Atti degli Apostoli - Acts 12

GREEK BIBLE	BIBLES DES PEUPLES
1 Κατ' εκεινον δε τον καιρον επεχειρησεν Ηρωδης ο βασιλευς να κακοποιηση τινας απο της εκκλησιας.	1 C’est alors que le roi Hérode mit la main sur plusieurs membres de l’Église qu’il voulait mettre à mal.
2 Εφονευσε δε δια μαχαιρας Ιακωβον τον αδελφον του Ιωαννου.	2 Il fit tuer par l’épée Jacques, frère de Jean.
3 Και ιδων οτι ητο αρεστον εις τους Ιουδαιους, προσεθεσε να συλλαβη και τον Πετρον? ησαν δε αι ημεραι των αζυμων?	3 Voyant que cela plaisait aux Juifs, il fit arrêter également Pierre; c’était juste la semaine des Pains sans Levain.
4 τον οποιον και πιασας εβαλεν εις φυλακην, παραδωσας αυτον εις τεσσαρας τετραδας στρατιωτων δια να φυλαττωσιν αυτον, θελων μετα το πασχα να παραστηση αυτον εις τον λαον.	4 Il le fit détenir et mettre en prison, avec quatre escouades de quatre soldats chargées de le garder, car son idée était de le faire comparaître devant le peuple après la Pâque.
5 Ο μεν λοιπον Πετρος εφυλαττετο εν τη φυλακη? εγινετο δε υπο της εκκλησιας ακαταπαυστος προσευχη προς τον Θεον υπερ αυτου.	5 Et pendant que Pierre était en prison sous bonne garde, la prière ininterrompue de l’Église montait pour lui vers Dieu.
6 Οτε δε εμελλεν ο Ηρωδης να παραστηση αυτον, την νυκτα εκεινην ο Πετρος εκοιματο μεταξυ δυο στρατιωτων δεδεμενος με δυο αλυσεις, και φυλακες εμπροσθεν της θυρας εφυλαττον το δεσμωτηριον.	6 On arrivait au jour où Hérode devait le faire comparaître; cette nuit même Pierre dormait entre deux soldats, lié par deux chaînes, et des gardes devant la porte gardaient la prison.
7 Και ιδου, αγγελος Κυριου ηλθεν εξαιφνης και φως ελαμψεν εν τω οικηματι? κτυπησας δε την πλευραν του Πετρου εξυπνησεν αυτον, λεγων? Σηκωθητι ταχεως. Και επεσον αι αλυσεις αυτου εκ των χειρων.	7 D’un seul coup une lumière resplendit dans la pièce: l’ange du Seigneur est là! Il frappe Pierre au côté et le réveille en lui disant: "Vite, lève-toi!” Au même moment les chaînes tombent de ses mains.
8 Και ειπεν ο αγγελος προς αυτον? Περιζωσθητι και υποδησον τα σανδαλια σου. Και εκαμεν ουτω. Και λεγει προς αυτον? Φορεσον το ιματιον σου και ακολουθει μοι.	8 L’ange lui dit: "Passe ta ceinture et attache tes sandales.” Pierre le fait. Il lui dit: "Enveloppe-toi de ton manteau et suis-moi.”
9 Και εξελθων ηκολουθει αυτον, και δεν ηξευρεν οτι το γινομενον δια του αγγελου ητο αληθινον, αλλ' ενομιζεν οτι βλεπει οραμα.	9 Pierre sort et le suit. Pierre ne voyait pas que tout ce qu’il faisait avec l’ange était du réel: il croyait rêver.
10 Αφου δε επερασαν πρωτην και δευτεραν φρουραν, ηλθον εις την πυλην την σιδηραν την φερουσαν εις την πολιν, ητις αφ' εαυτης ηνοιχθη εις αυτους, και εξελθοντες διεπερασαν οδον μιαν, και ευθυς ο αγγελος ανεχωρησεν απ' αυτου.	10 Ils passent le premier poste de garde, puis le second, et ils arrivent à la porte de fer qui donne à la rue: elle s’ouvre d’elle-même devant eux et ils sortent. Ils enfilent une première rue, puis l’ange le laisse.
11 Και ο Πετρος συνελθων εις εαυτον, ειπε? Τωρα γνωριζω αληθως οτι Κυριος εξαπεστειλε τον αγγελον αυτου και με ηλευθερωσεν εκ της χειρος του Ηρωδου και ολης της ελπιδος του λαου των Ιουδαιων.	11 Alors Pierre reprend conscience et il dit: "Cette fois-ci, c’est bien vrai, je vois que le Seigneur a envoyé son ange pour me tirer des mains d’Hérode et de tout ce que le peuple juif me tenait préparé.”
12 Και αφου εσκεφθη, ηλθεν εις την οικιαν Μαριας της μητρος του Ιωαννου του επονομαζομενου Μαρκου, οπου ησαν ικανοι συνηθροισμενοι και προσευχομενοι.	12 Après un moment de réflexion il se dirige vers la maison de Marie, mère de Jean surnommé Marc, où beaucoup de personnes se sont réunies pour prier.
