ΙΩΒ - Giobbe - Job 10

LXX	BIBLES DES PEUPLES
1 καμνων τη ψυχη μου στενων επαφησω επ' αυτον τα ρηματα μου λαλησω πικρια ψυχης μου συνεχομενος	1 Oui, je suis dégoûté de la vie, je veux donner libre cours à mes plaintes et laisser parler mon amertume.
2 και ερω προς κυριον μη με ασεβειν διδασκε και δια τι με ουτως εκρινας	2 Je dirai à Dieu: “Ne me condamne pas ainsi, mais dis-moi de quoi tu m’accuses.
3 η καλον σοι εαν αδικησω οτι απειπω εργα χειρων σου βουλη δε ασεβων προσεσχες	3 Est-ce bon pour toi d’agir en tyran, de piétiner l’œuvre de tes mains, de justifier les théories des méchants?
4 η ωσπερ βροτος ορα καθορας η καθως ορα ανθρωπος βλεψη	4 Tes yeux sont-ils ceux du corps, vois-tu donc à la façon des hommes?
5 η ο βιος σου ανθρωπινος εστιν η τα ετη σου ανδρος	5 Ton temps est-il le même que celui des humains, tes années passent-elles comme celles d’un homme?
6 οτι ανεζητησας την ανομιαν μου και τας αμαρτιας μου εξιχνιασας	6 Pourquoi alors rechercher ma faute, et faire enquête sur mes dettes?
7 οιδας γαρ οτι ουκ ησεβησα αλλα τις εστιν ο εκ των χειρων σου εξαιρουμενος	7 Tu sais bien que je ne suis pas coupable, et que personne ne m’arrachera de tes mains.
8 αι χειρες σου επλασαν με και εποιησαν με μετα ταυτα μεταβαλων με επαισας	8 Tes mains m’ont façonné, tu m’as fait, et maintenant, tu me détruirais?
9 μνησθητι οτι πηλον με επλασας εις δε γην με παλιν αποστρεφεις	9 Souviens-toi que tu m’as pétri comme l’argile: veux-tu me renvoyer à la terre?
10 η ουχ ωσπερ γαλα με ημελξας ετυρωσας δε με ισα τυρω	10 Ne m’as-tu pas versé comme le lait, et laissé cailler comme le fromage?
11 δερμα και κρεας με ενεδυσας οστεοις δε και νευροις με ενειρας	11 Tu m’as revêtu de peau et de chair, prenant dans le tissu mes os et mes nerfs.
12 ζωην δε και ελεος εθου παρ' εμοι η δε επισκοπη σου εφυλαξεν μου το πνευμα	12 Tu as fait en moi œuvre de vie et de grâce, tes attentions ont maintenu mon souffle,
13 ταυτα εχων εν σεαυτω οιδα οτι παντα δυνασαι αδυνατει δε σοι ουθεν	13 mais quelle était ton intention secrète? Je sais ce qu’il y avait chez toi!
14 εαν τε γαρ αμαρτω φυλασσεις με απο δε ανομιας ουκ αθωον με πεποιηκας	14 Tu voulais voir si j’allais pécher, et si je fautais, ne rien me passer.
15 εαν τε γαρ ασεβης ω οιμμοι εαν τε ω δικαιος ου δυναμαι ανακυψαι πληρης γαρ ατιμιας ειμι	15 Si j’ai eu tort, malheur à moi! même innocent, je n’ose pas lever la tête. Rassasié d’humiliations, saturé de peines,
16 αγρευομαι γαρ ωσπερ λεων εις σφαγην παλιν δε μεταβαλων δεινως με ολεκεις	16 épuisé, tu me poursuis comme un lion; toujours tu veux montrer ta supériorité.
17 επανακαινιζων επ' εμε την ετασιν μου οργη δε μεγαλη μοι εχρησω επηγαγες δε επ' εμε πειρατηρια	17 Tu reprends tes assauts, ta fureur se ranime, et de nouveau tu lances tes attaques contre moi.
18 ινα τι ουν εκ κοιλιας με εξηγαγες και ουκ απεθανον οφθαλμος δε με ουκ ειδεν	18 Mais pourquoi m’as-tu fait sortir du sein? J’y serais mort, aucun œil ne m’aurait vu:
19 και ωσπερ ουκ ων εγενομην δια τι γαρ εκ γαστρος εις μνημα ουκ απηλλαγην	19 porté du ventre à la tombe, je serais comme si je n’avais pas été.
20 η ουκ ολιγος εστιν ο χρονος του βιου μου εασον με αναπαυσασθαι μικρον	20 Puisqu’il me reste si peu à vivre, éloigne-toi, que j’aie un peu de joie
21 προ του με πορευθηναι οθεν ουκ αναστρεψω εις γην σκοτεινην και γνοφεραν	21 avant que je m’en aille, pour ne pas revenir, au pays des ténèbres et de l’ombre mortelle,
22 εις γην σκοτους αιωνιου ου ουκ εστιν φεγγος ουδε οραν ζωην βροτων	22 au pays où dans la nuit tout se confond, où même la clarté est faite de ténèbres.