Księga Psalmów 102

Biblia Tysiąclecia	EINHEITSUBERSETZUNG BIBEL
1 Modlitwa trapionego, który znękany wypowiada przed Panem swą udrękę.	1 [Gebet eines Unglücklichen, wenn er in Verzweiflung ist und vor dem Herrn seine Sorge ausschüttet.]
2 Panie, słuchaj modlitwy mojej, a wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie!	2 Herr, höre mein Gebet! Mein Schreien dringe zu dir.
3 Nie kryj przede mną swego oblicza w dniu utrapienia mojego! Nakłoń ku mnie Twego ucha: w dniu, w którym Cię wołam, szybko mnie wysłuchaj!	3 Verbirg dein Antlitz nicht vor mir! Wenn ich in Not bin, wende dein Ohr mir zu! Wenn ich dich anrufe, erhöre mich bald!
4 Dni bowiem moje jak dym znikają, a kości moje płoną jak w ogniu.	4 Meine Tage sind wie Rauch geschwunden, meine Glieder wie von Feuer verbrannt.
5 Moje serce wysycha spalone jak trawa, zapominam nawet o spożyciu chleba.	5 Versengt wie Gras und verdorrt ist mein Herz, sodass ich vergessen habe, mein Brot zu essen.
6 Od głosu mojego jęku moje kości przywarły do skóry.	6 Vor lauter Stöhnen und Schreien bin ich nur noch Haut und Knochen.
7 Jestem podobny do kawki na pustyni, stałem się jak sowa w ruinach.	7 Ich bin wie eine Dohle in der Wüste, wie eine Eule in öden Ruinen.
8 Czuwam i jestem jak ptak samotny na dachu.	8 Ich liege wach und ich klage wie ein einsamer Vogel auf dem Dach.
9 Każdego dnia znieważają mnie moi wrogowie, srożąc się na mnie przeklinają moim imieniem.	9 Den ganzen Tag schmähen mich die Feinde; die mich verhöhnen, nennen meinen Namen beim Fluchen.
10 Albowiem jak chleb jadam popiół i z płaczem mieszam mój napój,	10 Staub muss ich essen wie Brot, mit Tränen mische ich meinen Trank;
11 na skutek oburzenia Twego i zapalczywości, boś Ty mnie podniósł i obalił.	11 denn auf mir lasten dein Zorn und dein Grimm. Du hast mich hochgerissen und zu Boden geschleudert.
12 Dni moje są podobne do wydłużonego cienia, a ja usycham jak trawa.	12 Meine Tage schwinden dahin wie Schatten, ich verdorre wie Gras.
13 Ty zaś, o Panie, na wieki zasiadasz na tronie, a imię Twoje [trwa] przez wszystkie pokolenia.	13 Du aber, Herr, du thronst für immer und ewig, dein Name dauert von Geschlecht zu Geschlecht.
14 Powstaniesz i okażesz litość Syjonowi, bo czas już, byś się nad nim zmiłował, "bo nadeszła godzina".	14 Du wirst dich erheben, dich über Zion erbarmen; denn es ist Zeit, ihm gnädig zu sein, die Stunde ist da.
15 Twoi bowiem słudzy miłują jego kamienie i użalają się nad jego gruzami.	15 An Zions Steinen hängt das Herz deiner Knechte, um seine Trümmer tragen sie Leid.
16 Narody będą się bały imienia Pańskiego, i wszyscy królowie ziemi - Twej chwały,	16 Dann fürchten die Völker den Namen des Herrn und alle Könige der Erde deine Herrlichkeit.
17 bo Pan odbuduje Syjon i ukaże się w swej chwale,	17 Denn der Herr baut Zion wieder auf und erscheint in all seiner Herrlichkeit.
18 przychyli się ku modlitwie opuszczonych i nie odrzuci ich modłów.	18 Er wendet sich dem Gebet der Verlassenen zu, ihre Bitten verschmäht er nicht.
19 Należy to spisać dla pokolenia, co przyjdzie, a lud, który zostanie stworzony, niech wychwala Pana!	19 Dies sei aufgeschrieben für das kommende Geschlecht, damit das Volk, das noch erschaffen wird, den Herrn lobpreise.
20 Bo Pan wejrzał z wysokiego przybytku swojego, popatrzył z nieba na ziemię,	20 Denn der Herr schaut herab aus heiliger Höhe, vom Himmel blickt er auf die Erde nieder;
21 aby usłyszeć jęki pojmanych, aby skazanych na śmierć uwolnić,	21 er will auf das Seufzen der Gefangenen hören und alle befreien, die dem Tod geweiht sind,
22 by imię Pańskie głoszono na Syjonie i Jego chwałę w Jeruzalem,	22 damit sie den Namen des Herrn auf dem Zion verkünden und sein Lob in Jerusalem,
23 kiedy zgromadzą się razem narody i królestwa, by służyć Panu.	23 wenn sich dort Königreiche und Völker versammeln, um den Herrn zu verehren.
24 Siła moja w drodze ustała, dni moje uległy skróceniu.	24 Er hat meine Kraft auf dem Weg gebrochen, er hat meine Tage verkürzt.
25 Mówię: Boże mój, nie zabieraj mnie w połowie moich dni: Twoje lata trwają poprzez wszystkie pokolenia.	25 Darum sage ich: Raff mich nicht weg in der Mitte des Lebens, mein Gott, dessen Jahre Geschlecht um Geschlecht überdauern!
26 Ty niegdyś założyłeś ziemię i niebo jest dziełem rąk Twoich.	26 Vorzeiten hast du der Erde Grund gelegt, die Himmel sind das Werk deiner Hände.
27 Przeminą one, Ty zaś pozostaniesz. I całe one jak szata się zestarzeją: Ty zmieniasz je jak odzienie i ulegają zmianie,	27 Sie werden vergehen, du aber bleibst; sie alle zerfallen wie ein Gewand; du wechselst sie wie ein Kleid und sie schwinden dahin.
28 Ty zaś jesteś zawsze ten sam i lata Twoje nie mają końca.	28 Du aber bleibst, der du bist, und deine Jahre enden nie.
29 Synowie Twoich sług będą mogli osiąść na stałe i potomstwo ich będzie trwało wobec Ciebie.	29 Die Kinder deiner Knechte werden (in Sicherheit) wohnen, ihre Nachkommen vor deinem Antlitz bestehen.