ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ - Proverbi - Proverbs 24

GREEK BIBLE	VULGATA
1 Μη ζηλευε τους κακους ανθρωπους, μηδε επιθυμει να ησαι μετ' αυτων?	1 Ne æmuleris viros malos, nec desideres esse cum eis :
2 διοτι η καρδια αυτων μελετα καταδυναστευσιν, και τα χειλη αυτων λαλουσι κακουργιας.	2 quia rapinas meditatur mens eorum, et fraudes labia eorum loquuntur.
3 Δια της σοφιας οικοδομειται οικος και δια της συνεσεως στερεονεται.	3 Sapientia ædificabitur domus, et prudentia roborabitur.
4 Και δια της γνωσεως τα ταμεια θελουσι γεμισθη απο παντος πολυτιμου και ευφροσυνου πλουτου.	4 In doctrina replebuntur cellaria, universa substantia pretiosa et pulcherrima.
5 Ο σοφος ανθρωπος ισχυει, και ο ανθρωπος ο φρονιμος αυξανει δυναμιν.	5 Vir sapiens fortis est, et vir doctus robustus et validus :
6 Διοτι δια σοφων βουλων θελεις καμει τον πολεμον σου? εκ του πληθους δε των συμβουλων προερχεται σωτηρια.	6 quia cum dispositione initur bellum, et erit salus ubi multa consilia sunt.
7 Η σοφια ειναι παραπολυ υψηλη δια τον αφρονα? δεν θελει ανοιξει το στομα αυτου εν τη πυλη.	7 Excelsa stulto sapientia ; in porta non aperiet os suum.
8 Οστις μελετα να πραξη κακον, θελει ονομασθη ανηρ κακεντρεχης.	8 Qui cogitat mala facere stultus vocabitur :
9 Η μελετη της αφροσυνης ειναι αμαρτια? και ο χλευαστης βδελυγμα εις τους ανθρωπους.	9 cogitatio stulti peccatum est, et abominatio hominum detractor.
10 Εαν μικροψυχησης εν τη ημερα της συμφορας, μικρα ειναι η δυναμις σου.	10 Si desperaveris lassus in die angustiæ, imminuetur fortitudo tua.
11 Ελευθερονε τους συρομενους εις θανατον, και μη αποσυρου απο των οντων εις ακμην σφαγης.	11 Erue eos qui ducuntur ad mortem, et qui trahuntur ad interitum, liberare ne cesses.
12 Εαν ειπης, Ιδου, ημεις δεν εξευρομεν τουτο? δεν γνωριζει ο σταθμιζων τας καρδιας; και ο φυλαττων την ψυχην σου και αποδιδων εις εκαστον κατα τα εργα αυτου, δεν εξευρει;	12 Si dixeris : Vires non suppetunt ; qui inspector est cordis ipse intelligit : et servatorem animæ tuæ nihil fallit, reddetque homini juxta opera sua.
13 Υιε μου, φαγε μελι, διοτι ειναι καλον? και κηρηθραν, διοτι ειναι γλυκεια επι του ουρανισκον σου?	13 Comede, fili mi, mel, quia bonum est, et favum dulcissimum gutturi tuo.
14 Τοιαυτη θελει εισθαι εις την ψυχην σου η γνωσις της σοφιας? οταν ευρης αυτην, τοτε θελεις λαβει αμοιβην, και η ελπις σου δεν θελει εκκοπη.	14 Sic et doctrina sapientiæ animæ tuæ : quam cum inveneris, habebis in novissimis spem, et spes tua non peribit.
15 Μη στηνε παγιδα, ω ανομε, κατα της κατοικιας του δικαιου? μη ταραξης τον τοπον της αναπαυσεως αυτου?	15 Ne insidieris, et quæras impietatem in domo justi, neque vastes requiem ejus.
16 διοτι ο δικαιος πιπτει επτακις και σηκονεται? αλλ' οι ασεβεις θελουσι πεσει εις ολεθρον.	16 Septies enim cadet justus, et resurget : impii autem corruent in malum.
