Psalms 31

DOUAI-RHEIMS	GREEK BIBLE
1 Unto the end, a psalm for David, in an ecstasy.	1 Εις τον πρωτον μουσικον. Ψαλμος του Δαβιδ.>> Επι σε, Κυριε, ηλπισα ας μη καταισχυνθω εις τον αιωνα? εν τη δικαιοσυνη σου σωσον με.
2 In thee, O Lord, have I hoped, Iet me never be confounded: deliver me in thy justice.	2 Κλινον εις εμε το ωτιον σου? ταχυνον να με ελευθερωσης? γενου εις εμε ισχυρος βραχος? οικος καταφυγης, δια να με σωσης.
3 Bow down thy ear to me: make haste to deliver me. Be thou unto me a God, a protector, and a house of refuge, to save me.	3 Διοτι πετρα μου και φρουριον μου εισαι? και ενεκεν του ονοματος σου οδηγησον με και διαθρεψον με.
4 For thou art my strength and my refuge; and for thy name's sake thou wilt lead me, and nourish me.	4 Εκβαλε με εκ της παγιδος, την οποιαν εκρυψαν δι' εμε? διοτι εισαι η δυναμις μου.
5 Thou wilt bring me out of this snare, which they have hidden for me: for thou art my protector.	5 Εις τας χειρας σου παραδιδω το πνευμα μου? συ με ελυτρωσας, Κυριε ο Θεος της αληθειας.
6 Into thy hands I commend my spirit: thou hast redeemed me, O Lord, the God of truth.	6 Εμισησα τους προσεχοντας εις τας ματαιοτητας του ψευδους? εγω δε επι τον Κυριον ελπιζω.
7 Thou hast hated them that regard vanities, to no purpose. But I have hoped in the Lord:	7 Θελω αγαλλεσθαι και ευφραινεσθαι εις το ελεος σου? διοτι ειδες την θλιψιν μου, εγνωρισας την ψυχην μου εν στενοχωριαις,
8 I will be glad and rejoice in thy mercy. For thou best regarded my humility, thou hast saved my soul out of distresses.	8 και δεν με συνεκλεισας εις την χειρα του εχθρου? εστησας εν ευρυχωρια τους ποδας μου.
9 And thou hast not shut me up in the hands of the enemy: thou hast set my feet in a spacious place.	9 Ελεησον με, Κυριε, διοτι ειμαι εν θλιψει? εμαρανθη απο της λυπης ο οφθαλμος μου, η ψυχη μου και η κοιλια μου.
10 Have mercy on me, O Lord, for I am afflicted: my eye is troubled with wrath, my soul, and my belly:	10 Διοτι εξελιπεν εν οδυνη η ζωη μου και τα ετη μου εν στεναγμοις? ησθενησεν απο ταλαιπωριας μου η δυναμις μου, και τα οστα μου κατεφθαρησαν.
11 For my life is wasted with grief: and my years in sighs. My strength is weakened through poverty and my bones are disturbed.	11 Εις παντας τους εχθρους μου εγεινα ονειδος και εις τους γειτονας μου σφοδρα, και φοβος εις τους γνωστους μου? οι βλεποντες με εξω εφευγον απ' εμου.
12 I am become a reproach among all my enemies, and very much to my neighbours; and a fear to my acquaintance. They that saw me without fled from me.	12 Ελησμονηθην απο της καρδιας ως νεκρος? εγεινα ως σκευος συντετριμμενον.
13 I am forgotten as one dead from the heart. I am become as a vessel that is destroyed.	13 Διοτι ηκουσα τον ονειδισμον πολλων? φοβος ητο πανταχοθεν? οτε συνεβουλευθησαν κατ' εμου? εμηχανευθησαν να αφαιρεσωσι την ζωην μου.
14 For I have heard the blame of many that dwell round about. While they assembled together against me, they consulted to take away my life.	14 Αλλ' εγω επι σε, Κυριε, ηλπισα? ειπα, συ εισαι ο Θεος μου.
15 But I have put my trust in thee, O Lord: I said: Thou art my God.	15 Εις τας χειρας σου ειναι οι καιροι μου? λυτρωσον με εκ χειρος των εχθρων μου και εκ των καταδιωκοντων με.
16 My lots are in thy hands. Deliver me out of the hands of my enemies; and from them that persecute me.	16 Επιφανον το προσωπον σου επι τον δουλον σου? σωσον με εν τω ελεει σου.
17 Make thy face to shine upon thy servant; save me in thy mercy.	17 Κυριε, ας μη καταισχυνθω, διοτι σε επεκαλεσθην? ας καταισχυνθωσιν οι ασεβεις, ας σιωπησωσιν εν τω αδη.
18 Let me not be confounded, O Lord, for I have called upon thee. Let the wicked be ashamed, and be brought down to hell.	18 Αλαλα ας γεινωσι τα χειλη τα δολια, τα λαλουντα σκληρως κατα του δικαιου εν υπερηφανια και καταφρονησει.
19 Let deceitful lips be made dumb. Which speak iniquity against the just, with pride and abuse.	19 Ποσον μεγαλη ειναι η αγαθοτης σου, την οποιαν εφυλαξας εις τους φοβουμενους σε και ενηργησας εις τους ελπιζοντας επι σε εμπροσθεν των υιων των ανθρωπων.
20 O how great is the multitude of thy sweetness, O Lord, which thou hast hidden for them that fear thee! Which thou hast wrought for them that hope in thee, in the sight of the sons of men.	20 Θελεις κρυψει αυτους εν αποκρυφω του προσωπου σου απο της αλαζονειας των ανθρωπων? θελεις κρυψει αυτους εν σκηνη απο της αντιλογιας των γλωσσων.
21 Thou shalt hide them in the secret of thy face, from the disturbance of men. Thou shalt protect them in thy tabernacle from the contradiction of tongues.	21 Ευλογητος ο Κυριος, διοτι εθαυμαστωσε το ελεος αυτου προς εμε εν πολει οχυρα.
22 Blessed be the Lord, for he hath shewn his wonderful mercy to me in a fortified city.	22 Εγω δε ειπα εν τη εκπληξει μου, Απερριφθην απ' εμπροσθεν των οφθαλμων σου? πλην συ ηκουσας της φωνης των δεησεων μου, οτε εβοησα προς σε.
23 But I said in the excess of my mind: I am cast away from before thy eyes. Therefore thou hast heard the voice of my prayer, when I cried to thee.	23 Αγαπησατε τον Κυριον, παντες οι οσιοι αυτου? ο Κυριος φυλαττει τους πιστους, και ανταποδιδει περισσως εις τους πραττοντας την υπερηφανιαν.
24 O love the Lord, all ye his saints: for the Lord will require truth, and will repay them abundantly that act proudly.	24 Ανδριζεσθε, και ας κραταιωθη η καρδια σας, παντες οι ελπιζοντες επι Κυριον.
25 Do ye manfully, and let your heart be strengthened, all ye that hope in the Lord.