Lettera agli Ebrei - Hebrews 4

GREEK BIBLE	DOUAI-RHEIMS
1 Ας φοβηθωμεν λοιπον μηποτε, ενω μενει εις ημας επαγγελια να εισελθωμεν εις την καταπαυσιν αυτου, φανη τις εξ υμων οτι υστερηθη αυτης.	1 Let us fear therefore lest the promise being left of entering into his rest, any of you should be thought to be wanting.
2 Διοτι ημεις ευηγγελισθημεν, καθως και εκεινοι? αλλα δεν ωφελησεν εκεινους ο λογος, τον οποιον ηκουσαν, επειδη δεν ητο εις τους ακουσαντας ηνωμενος με την πιστιν.	2 For unto us also it hath been declared, in like manner as unto them. But the word of hearing did not profit them, not being mixed with faith of those things they heard.
3 Διοτι εισερχομεθα εις την καταπαυσιν ημεις οι πιστευσαντες, καθως ειπεν? Ουτως ωμοσα εν τη οργη μου, δεν θελουσιν εισελθει εις την καταπαυσιν μου? αν και τα εργα αυτου ετελειωσαν απο καταβολης κοσμου.	3 For we, who have believed, shall enter into rest; as he said: As I have sworn in my wrath; If they shall enter into my rest; and this indeed when the works from the foundation of the world were finished.
4 Διοτι ειπεν εν μερει τινι περι της εβδομης ουτω? Και κατεπαυσεν ο Θεος εν τη ημερα τη εβδομη απο παντων των εργων αυτου?	4 For in a certain place he spoke of the seventh day thus: And God rested the seventh day from all his works.
5 και εν τουτω παλιν? Δεν θελουσιν εισελθει εις την καταπαυσιν μου.	5 And in this place again: If they shall enter into my rest.
6 Επειδη λοιπον μενει να εισελθωσι τινες εις αυτην, και οι προτερον ευαγγελισθεντες δεν εισηλθον δι' απειθειαν	6 Seeing then it remaineth that some are to enter into it, and they, to whom it was first preached, did not enter because of unbelief:
7 παλιν διοριζει ημεραν τινα, Σημερον, λεγων δια του Δαβιδ, μετα τοσουτον καιρον, καθως ειρηται? Σημερον, εαν της φωνης αυτου ακουσητε, μη σκληρυνητε τας καρδιας σας.	7 Again he limiteth a certain day, saying in David, To day, after so long a time, as it is above said: To day if you shall hear his voice, harden not your hearts.
8 Διοτι εαν ο Ιησους σου Ναυη ειχε δωσει εις αυτους καταπαυσιν, δεν ηθελε μετα ταυτα λαλει περι αλλης ημερας.	8 For if Jesus had given them rest, he would never have afterwards spoken of another day.
9 Αρα μενει καταπαυσις εις τον λαον του Θεου.	9 There remaineth therefore a day of rest for the people of God.
10 Διοτι ο εισελθων εις την καταπαυσιν αυτου και αυτος κατεπαυσεν απο των εργων αυτου, καθως ο Θεος απο των εαυτου.	10 For he that is entered into his rest, the same also hath rested from his works, as God did from his.
11 Ας σπουδασωμεν λοιπον να εισελθωμεν εις εκεινην την καταπαυσιν, δια να μη πεση τις εις το αυτο παραδειγμα της απειθειας.	11 Let us hasten therefore to enter into that rest; lest any man fall into the same example of unbelief.
12 Διοτι ο λογος του Θεου ειναι ζων και ενεργος και κοπτερωτερος υπερ πασαν διστομον μαχαιραν και διερχεται μεχρι διαιρεσεως ψυχης τε και πνευματος, αρμων τε και μυελων, και διερευνα τους διαλογισμους και τας εννοιας της καρδιας?	12 For the word of God is living and effectual, and more piercing than any two edged sword; and reaching unto the division of the soul and the spirit, of the joints also and the marrow, and is a discerner of the thoughts and intents of the heart.
13 και δεν ειναι ουδεν κτισμα αφανες ενωπιον αυτου, αλλα παντα ειναι γυμνα και τετραχηλισμενα εις τους οφθαλμους αυτου, προς ον εχομεν να δωσωμεν λογον.	13 Neither is there any creature invisible in his sight: but all things are naked and open to his eyes, to whom our speech is.
14 Εχοντες λοιπον αρχιερεα μεγαν, οστις διηλθε τους ουρανους, Ιησουν τον Υιον του Θεου, ας κρατωμεν την ομολογιαν.	14 Having therefore a great high priest that hath passed into the heavens, Jesus the Son of God: let us hold fast our confession.
15 Διοτι δεν εχομεν αρχιερεα μη δυναμενον να συμπαθηση εις τας ασθενειας ημων, αλλα πειρασθεντα κατα παντα καθ ' ομοιοτητα ημων χωρις αμαρτιας.	15 For we have not a high priest, who can not have compassion on our infirmities: but one tempted in all things like as we are, without sin.
16 Ας πλησιαζωμεν λοιπον μετα παρρησιας εις τον θρονον της χαριτος, δια να λαβωμεν ελεος και να ευρωμεν χαριν προς βοηθειαν εν καιρω χρειας.	16 Let us go therefore with confidence to the throne of grace: that we may obtain mercy, and find grace in seasonable aid.