ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΗΣ - Qoelet - Ecclesiastes 3

GREEK BIBLE	DOUAI-RHEIMS
1 Χρονος ειναι εις παντα, και καιρος παντι πραγματι υπο τον ουρανον.	1 All things have their season, and in their times all things pass under heaven.
2 Καιρος του γεννασθαι και καιρος του αποθνησκειν? καιρος του φυτευειν και καιρος του εκριζονειν το πεφυτευμενον?	2 A time to be born and a time to die. A time to plant, and a time to pluck up that which is planted.
3 καιρος του αποκτεινειν και καιρος του ιατρευειν? καιρος του καταστρεφειν και καιρος του οικοδομειν?	3 A time to kill, and a time to heal. A time to destroy, and a time to build.
4 καιρος του κλαιειν και καιρος του γελαν? καιρος του πενθειν και καιρος του χορευειν?	4 A time to weep, and a time to laugh. A time to mourn, and a time to dance.
5 καιρος του διασκορπιζειν λιθους και καιρος του συναγειν λιθους? καιρος του εναγκαλιζεσθαι και καιρος του απομακρυνεσθαι απο του εναγκαλισμου?	5 A time to scatter stones, and a time to gather. A time to embrace, and a time to be far from embraces.
6 καιρος του αποκτησαι και καιρος του απολεσαι? καιρος του φυλαττειν και καιρος του ριπτειν?	6 A time to get, and a time to lose. A time to keep, and a time to cast away.
7 καιρος του σχιζειν και καιρος του ραπτειν? καιρος του σιγαν και καιρος του λαλειν?	7 A time to rend, and a time to sew. A time to keep silence, and a time to speak.
8 καιρος του αγαπησαι και καιρος του μισησαι? καιρος πολεμου και καιρος ειρηνης.	8 A time of love, and a time of hatred. A time of war, and a time of peace.
9 Τις ωφελεια εις τον εργαζομενον απο οσα αυτος μοχθει;	9 What hath man more of his labour?
10 Ειδον τον περισπασμον, τον οποιον εδωκεν ο Θεος εις τους υιους των ανθρωπων δια να μοχθωσιν εν αυτω.	10 I have seen the trouble, which God hath given the sons of men to be exercised in it.
11 Τα παντα εκαμε καλα εν τω καιρω εκαστου? και τον κοσμον υπεβαλεν εις την διανοιαν αυτων, χωρις ο ανθρωπος να δυναται να εξιχνιαση απ' αρχης μεχρι τελους το εργον, το οποιον ο Θεος εκαμεν.	11 He hath made all things good in their time, and hath delivered the world to their consideration, so that man cannot flnd out the work which God hath made from the beginning to the end.
12 Εγνωρισα οτι δεν ειναι αλλο καλον δι' αυτους, ειμη να ευφραινηται τις και να καμνη καλον εν τη ζωη αυτου.	12 And I have known that there was no better thing than to rejoice, and to do well in this life.
13 Και ετι το να τρωγη πας ανθρωπος και να πινη και να απολαμβανη καλον εκ παντος του μοχθου αυτου, ειναι χαρισμα Θεου.	13 For every man that eateth and drinketh, and seeth good of his labour, this is the gift of God.
14 Εγνωρισα οτι παντα οσα εκαμεν ο Θεος, τα αυτα θελουσιν εισθαι διαπαντος? δεν ειναι δυνατον να προσθεση τις εις αυτα ουδε να αφαιρεση απ' αυτων? και ο Θεος εκαμε τουτο δια να φοβωνται ενωπιον αυτου.	14 I have learned that all the works which God hath made, continue for ever: we cannot add any thing, nor take away from those things which God hath made that he may be feared.
15 Ο, τι εγεινεν, ηδη ειναι? και ο, τι θελει γεινει, ηδη εγεινε? και ο Θεος ανακαλει τα παρελθοντα.	15 That which hath been made, the same continueth: the things that shall be, have already been: and God restoreth that which is past.
16 Και ειδον ετι υπο τον ηλιον τον τοπον της κρισεως, και εκει ειναι η ανομια? και τον τοπον της δικαιοσυνης, και εκει η ανομια.	16 I saw under the sun in the place of judgment wickedness, and in the place of justice iniquity.
17 Ειπα εγω εν τη καρδια μου, Ο Θεος θελει κρινει τον δικαιον και τον ασεβη? διοτι δι' εκαστον πραγμα και επι παντος εργου ειναι καιρος εκει.	17 And I said in my heart: God shall judge both the just and the wicked, and then shall be the time of every thing.
18 Ειπα εγω εν τη καρδια μου περι της καταστασεως των υιων των ανθρωπων, οτι θελει δοκιμασει αυτους ο Θεος, και θελουσιν ιδει οτι αυτοι καθ' εαυτους ειναι κτηνη.	18 I said in my heart concerning the sons of men, that God would prove them, and shew them to be like beasts.
19 Διοτι το συναντημα των υιων των ανθρωπων ειναι και το συναντημα του κτηνους? και εν συναντημα ειναι εις αυτους? καθως αποθνησκει τουτο, ουτως αποθνησκει και εκεινος? και η αυτη πνοη ειναι εις παντας? και ο ανθρωπος δεν υπερτερει κατ' ουδεν το κτηνος? διοτι τα παντα ειναι ματαιοτης.	19 Therefore the death of man, and of beasts is one, and the condition of them both is equal: as man dieth, so they also die: all things breathe alike, and man hath nothing more than beast: all things are subject to vanity.
20 Τα παντα καταντωσιν εις τον αυτον τοπον? τα παντα εγειναν εκ του χωματος και τα παντα επιστρεφουσιν εις το χωμα.	20 And all things go to one place: of earth they were made, and into earth they return together.
21 Τις γνωριζει το πνευμα των υιων των ανθρωπων, αν αυτο αναβαινη εις τα ανω, και το πνευμα του κτηνους, αν αυτο καταβαινη κατω εις την γην;	21 Who knoweth if the spirit of the children of Adam ascend upward, and if the spirit of the beasts descend downward?
22 Ειδον λοιπον οτι δεν ειναι καλητερον, ειμη το να ευφραινηται ο ανθρωπος εις τα εργα αυτου? διοτι αυτη ειναι η μερις αυτου? επειδη τις θελει φερει αυτον δια να ιδη το γενησομενον μετ' αυτον;	22 And I have found that nothing is better than for a man to rejoice in his work, and that this is his portion. For who shall bring him to know the things that shall be after him?