ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ - Proverbi - Proverbs 27

GREEK BIBLE	DIODATI
1 Μη καυχασαι εις την αυριον ημεραν? διοτι δεν εξευρεις τι θελει γεννησει η ημερα.	1 Non gloriarti del giorno di domani; Perciocchè tu non sai ciò che il giorno partorirà
2 Ας σε επαινη αλλος και μη το στομα σου? ξενος, και μη τα χειλη σου.	2 Loditi lo strano, e non la tua propria bocca; Lo straniero, e non le tue proprie labbra
3 Βαρυς ειναι ο λιθος και δυσβαστακτος η αμμος? αλλ' η οργη του αφρονος ειναι βαρυτερα των δυο.	3 Le pietre son pesanti, e la rena è grave; Ma l’ira dello stolto è più pesante che amendue quelle cose.
4 Ο θυμος ειναι σκληρος και η οργη οξεια? αλλα τις δυναται να σταθη εμπροσθεν της ζηλοτυπιας;	4 La collera è una cosa crudele, e l’ira una cosa strabocchevole; E chi potrà durar davanti alla gelosia?
5 Ο φανερος ελεγχος ειναι καλητερος παρα κρυπτομενη αγαπη?	5 Meglio vale riprensione palese, Che amore occulto.
6 πληγαι φιλου ειναι πισται? φιληματα δε εχθρων πολυαριθμα.	6 Le ferite di chi ama son leali; Ma i baci di chi odia sono simulati
7 Κεχορτασμενη ψυχη αποστρεφεται την κηρηθραν? εις δε την πεινασμενην ψυχην παν πικρον φαινεται γλυκυ.	7 La persona satolla calca il favo del miele; Ma alla persona affamata ogni cosa amara è dolce
8 Ως το πτηνον το αποπλανωμενον απο της φωλεας αυτου, ουτως ειναι ο ανθρωπος ο αποπλανωμενος απο του τοπου αυτου.	8 Quale è l’uccelletto, che va ramingo fuor del suo nido, Tale è l’uomo che va vagando fuor del suo luogo
9 Τα μυρα και τα θυμιαματα ευφραινουσι την καρδιαν, και η γλυκυτης του φιλου δια της εγκαρδιου συμβουλης.	9 L’olio odorifero e il profumo rallegrano il cuore; Così fa la dolcezza dell’amico dell’uomo per consiglio cordiale.
10 Τον φιλον σου και τον φιλον του πατρος σου μη εγκαταλιπης? εις δε τον οικον του αδελφου σου μη εισελθης εν τη ημερα της συμφορας σου? διοτι καλητερον ειναι γειτων πλησιον παρα αδελφος μακραν.	10 Non lasciare il tuo amico, nè l’amico di tuo padre; E non entrare in casa del tuo fratello nel giorno della tua calamità; Meglio vale un vicino presso, che un fratello lontano
11 Υιε μου, γινου σοφος και ευφραινε την καρδιαν μου, δια να εχω τι να αποκρινωμαι προς τον ονειδιζοντα με.	11 Figliuol mio, sii savio, e rallegra il mio cuore; Ed io avrò che rispondere a colui che mi farà vituperio
12 Ο φρονιμος προβλεπει το κακον και κρυπτεται? οι αφρονες εξακολουθουσι και τιμωρουνται.	12 L’uomo avveduto, veggendo il male, si nasconde; Ma gli scempi passano oltre, e ne portano la pena
13 Λαβε το ιματιον του εγγυωμενου δια ξενον και λαβε ενεχυρον απ' αυτου, εγγυωμενου περι ξενων πραγματων.	13 Prendi pure il vestimento di chi ha fatta sicurtà per lo strano; E prendi pegno da lui per la straniera
14 Ο εγειρομενος το πρωι και ευλογων μετα μεγαλης φωνης τον πλησιον αυτου θελει λογισθη ως καταρωμενος αυτον.	14 Chi benedice il suo prossimo ad alta voce, Levandosi la mattina a buon’ora, Ciò gli sarà reputato in maledizione
15 Ακαταπαυστον σταξιμον εν ημερα βροχερα, και φιλερις γυνη ειναι ομοια?	15 Un gocciolar continuo in giorno di gran pioggia, E una donna rissosa, è tutt’uno.
16 ο κρυπτων αυτην κρυπτει τον ανεμον? και το μυρον εν τη δεξια αυτου κρυπτομενον φωναζει.	16 Chi vuol tenerla serrata, pubblica di voler serrar del vento, E dell’olio nella sua man destra
17 Ο σιδηρος ακονιζει τον σιδηρον? και ο ανθρωπος ακονιζει το προσωπον του φιλου αυτου.	17 Il ferro si pulisce col ferro; Così l’uomo pulisce la faccia del suo prossimo
18 Ο φυλαττων την συκην θελει φαγει τον καρπον αυτης? και ο φυλαττων τον κυριον αυτου θελει τιμηθη.	18 Chi guarda il fico ne mangia il frutto; Così chi guarda il suo signore sarà onorato
19 Καθως εις το υδωρ ανταποκρινεται προσωπον εις προσωπον, ουτω καρδια ανθρωπου εις ανθρωπον.	19 Come l’acqua rappresenta la faccia alla faccia; Così il cuor dell’uomo rappresenta l’uomo all’uomo
20 Ο αδης και η απωλεια δεν χορταινουσι? και οι οφθαλμοι του ανθρωπου δεν χορταινουσιν.	20 Il sepolcro, e il luogo della perdizione, non son giammai satolli; Così anche giammai non si saziano gli occhi dell’uomo
21 Ο αργυρος δοκιμαζεται δια του χωνευτηριου και ο χρυσος δια της καμινου? ο δε ανθρωπος δια του στοματος των εγκωμιαζοντων αυτον.	21 La coppella è per l’argento, e il fornello per l’oro; Ma l’uomo è provato per la bocca che lo loda
22 Και αν κοπανισης δια κοπανου τον αφρονα εν ιγδιω μεταξυ σιτου κοπανιζομενου, η αφροσυνη αυτου δεν θελει χωρισθη απ' αυτου.	22 Avvegnachè tu pestassi lo stolto in un mortaio, Col pestello, per mezzo del grano infranto, La sua follia non si dipartirebbe però da lui
23 Προσεχε να γνωριζης την καταστασιν των ποιμνιων σου, και επιμελου καλως τας αγελας σου?	23 Abbi diligentemente cura delle tue pecore, Metti il cuor tuo alle mandre.
24 Διοτι ο πλουτος δεν μενει διαπαντος? ουδε το διαδημα απο γενεας εις γενεαν.	24 Perciocchè i tesori non durano in perpetuo; E la corona è ella per ogni età?
25 Ο χορτος βλαστανει και η χλοη αναφαινεται, και τα χορτα των ορεων συναγονται.	25 Il fieno nasce, e l’erbaggio spunta, E le erbe de’ monti son raccolte.
26 Τα αρνια ειναι δια τα ενδυματα σου, και οι τραγοι δια την πληρωμην του αγρου.	26 Gli agnelli son per lo tuo vestire, E i becchi sono il prezzo di un campo.
27 Και θελεις εχει αφθονον γαλα αιγων δια την τροφην σου, δια την τροφην του οικου σου και την ζωην των θεραπαινων σου.	27 E l’abbondanza del latte delle capre è per tuo cibo, E per cibo di casa tua, E per lo vitto delle tue serventi