13 Οτε δε ο Πετρος εκρουσε την θυραν του προαυλιου, προσηλθε θεραπαινα ονομαζομενη Ροδη, δια να ακουση,	13 Quand il frappe à la porte du portail, une jeune servante du nom de Rodé s’approche pour écouter.
14 και γνωρισασα την φωνην του Πετρου απο της χαρας δεν ηνοιξε την πυλην, αλλ' ετρεξε και απηγγειλεν οτι ο Πετρος ισταται εμπροσθεν της πυλης.	14 Elle reconnaît la voix de Pierre, et c’est une telle joie qu’au lieu d’ouvrir le portail elle rentre en courant pour annoncer que Pierre est là devant le portail.
15 Οι δε ειπον προς αυτην? Παραφρονεις. Εκεινη ομως διισχυριζετο οτι ουτως εχει. Οι δε ελεγον? Ο αγγελος αυτου ειναι.	15 Les autres lui disent: "Tu es folle!” Et comme elle insiste que c’est bien lui, on lui répond: "C’est sans doute son ange.”
16 Ο δε Πετρος επεμενε κρουων. Και ανοιξαντες ειδον αυτον και εξεπλαγησαν.	16 Pendant ce temps Pierre continuait de frapper. On finit par lui ouvrir et on n’en revient pas de le voir ainsi.
17 Και σεισας εις αυτους την χειρα δια να σιωπησωσι, διηγηθη προς αυτους πως ο Κυριος εξηγαγεν αυτον εκ της φυλακης, και ειπεν? Απαγγειλατε ταυτα προς τον Ιακωβον και τους αδελφους. Και εξελθων υπηγεν εις αλλον τοπον.	17 Pierre leur fait signe de la main pour qu’ils se taisent, et il leur raconte comment le Seigneur l’a fait sortir de la prison. Puis il leur dit: "Faites-le savoir à Jacques et aux frères.” Après quoi il sort et se dirige vers un autre endroit.
18 Αφου δε εξημερωσεν, ητο ταραχη ουκ ολιγη μεταξυ των στρατιωτων τι αρα εγεινεν ο Πετρος.	18 Quand il fit jour, ce fut une commotion peu ordinaire chez les soldats: Qu’était devenu Pierre?
19 Ο δε Ηρωδης, αφου εζητησεν αυτον και δεν ευρεν, ανακρινας τους φυλακας προσεταξε να θανατωθωσι, και καταβας απο της Ιουδαιας εις την Καισαρειαν, διετριβεν εκει.	19 Hérode le fit rechercher et ne le trouva pas. Il fit donc interroger les gardes et ordonna de les mettre à mort. Peu après il descendait de Judée à Césarée où il demeura.
20 Ητο δε ο Ηρωδης σφοδρα ωργισμενος κατα των Τυριων και Σιδωνιων? ηλθον δε προς αυτον ομοθυμαδον, και πεισαντες τον Βλαστον τον επι του κοιτωνος του βασιλεως, εζητουν ειρηνην, διοτι ο τοπος αυτων ετρεφετο απο του βασιλικου.	20 Hérode était alors en conflit avec les habitants de Tyr et de Sidon. Ceux-ci se mirent d’accord pour se présenter devant lui car leur territoire dépendait de celui du roi pour son alimentation. Ils gagnèrent à leur cause Blastos, le maître du palais du roi, et ils demandèrent la paix.
21 Και εν ημερα ωρισμενη ενδυθεις ο Ηρωδης βασιλικην στολην και καθησας επι του θρονου, εδημηγορει προς αυτους.	21 Au jour fixé Hérode vint s’asseoir à la tribune, vêtu des habits royaux, et leur fit un discours officiel.
22 Ο δε λαος επεφωνει? Θεου φωνη και ουχι ανθρωπου.	22 Tout le peuple reprenait les acclamations: "Ce n’est pas la voix d’un homme, c’est la voix d’un dieu!”
23 Και παρευθυς επαταξεν αυτον αγγελος Κυριου, διοτι δεν εδωκε την δοξαν εις τον Θεον, και γενομενος σκωληκοβρωτος εξεψυχησεν.	23 Mais sans avertir un ange le frappa, car il n’avait pas rendu gloire à Dieu. Des vers commencèrent à le ronger et il rendit l’âme.
24 Ο δε λογος του Θεου ηυξανε και επληθυνετο.	24 La parole de Dieu se répandait, se multipliait.
25 Ο δε Βαρναβας και ο Σαυλος υπεστρεψαν εξ Ιερουσαλημ αφου εξεπληρωσαν την διακονιαν αυτων, παραλαβοντες μεθ' εαυτων και τον Ιωαννην τον επονομασθεντα Μαρκον.	25 C’est alors que Barnabé et Saul revinrent de Jérusalem ayant accompli leur service; ils amenaient avec eux Jean, surnommé Marc.