ΙΩΒ - Giobbe - Job 37

GREEK BIBLE	VULGATA
1 Εις τουτο ετι η καρδια μου τρεμει και εκπηδα απο του τοπου αυτης.	1 Super hoc expavit cor meum, et emotum est de loco suo.
2 Ακουσατε προσεκτικως την τρομεραν φωνην αυτου και τον ηχον τον εξερχομενον εκ του στοματος αυτου.	2 Audite auditionem in terrore vocis ejus, et sonum de ore illius procedentem.
3 Αποστελλει αυτην υποκατω παντος του ουρανου και το φως αυτου επι τα εσχατα της γης.	3 Subter omnes cælos ipse considerat, et lumen illius super terminos terræ.
4 Κατοπιν αυτου βοα φωνη? βροντα με την φωνην της μεγαλωσυνης αυτου? και δεν θελει στησει αυτα, αφου η φωνη αυτου ακουσθη.	4 Post eum rugiet sonitus ; tonabit voce magnitudinis suæ : et non investigabitur, cum audita fuerit vox ejus.
5 Ο Θεος βροντα θαυμασιως με την φωνην αυτου? καμνει μεγαλεια, και δεν εννοουμεν.	5 Tonabit Deus in voce sua mirabiliter, qui facit magna et inscrutabilia ;
6 Διοτι λεγει προς την χιονα, γινου επι την γην? και προς την ψεκαδα και προς τον υετον της δυναμεως αυτου.	6 qui præcipit nivi ut descendat in terram, et hiemis pluviis, et imbri fortitudinis suæ ;
7 Κατασφραγιζει την χειρα παντος ανθρωπου? δια να γνωρισωσι παντες οι ανθρωποι το εργον αυτου.	7 qui in manu omnium hominum signat, ut noverint singuli opera sua.
8 Τοτε τα θηρια εισερχονται εις τα σπηλαια και κατασκηνουσιν εν τοις τοποις αυτων.	8 Ingredietur bestia latibulum, et in antro suo morabitur.
9 Εκ του νοτου ερχεται ο ανεμοστροβιλος, και το ψυχος εκ του βορρα.	9 Ab interioribus egredietur tempestas, et ab Arcturo frigus.
10 Εκ του φυσηματος του Θεου διδεται παγος? και το πλατος των υδατων στερεουται.	10 Flante Deo, concrescit gelu, et rursum latissimæ funduntur aquæ.
11 Παλιν η γαληνη διασκεδαζει την νεφελην? το φως αυτου διασκορπιζει τα νεφη?	11 Frumentum desiderat nubes, et nubes spargunt lumen suum.
12 και αυτα περιφερονται κυκλω υπο τας οδηγιας αυτου, δια να καμνωσι παν ο, τι προσταζει εις αυτα επι το προσωπον της οικουμενης?	12 Quæ lustrant per circuitum, quocumque eas voluntas gubernantis duxerit, ad omne quod præceperit illis super faciem orbis terrarum :
13 καμνει αυτα να ερχωνται, η δια παιδειαν, η δια την γην αυτου, η δια ελεος.	13 sive in una tribu, sive in terra sua, sive in quocumque loco misericordiæ suæ eas jusserit inveniri.
14 Ακροασθητι τουτο, Ιωβ? σταθητι και συλλογισθητι τα θαυμασια του Θεου.	14 Ausculta hæc, Job : sta, et considera mirabilia Dei.
15 Εννοεις πως ο Θεος διαταττει αυτα, και καμνει να λαμπη το φως της νεφελης αυτου;	15 Numquid scis quando præceperit Deus pluviis, ut ostenderent lucem nubium ejus ?
16 Εννοεις τα ζυγοσταθμισματα των νεφων, τα θαυμασια του τελειου κατα την γνωσιν;	16 Numquid nosti semitas nubium magnas, et perfectas scientias ?
17 Δια τι τα ενδυματα σου ειναι θερμα, οταν αναπαυη την γην δια του νοτου;	17 Nonne vestimenta tua calida sunt, cum perflata fuerit terra austro ?
18 Εξηπλωσας μετ' αυτου το στερεωμα το δυνατον ως κατοπτρον χυτον;	18 Tu forsitan cum eo fabricatus es cælos, qui solidissimi quasi ære fusi sunt.
19 Διδαξον ημας τι να ειπωμεν προς αυτον? ημεις δεν δυναμεθα να διαταξωμεν τους λογους ημων εξ αιτιας του σκοτους.	19 Ostende nobis quid dicamus illi : nos quippe involvimur tenebris.
20 Θελει αναγγελθη προς αυτον, εαν εγω λαλω; εαν λαληση ανθρωπος, βεβαιως θελει καταποθη.	20 Quis narrabit ei quæ loquor ? etiam si locutus fuerit homo, devorabitur.
21 Τωρα δε οι ανθρωποι δεν δυνανται να ατενισωσιν εις το λαμπρον φως, το εν τω στερεωματι, αφου ο ανεμος περαση και καθαριση αυτο,	21 At nunc non vident lucem : subito aër cogetur in nubes, et ventus transiens fugabit eas.
22 και χρυσαυγης καιρος ελθη απο βορρα. Φοβερα δοξα υπαρχει εν τω Θεω.	22 Ab aquilone aurum venit, et ad Deum formidolosa laudatio.
23 Τον Παντοδυναμον, δεν δυναμεθα να εννοησωμεν αυτον? ειναι υπεροχος κατα την δυναμιν και κατα την κρισιν και κατα το πληθος της δικαιοσυνης, δεν καταθλιβει.	23 Digne eum invenire non possumus : magnus fortitudine, et judicio, et justitia : et enarrari non potest.
24 Δια τουτο οι ανθρωποι φοβουνται αυτον? ουδεις σοφος την καρδιαν δυναται να εννοηση αυτον.	24 Ideo timebunt eum viri, et non audebunt contemplari omnes qui sibi videntur esse sapientes.