Salmos 77
123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536373839404142434445464748495051525354555657585960616263646566676869707172737475767778798081828384858687888990919293949596979899100101102103104105106107108109110111112113114115116117118119120121122123124125126127128129130131132133134135136137138139140141142143144145146147148149150
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
EL LIBRO DEL PUEBLO DE DIOS | VULGATA |
---|---|
1 Del maestro de coro. Al estilo de Iedutún. De Asaf. Salmo. | 1 Intellectus Asaph. Attendite, popule meus, legem meam ; inclinate aurem vestram in verba oris mei. |
2 Invocaré a Dios con toda mi voz, gritaré a Dios, y él me escuchará. | 2 Aperiam in parabolis os meum ; loquar propositiones ab initio. |
3 Busco al Señor en el momento de mi angustia; de noche, tiendo mi mano sin descanso, y mi alma rechaza todo consuelo. | 3 Quanta audivimus, et cognovimus ea, et patres nostri narraverunt nobis. |
4 Yo me acuerdo de Dios, y me lamento; medito, y mi espíritu desfallece: | 4 Non sunt occultata a filiis eorum in generatione altera, narrantes laudes Domini et virtutes ejus, et mirabilia ejus quæ fecit. |
5 tú no me dejas conciliar el sueño, estoy turbado, y no puedo hablar. | 5 Et suscitavit testimonium in Jacob, et legem posuit in Israël, quanta mandavit patribus nostris nota facere ea filiis suis : |
6 Pienso en los tiempos antiguos, me acuerdo de los días pasados; | 6 ut cognoscat generatio altera : filii qui nascentur et exsurgent, et narrabunt filiis suis, |
7 reflexiono de noche en mi interior, medito, y mi espíritu se pregunta: | 7 ut ponant in Deo spem suam, et non obliviscantur operum Dei, et mandata ejus exquirant : |
8 ¿Puede el Señor rechazar para siempre? ¿Ya no volverá a mostrarse favorable? | 8 ne fiant, sicut patres eorum, generatio prava et exasperans ; generatio quæ non direxit cor suum, et non est creditus cum Deo spiritus ejus. |
9 ¿Se habrá agotado para siempre su amor, y habrá caducado eternamente su promesa? | 9 Filii Ephrem, intendentes et mittentes arcum, conversi sunt in die belli. |
10 ¿Se habrá olvidado Dios de su clemencia o, en su enojo, habrá contenido su compasión? | 10 Non custodierunt testamentum Dei, et in lege ejus noluerunt ambulare. |
11 Entonces dije –¡y este es mi dolor!–: «¡Cómo ha cambiado la derecha del Altísimo!». | 11 Et obliti sunt benefactorum ejus, et mirabilium ejus quæ ostendit eis. |
12 Yo recuerdo las proezas del Señor, sí, recuerdo sus prodigios de otro tiempo; | 12 Coram patribus eorum fecit mirabilia in terra Ægypti, in campo Taneos. |
13 evoco todas sus acciones, medito en todas sus hazañas. | 13 Interrupit mare, et perduxit eos, et statuit aquas quasi in utre : |
14 Oh Dios, tus caminos son santos. ¿Hay otro dios grande como nuestro Dios? | 14 et deduxit eos in nube diei, et tota nocte in illuminatione ignis. |
15 Tú eres el Dios que hace maravillas, y revelaste tu poder entre las naciones. | 15 Interrupit petram in eremo, et adaquavit eos velut in abysso multa. |
16 Con tu brazo redimiste a tu pueblo, a los hijos de Jacob y de José. | 16 Et eduxit aquam de petra, et deduxit tamquam flumina aquas. |
17 Cuando te vieron las aguas, oh Dios, cuando te vieron las aguas, temblaron, ¡se agitaron hasta los abismos del mar! | 17 Et apposuerunt adhuc peccare ei ; in iram excitaverunt Excelsum in inaquoso. |
18 Las nubes derramaron aguaceros, retumbaron los densos nubarrones y zigzaguearon tus rayos. | 18 Et tentaverunt Deum in cordibus suis, ut peterent escas animabus suis. |
19 El trueno resonó en la bóveda del cielo, tus relámpagos iluminaron el mundo, tembló y se tambaleó la tierra. | 19 Et male locuti sunt de Deo ; dixerunt : Numquid poterit Deus parare mensam in deserto ? |
