ΙΩΒ - Giobbe - Job 21

LXX	BIBLES DES PEUPLES
1 υπολαβων δε ιωβ λεγει	1 Job reprit et dit:
2 ακουσατε ακουσατε μου των λογων ινα μη η μοι παρ' υμων αυτη η παρακλησις	2 Écoutez du moins mes paroles, cela vaudra mieux que de me consoler.
3 αρατε με εγω δε λαλησω ειτ' ου καταγελασετε μου	3 Accordez-moi un peu la parole: tu te moqueras après que j’aurai parlé.
4 τι γαρ μη ανθρωπου μου η ελεγξις η δια τι ου θυμωθησομαι	4 Est-ce d’un humain que je me plains? Alors, n’ai-je pas raison d’être nerveux?
5 εισβλεψαντες εις εμε θαυμασατε χειρα θεντες επι σιαγονι	5 Tournez-vous vers moi: j’ai de quoi vous étonner, et vous mettrez la main sur la bouche.
6 εαν τε γαρ μνησθω εσπουδακα εχουσιν δε μου τας σαρκας οδυναι	6 Ce sont des choses qui m’épouvantent quand j’y songe, et j’en tremble de tout mon corps.
7 δια τι ασεβεις ζωσιν πεπαλαιωνται δε και εν πλουτω	7 Pourquoi les méchants restent-ils en vie? Ils font de vieux os et gagnent en pouvoir.
8 ο σπορος αυτων κατα ψυχην τα δε τεκνα αυτων εν οφθαλμοις	8 Leur famille à leur côté prospère, leurs petits-enfants se multiplient sous leurs yeux.
9 οι οικοι αυτων ευθηνουσιν φοβος δε ουδαμου μαστιξ δε παρα κυριου ουκ εστιν επ' αυτοις	9 On vit bien dans leurs maisons: pas de soucis, les coups de Dieu ne sont pas pour eux.
10 η βους αυτων ουκ ωμοτοκησεν διεσωθη δε αυτων εν γαστρι εχουσα και ουκ εσφαλεν	10 Leur taureau féconde à chaque fois, leur vache met bas sans jamais avorter.
11 μενουσιν δε ως προβατα αιωνια τα δε παιδια αυτων προσπαιζουσιν	11 Ils ont des gamins comme ils ont des agneaux, ils voient s’ébattre leurs enfants:
12 αναλαβοντες ψαλτηριον και κιθαραν και ευφραινονται φωνη ψαλμου	12 ils jouent du tambourin et de la guitare, ils dansent au son de la flûte.
13 συνετελεσαν δε εν αγαθοις τον βιον αυτων εν δε αναπαυσει αδου εκοιμηθησαν	13 Leurs jours s’achèvent dans le bonheur, ils descendent sans drame au séjour des morts.
14 λεγει δε κυριω αποστα απ' εμου οδους σου ειδεναι ου βουλομαι	14 Et c’étaient eux qui disaient à Dieu: “Va-t’en! Nous ne voulons pas connaître tes volontés!
15 τι ικανος οτι δουλευσομεν αυτω και τις ωφελεια οτι απαντησομεν αυτω	15 Pourquoi faudrait-il servir le Puissant, et qu’est-ce qu’on gagne à l’invoquer?”
16 εν χερσιν γαρ ην αυτων τα αγαθα εργα δε ασεβων ουκ εφορα	16 Ne sont-ils pas maîtres de leur bonheur, alors même qu’ils ont tout décidé sans Dieu?
17 ου μην δε αλλα και ασεβων λυχνος σβεσθησεται επελευσεται δε αυτοις η καταστροφη ωδινες δε αυτους εξουσιν απο οργης	17 Voit-on souvent s’éteindre la lampe des méchants, le malheur fondre sur eux et la colère d’en haut détruire les malfaisants?
18 εσονται δε ωσπερ αχυρα προ ανεμου η ωσπερ κονιορτος ον υφειλατο λαιλαψ	18 Sont-ils vraiment la paille qu’emporte le vent, la feuille sèche livrée au tourbillon?
19 εκλιποι υιους τα υπαρχοντα αυτου ανταποδωσει προς αυτον και γνωσεται	19 Dieu, dites-vous, fera payer pour lui ses fils? Qu’il le fasse payer lui, et qu’il le sente!
20 ιδοισαν οι οφθαλμοι αυτου την εαυτου σφαγην απο δε κυριου μη διασωθειη	20 Qu’il voie le malheur de ses propres yeux, qu’il boive la colère du Tout-Puissant!
21 οτι τι θελημα αυτου εν οικω αυτου μετ' αυτον και αριθμοι μηνων αυτου διηρεθησαν	21 Qu’a-t-il à faire de sa famille après lui, quand on a mis un terme au compte de ses mois?
22 ποτερον ουχι ο κυριος εστιν ο διδασκων συνεσιν και επιστημην αυτος δε φονους διακρινει	22 Faut-il faire la leçon à Dieu, à celui qui juge les êtres supérieurs?
23 ουτος αποθανειται εν κρατει απλοσυνης αυτου ολος δε ευπαθων και ευθηνων	23 L’un meurt en pleine vigueur, heureux et prospère,
24 τα δε εγκατα αυτου πληρη στεατος μυελος δε αυτου διαχειται	24 les flancs bien grassouillets, les os remplis de sève.
25 ο δε τελευτα υπο πικριας ψυχης ου φαγων ουδεν αγαθον	25 Un autre meurt dans la tristesse, sans avoir jamais savouré le bonheur.
26 ομοθυμαδον δε επι γης κοιμωνται σαπρια δε αυτους εκαλυψεν	26 Ensemble ils se couchent dans la poussière, où les vers vont grouiller sur eux.
27 ωστε οιδα υμας οτι τολμη επικεισθε μοι	27 Oh, je devine vos pensées, et ces idées que vous vous faites sur moi.
28 οτι ερειτε που εστιν οικος αρχοντος και που εστιν η σκεπη των σκηνωματων των ασεβων	28 Vous dites: “Où est la maison du potentat, où est la tente des méchants?”
29 ερωτησατε παραπορευομενους οδον και τα σημεια αυτων ουκ απαλλοτριωσετε	29 N’avez-vous pas interrogé ceux qui voyagent, ne retenez vous pas leurs témoignages?
30 οτι εις ημεραν απωλειας κουφιζεται ο πονηρος εις ημεραν οργης αυτου απαχθησονται	30 Au jour du malheur le méchant est épargné, au jour de la colère il échappe.
31 τις απαγγελει επι προσωπου αυτου την οδον αυτου και αυτος εποιησεν τις ανταποδωσει αυτω	31 Qui ose lui reprocher, en face, sa conduite et lui rendre ce qu’il a fait?
32 και αυτος εις ταφους απηνεχθη και επι σορω ηγρυπνησεν	32 Voici qu’on l’escorte au cimetière, et de bien haut son image regarde.
33 εγλυκανθησαν αυτω χαλικες χειμαρρου και οπισω αυτου πας ανθρωπος απελευσεται και εμπροσθεν αυτου αναριθμητοι	33 La terre prise au torrent lui est douce, les gens défilent en avant, et derrière lui c’est un peuple sans nombre.
34 πως δε παρακαλειτε με κενα το δε εμε καταπαυσασθαι αφ' υμων ουδεν	34 Allez-vous me consoler avec du vent, avec des réponses où tout est illusoire?