Księga Psalmów 107

Biblia Tysiąclecia	VULGATA
1 Wysławiajcie Pana, bo dobry, bo na wieki Jego łaskawość.	1 Canticum Psalmi, ipsi David.
2 Niechaj to mówią odkupieni przez Pana, ci, których wybawił z rąk przeciwnika	2 Paratum cor meum, Deus, paratum cor meum ; cantabo, et psallam in gloria mea.
3 i których zgromadził z obcych krajów, ze wschodu i zachodu, z północy i południa.	3 Exsurge, gloria mea ; exsurge, psalterium et cithara ; exsurgam diluculo.
4 Błądzili na pustyni, na odludziu: do miasta zamieszkałego nie znaleźli drogi.	4 Confitebor tibi in populis, Domine, et psallam tibi in nationibus :
5 Cierpieli głód i pragnienie, i ustawało w nich życie.	5 quia magna est super cælos misericordia tua, et usque ad nubes veritas tua.
6 W swoim ucisku wołali do Pana, a On ich uwolnił od trwogi.	6 Exaltare super cælos, Deus, et super omnem terram gloria tua :
7 I powiódł ich prostą drogą, tak że doszli do miasta zamieszkałego.	7 ut liberentur dilecti tui. Salvum fac dextera tua, et exaudi me.
8 Niech dzięki czynią Panu za Jego miłosierdzie, za Jego cuda dla synów ludzkich,	8 Deus locutus est in sancto suo : Exsultabo, et dividam Sichimam ; et convallem tabernaculorum dimetiar.
9 bo nasycił tego, który jest zgłodniały, i łaknącego napełnił dobrami.	9 Meus est Galaad, et meus est Manasses, et Ephraim susceptio capitis mei. Juda rex meus ;
10 Siedzieli w ciemnościach i mroku, uwięzieni nędzą i żelazem,	10 Moab lebes spei meæ : in Idumæam extendam calceamentum meum ; mihi alienigenæ amici facti sunt.
11 gdyż bunt podnieśli przeciw słowom Bożym i pogardzili zamysłem Najwyższego.	11 Quis deducet me in civitatem munitam ? quis deducet me usque in Idumæam ?
12 Trudami przygiął ich serca: chwiali się, lecz nikt im nie pomógł.	12 nonne tu, Deus, qui repulisti nos ? et non exibis, Deus, in virtutibus nostris ?
13 I w swoim ucisku wołali do Pana, a On ich uwolnił od trwogi.	13 Da nobis auxilium de tribulatione, quia vana salus hominis.
14 I wyprowadził ich z ciemności i mroku, a ich kajdany pokruszył.	14 In Deo faciemus virtutem ; et ipse ad nihilum deducet inimicos nostros.
15 Niech dzięki czynią Panu za Jego łaskawość, za Jego cuda dla synów ludzkich,
16 gdyż bramy spiżowe wyłamał i skruszył żelazne wrzeciądze.
17 Chorowali na skutek swoich grzesznych czynów i nędzę cierpieli przez swoje występki;
18 obrzydło im całe jedzenie i byli bliscy bram śmierci.
19 W swoim ucisku wołali do Pana, a On ich uwolnił od trwogi.
20 Posłał swe słowo, aby ich uleczyć i wyrwać z zagłady ich życie.
21 Niech dzięki czynią Panu za Jego łaskawość, za Jego cuda dla synów ludzkich!
22 I niech składają ofiary dziękczynne, niech głoszą z radością Jego dzieła!
23 Ci, którzy na statkach ruszyli na morze, aby uprawiać handel na ogromnych wodach,
24 ci widzieli działa Pana i Jego cuda wśród głębiny.
25 Powiedział On i wzbudził wicher burzliwy, i spiętrzył jego fale.
26 Wznosili się aż pod niebo, spadali aż do głębi; ich dusza truchlała w nieszczęściu.
27 Zataczali się i chwiali jak pijani, cała ich mądrość zawiodła.
28 I w swoim ucisku wołali do Pana, a On ich uwolnił od trwogi.
29 Zamienił burzę w wietrzyk łagodny, a fale morskie umilkły.
30 Radowali się z tego, że nastała cisza, i że On przywiódł ich do upragnionej przystani.
31 Niech dzięki czynią Panu za Jego łaskawość, za Jego cuda dla synów ludzkich!
32 I niech Go sławią w zgromadzeniu ludu i na radzie starców niechaj Go chwalą!
33 Rzeki zamienia On w pustynię, oazy na ziemię spragnioną,
34 ziemię żyzną na słony ugór skutkiem niegodziwości jej mieszkańców.
35 Pustynię zamienił w zbiornik wody, a ziemię suchą w oazę.
36 I tam osiedlił zgłodniałych, i założyli miasta zamieszkałe.
37 Obsiali pola, zasadzili winnice i zyskali zbiory owoców.
38 Pobłogosławił im, a bardzo się rozmnożyli, i dał im bydła niemało.
39 Potem zmalała ich liczba i podupadli pod naciskiem niedoli i utrapienia.
40 Lecz Ten, który wylewa wzgardę na władców i każe im błądzić przez puste bezdroża,
41 podniósł nędzarza z niedoli, rozmnożył rodziny jak trzody.
42 Pobożni widzą to i radują się, a wszelka niegodziwość musi zamknąć swe usta.
43 Kto mądry, niech to zachowa, niech rozważa [dzieła] łaski Pana!