugar, ficaram confusos. |
21 αταρ δε και υμεις επεβητε μοι ανελεημονως ωστε ιδοντες το εμον τραυμα φοβηθητε | 21 É assim que falhais em cumprir o que de vós se esperava nesta hora; a vista de meu infortúnio vos aterroriza. |
22 τι γαρ μη τι υμας ητησα η της παρ' υμων ισχυος επιδεομαι | 22 Porventura, disse-vos eu: Dai-me qualquer coisa de vossos bens, dai-me presentes, |
23 ωστε σωσαι με εξ εχθρων η εκ χειρος δυναστων ρυσασθαι με | 23 livrai-me da mão do inimigo, e tirai-me do poder dos violentos? |
24 διδαξατε με εγω δε κωφευσω ει τι πεπλανημαι φρασατε μοι | 24 Ensinai-me e eu me calarei, mostrai-me em que falhei. |
25 αλλ' ως εοικεν φαυλα αληθινου ρηματα ου γαρ παρ' υμων ισχυν αιτουμαι | 25 Como são eficazes as expressões conforme a eqüidade! Mas em que podereis surpreender-me? |
26 ουδε ο ελεγχος υμων ρημασιν με παυσει ουδε γαρ υμων φθεγμα ρηματος ανεξομαι | 26 Pretendeis censurar palavras? Palavras desesperadas, leva-as o vento. |
27 πλην οτι επ' ορφανω επιπιπτετε εναλλεσθε δε επι φιλω υμων | 27 Seríeis capazes de pôr em leilão até mesmo um órfão, de traficar o vosso amigo! |
28 νυνι δε εισβλεψας εις προσωπα υμων ου ψευσομαι | 28 Vamos, peço-vos, olhai para mim face a face, não mentirei. |
29 καθισατε δη και μη ειη αδικον και παλιν τω δικαιω συνερχεσθε | 29 Vinde de novo; não sejais injustos; vinde: estou inocente nessa questão. |
30 ου γαρ εστιν εν γλωσση μου αδικον η ο λαρυγξ μου ουχι συνεσιν μελετα | 30 Haverá iniqüidade em minha língua? Meu paladar não sabe discernir o mal? |