ΙΩΒ - Giobbe - Job 27

GREEK BIBLE	VULGATA
1 Και εξηκολουθησεν ο Ιωβ την παραβολην αυτου και ειπε?	1 Addidit quoque Job, assumens parabolam suam, et dixit :
2 Ζη ο Θεος, ο αποβαλων την κρισιν μου, και ο Παντοδυναμος, ο πικρανας την ψυχην μου,	2 Vivit Deus, qui abstulit judicium meum, et Omnipotens, qui ad amaritudinem adduxit animam meam.
3 οτι παντα τον χρονον ενοσω η πνοη μου ειναι εν εμοι και το πνευμα του Θεου εις τους μυκτηρας μου,	3 Quia donec superest halitus in me, et spiritus Dei in naribus meis,
4 τα χειλη μου δεν θελουσι λαλησει αδικιαν και η γλωσσα μου δεν θελει μελετησει δολον.	4 non loquentur labia mea iniquitatem, nec lingua mea meditabitur mendacium.
5 Μη γενοιτο εις εμε να σας δικαιωσω? εως να εκπνευσω, δεν θελω απομακρυνει την ακεραιοτητα μου απ' εμου.	5 Absit a me ut justos vos esse judicem : donec deficiam, non recedam ab innocentia mea.
6 Θελω κρατει την δικαιοσυνην μου και δεν θελω αφησει αυτην? η καρδια μου δεν θελει με ελεγξει ενοσω ζω.	6 Justificationem meam, quam cœpi tenere, non deseram : neque enim reprehendit me cor meum in omni vita mea.
7 Ο εχθρος μου να ηναι ως ο ασεβης και ο ανισταμενος κατ' εμου ως ο παρανομος.	7 Sit ut impius, inimicus meus, et adversarius meus quasi iniquus.
8 Διοτι τις η ελπις του υποκριτου, αν και επλεονεκτησεν, οταν ο Θεος αποσπα την ψυχην αυτου;	8 Quæ est enim spes hypocritæ, si avare rapiat, et non liberet Deus animam ejus ?
9 Αρα γε θελει ακουσει ο Θεος την κραυγην αυτου, οταν επελθη επ' αυτον συμφορα;	9 Numquid Deus audiet clamorem ejus, cum venerit super eum angustia ?
10 Θελει ευφραινεσθαι εις τον Παντοδυναμον; θελει επικαλεισθαι τον Θεον εν παντι καιρω;	10 aut poterit in Omnipotente delectari, et invocare Deum omni tempore ?
11 θελω σας διδαξει τι ειναι εν τη χειρι του Θεου? ο, τι ειναι παρα τω Παντοδυναμω, δεν θελω κρυψει αυτο.	11 Docebo vos per manum Dei quæ Omnipotens habeat, nec abscondam.
12 Ιδου, σεις παντες ειδετε? δια τι λοιπον εισθε ολως τοσον ματαιοι;	12 Ecce vos omnes nostis : et quid sine causa vana loquimini ?
13 Τουτο ειναι παρα Θεου η μερις του ασεβους ανθρωπου, και η κληρονομια των δυναστων, την οποιαν θελουσι λαβει παρα του Παντοδυναμου.	13 Hæc est pars hominis impii apud Deum, et hæreditas violentorum, quam ob Omnipotente suscipient.
14 Εαν οι υιοι αυτου πολλαπλασιασθωσιν, ειναι δια την ρομφαιαν? και οι εκγονοι αυτου δεν θελουσι χορτασθη αρτον.	14 Si multiplicati fuerint filii ejus, in gladio erunt, et nepotes ejus non saturabuntur pane :
15 Οι εναπολειφθεντες αυτου θελουσι ταφη εν θανατω? και αι χηραι αυτου δεν θελουσι κλαυσει.	15 qui reliqui fuerint ex eo sepelientur in interitu, et viduæ illius non plorabunt.
16 Και αν επισωρευση αργυριον ως το χωμα και ετοιμαση ιματια ως τον πηλον?	16 Si comportaverit quasi terram argentum, et sicut lutum præparaverit vestimenta :
17 δυναται μεν να ετοιμαση, πλην ο δικαιος θελει ενδυθη αυτα? και ο αθωος θελει διαμοιρασθη το αργυριον.	17 præparabit quidem, sed justus vestietur illis, et argentum innocens dividet.
18 Οικοδομει τον οικον αυτου ως το σαρακιον, και ως καλυβην, την οποιαν καμνει ο αγροφυλαξ.	18 Ædificavit sicut tinea domum suam, et sicut custos fecit umbraculum.
19 Πλαγιαζει πλουσιος, πλην δεν θελει συναχθη? ανοιγει τους οφθαλμους αυτου και δεν υπαρχει.	19 Dives, cum dormierit, nihil secum auferet : aperiet oculos suos, et nihil inveniet.
20 Τρομοι συλλαμβανουσιν αυτον ως υδατα, ανεμοστροβιλος αρπαζει αυτον την νυκτα.	20 Apprehendet eum quasi aqua inopia : nocte opprimet eum tempestas.
21 Σηκονει αυτον ανατολικος ανεμος, και υπαγει? και αποσπα αυτον απο του τοπου αυτου.	21 Tollet eum ventus urens, et auferet, et velut turbo rapiet eum de loco suo.
22 Διοτι ο Θεος θελει ριψει κατ' αυτου συμφορας και δεν θελει φεισθη? απο της χειρος αυτου σπευδει να φυγη.	22 Et mittet super eum, et non parcet : de manu ejus fugiens fugiet.
23 Θελουσι κροτησει τας χειρας αυτων επ' αυτον, και θελουσι συριξει αυτον απο του τοπου αυτων.	23 Stringet super eum manus suas, et sibilabit super illum, intuens locum ejus.