Księga Psalmów 106

¹ Alleluja. Chwalcie Pana, bo dobry, bo na wieki Jego łaskawość.

² Któż opowie dzieła potęgi Pana, ogłosi wszystkie Jego pochwały?

³ Szczęśliwi, którzy strzegą przykazań, w każdym czasie czynią to, co sprawiedliwe.

⁴ Pamiętaj o nas, Panie, gdyż masz upodobanie w swym ludzie. Przyjdź nam z pomocą,

⁵ abyśmy ujrzeli szczęście Twych wybranych, radowali się radością Twojego ludu, chlubili się razem z Twoim dziedzictwem.

⁶ Zgrzeszyliśmy, wraz z naszymi przodkami, popełniliśmy nieprawość, żyliśmy występnie.

⁷ Ojcowie nasi w Egipcie nie pojęli Twych cudów, nie pamiętali ogromu łask Twoich, lecz zbuntowali się przeciw Najwyższemu nad Morzem Czerwonym.

⁸ Ale ocalił ich przez wzgląd na swoje imię, aby objawić swoją potęgę.

⁹ Zgromił Morze Czerwone i wyschło, i poprowadził ich przez fale jakby przez pustynię.

¹⁰ I ocalił ich z ręki ciemięzcy, i z ręki przeciwnika uwolnił.

¹¹ Wody pokryły ich wrogów: ani jeden z nich nie pozostał.

¹² Słowom więc Jego uwierzyli i śpiewali Jemu pochwały.

¹³ Szybko o dziełach Jego zapomnieli: na Jego radę nie czekali.

¹⁴ Pałali żądzą na pustyni, na próbę wystawiali Boga na odludziu.

¹⁵ Uczynił zadość ich żądaniu, lecz zesłał na nich zarazę.

¹⁶ Zazdrościli Mojżeszowi w obozie, Aaronowi, świętemu Pańskiemu.

¹⁷ Otwarła się ziemia i połknęła Datana, i nakryła zgraje Abirama.

¹⁸ I ogień zapłonął przeciw ich zgrai, i płomień spalił bezecnych.

¹⁹ U stóp Horebu zrobili cielca i oddawali pokłon ulanemu posągowi.

²⁰ Zamienili swą Chwałę na wizerunek cielca jedzącego siano.

²¹ Zapomnieli o Bogu, który ich ocalił, który wielkich rzeczy dokonał w Egipcie,

²² dziwów - w krainie Chama, zdumiewających - nad Morzem Czerwonym.

²³ Postanowił ich zatem wytracić, gdyby nie Mojżesz, Jego wybraniec: on wstawił się do Niego, aby gniew Jego odwrócić, by ich nie wyniszczył.

²⁴ I wzgardzili wspaniałą ziemią, nie uwierzyli Jego słowu.

²⁵ Ale szemrali w swoich namiotach, nie słuchali głosu Pańskiego.

²⁶ I przysiągł im z ręką podniesioną, że powali ich na pustyni,

²⁷ że ich potomstwo rozproszy wśród ludów, że ich rozsypie po krajach.

²⁸ Potem przystali do Baal-Peora, spożywali z ofiar dla [bogów] umarłych.

²⁹ Drażnili Go swymi postępkami i spadła na nich plaga.

³⁰ Lecz powstał Pinchas, odbył sąd i zaraza ustąpiła.

³¹ Uznano mu to za czyn sprawiedliwy z pokolenia na pokolenie, na zawsze.

³² Rozdrażnili Go znowu przy wodach Meriba; przez nich nieszczęście spotkało Mojżesza,

³³ bo rozgoryczyli jego ducha i nierozważnie powiedział swymi wargami.

³⁴ Nie wytracili narodów, jak im to Pan nakazał.

³⁵ Lecz się zmieszali z poganami i nauczyli się ich uczynków;

³⁶ poczęli czcić ich bałwany, które się stały dla nich pułapką.

³⁷ I składali w ofierze swych synów i swoje córki złym duchom.

³⁸ I krew niewinną przelali: "krew synów swoich i córek, które złożyli w ofierze posągom kananejskim". I ziemia krwią się skalała,

³⁹ a oni się splamili swoimi czynami i swoimi występkami dopuścili się wiarołomstwa.

⁴⁰ Gniew Pana zapłonął przeciw Jego ludowi, tak iż poczuł wstręt do swego dziedzictwa.

⁴¹ I wydał ich w ręce pogan, a zapanowali nad nimi ich przeciwnicy.

⁴² Ich wrogowie znęcali się nad nimi; pod ręką ich doznawali ucisku.

⁴³ Wielokrotnie ich uwalniał, oni zaś sprzeciwiali się Jego planom, ginęli zatem przez swe nieprawości.

⁴⁴ Lecz wejrzał na ich utrapienie, gdy wysłuchiwał ich błagań.

⁴⁵ I wspomniał dla ich dobra na swoje przymierze i pożałował [ich] w swej wielkiej łaskawości.

⁴⁶ I wzbudził dla nich litość u wszystkich, co ich uprowadzili w niewolę.

⁴⁷ Ratuj nas, Panie, Boże nasz, zgromadź spośród narodów, abyśmy wielbili święte imię Twoje i dumni byli z Twej chwały.

⁴⁸ Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, od wieków na wieki! A cały lud niech powie: Amen! Alleluja!