17 Εις την πτωσιν του εχθρου σου μη χαρης? και εις το ολισθημα αυτου ας μη ευφραινεται η καρδια σου?	17 Cum ceciderit inimicus tuus ne gaudeas, et in ruina ejus ne exsultet cor tuum :
18 Μηποτε ο Κυριος ιδη και φανη τουτο κακον εις τους οφθαλμους αυτου και μεταστρεψη τον θυμον αυτου απ' αυτου.	18 ne forte videat Dominus, et displiceat ei, et auferat ab eo iram suam.
19 Μη αγανακτει περι των πονηρευομενων? μη ζηλευε τους ασεβεις?	19 Ne contendas cum pessimis, nec æmuleris impios :
20 διοτι δεν θελει εχει τελος αγαθον ο κακος? ο λυχνος των ασεβων θελει σβεσθη.	20 quoniam non habent futurorum spem mali, et lucerna impiorum extinguetur.
21 Υιε μου, φοβου τον Κυριον και τον βασιλεα? και μη εχε συγκοινωνιαν μετα στασιαστων?	21 Time Dominum, fili mi, et regem, et cum detractoribus non commiscearis :
22 διοτι η συμφορα αυτων θελει επελθει εξαιφνης? και τις γνωριζει αμφοτερων τας τιμωριας;	22 quoniam repente consurget perditio eorum, et ruinam utriusque quis novit ?
23 Ταυτα προσετι ειναι δια τους σοφους. Η προσωποληψια εν τη κρισει δεν ειναι καλον.	23 Hæc quoque sapientibus. Cognoscere personam in judicio non est bonum.
24 Τον λεγοντα προς τον ασεβη, Εισαι δικαιος, τουτον οι λαοι θελουσι καταρασθη και τα εθνη θελουσι βδελυττεσθαι?	24 Qui dicunt impio : Justus es : maledicent eis populi, et detestabuntur eos tribus.
25 αλλ' εις τους ελεγχοντας αυτον θελει εισθαι χαρις, και ευλογια αγαθων θελει ελθει επ' αυτους.	25 Qui arguunt eum laudabuntur, et super ipsos veniet benedictio.
26 Οστις αποκρινεται λογους ορθους, ειναι ως ο φιλων τα χειλη.	26 Labia deosculabitur qui recta verba respondet.
27 Διαταττε το εργον σου εξω και προετοιμαζε αυτο εις σεαυτον εν τω αγρω? και επειτα οικοδομησον τον οικον σου.	27 Præpara foris opus tuum, et diligenter exerce agrum tuum, ut postea ædifices domum tuam.
28 Μη ησο μαρτυς αδικος κατα του πλησιον σου, μηδε απατα δια των χειλεων σου.	28 Ne sis testis frustra contra proximum tuum, nec lactes quemquam labiis tuis.
29 Μη ειπης, Καθως εκαμεν εις εμε, ουτω θελω καμει εις αυτον? θελω αποδωσει εις τον ανθρωπον κατα το εργον αυτου.	29 Ne dicas : Quomodo fecit mihi, sic faciam ei ; reddam unicuique secundum opus suum.
30 Διεβαινον δια του αγρου του οκνηρου και δια του αμπελωνος του ανθρωπου του ενδεους φρενων?	30 Per agrum hominis pigri transivi, et per vineam viri stulti :
31 και ιδου, πανταχου ειχον βλαστησει ακανθαι? κνιδαι ειχον σκεπασει το προσωπον αυτου, και το λιθοφραγμα αυτου ητο κατακεκρημνισμενον.	31 et ecce totum repleverant urticæ, et operuerant superficiem ejus spinæ, et maceria lapidum destructa erat.
32 Τοτε εγω θεωρησας εσυλλογισθην εν τη καρδια μου? ειδον, και ελαβον διδασκαλιαν.	32 Quod cum vidissem, posui in corde meo, et exemplo didici disciplinam.
33 Ολιγος υπνος, ολιγος νυσταγμος, ολιγη συμπλοκη των χειρων εις τον υπνον?	33 Parum, inquam, dormies, modicum dormitabis ; pauxillum manus conseres ut quiescas :
34 επειτα η πτωχεια σου ερχεται ως ταχυδρομος, και η ενδεια σου ως ανηρ ενοπλος.	34 et veniet tibi quasi cursor egestas, et mendicitas quasi vir armatus.