20 Te abriste un camino entre las aguas, un sendero entre las aguas caudalosas, y no quedó ningún rastro de tus huellas. | 20 quoniam percussit petram, et fluxerunt aquæ, et torrentes inundaverunt. Numquid et panem poterit dare, aut parare mensam populo suo ? |
21 Tú guiaste a tu pueblo como a un rebaño, por medio de Moisés y de Aarón. | 21 Ideo audivit Dominus et distulit ; et ignis accensus est in Jacob, et ira ascendit in Israël : |
22 quia non crediderunt in Deo, nec speraverunt in salutari ejus. | |
23 Et mandavit nubibus desuper, et januas cæli aperuit. | |
24 Et pluit illis manna ad manducandum, et panem cæli dedit eis. | |
25 Panem angelorum manducavit homo ; cibaria misit eis in abundantia. | |
26 Transtulit austrum de cælo, et induxit in virtute sua africum. | |
27 Et pluit super eos sicut pulverem carnes, et sicut arenam maris volatilia pennata. | |
28 Et ceciderunt in medio castrorum eorum, circa tabernacula eorum. | |
29 Et manducaverunt, et saturati sunt nimis, et desiderium eorum attulit eis : | |
30 non sunt fraudati a desiderio suo. Adhuc escæ eorum erant in ore ipsorum, | |
31 et ira Dei ascendit super eos : et occidit pingues eorum, et electos Israël impedivit. | |
32 In omnibus his peccaverunt adhuc, et non crediderunt in mirabilibus ejus. | |
33 Et defecerunt in vanitate dies eorum, et anni eorum cum festinatione. | |
34 Cum occideret eos, quærebant eum et revertebantur, et diluculo veniebant ad eum. | |
35 Et rememorati sunt quia Deus adjutor est eorum, et Deus excelsus redemptor eorum est. | |
36 Et dilexerunt eum in ore suo, et lingua sua mentiti sunt ei ; | |
37 cor autem eorum non erat rectum cum eo, nec fideles habiti sunt in testamento ejus. | |
38 Ipse autem est misericors, et propitius fiet peccatis eorum, et non disperdet eos. Et abundavit ut averteret iram suam, et non accendit omnem iram suam. | |
39 Et recordatus est quia caro sunt, spiritus vadens et non rediens. | |
40 Quoties exacerbaverunt eum in deserto ; in iram concitaverunt eum in inaquoso ? | |
41 Et conversi sunt, et tentaverunt Deum, et sanctum Israël exacerbaverunt. | |
42 Non sunt recordati manus ejus, die qua redemit eos de manu tribulantis : | |
43 sicut posuit in Ægypto signa sua, et prodigia sua in campo Taneos ; | |
44 et convertit in sanguinem flumina eorum, et imbres eorum, ne biberent. | |
45 Misit in eos c?nomyiam, et comedit eos, et ranam, et disperdidit eos ; | |
46 et dedit ærugini fructus eorum, et labores eorum locustæ ; | |
47 et occidit in grandine vineas eorum, et moros eorum in pruina ; | |
48 et tradidit grandini jumenta eorum, et possessionem eorum igni ; | |
49 misit in eos iram indignationis suæ, indignationem, et iram, et tribulationem, immissiones per angelos malos. | |
50 Viam fecit semitæ iræ suæ : non pepercit a morte animabus eorum, et jumenta eorum in morte conclusit : | |
51 et percussit omne primogenitum in terra Ægypti ; primitias omnis laboris eorum in tabernaculis Cham : | |
52 et abstulit sicut oves populum suum, et perduxit eos tamquam gregem in deserto : | |
53 et deduxit eos in spe, et non timuerunt, et inimicos eorum operuit mare. | |
54 Et induxit eos in montem sanctificationis suæ, montem quem acquisivit dextera ejus ; et ejecit a facie eorum gentes, et sorte divisit eis terram in funiculo distributionis ; | |
55 et habitare fecit in tabernaculis eorum tribus Israël. | |
56 Et tentaverunt, et exacerbaverunt Deum excelsum, et testimonia ejus non custodierunt. | |
57 Et averterunt se, et non servaverunt pactum : quemadmodum patres eorum, conversi sunt in arcum pravum. | |
58 In iram concitaverunt eum in collibus suis, et in sculptilibus suis ad æmulationem eum provocaverunt. | |
59 Audivit Deus, et sprevit, et ad nihilum redegit valde Israël. | |
60 Et repulit tabernaculum Silo, tabernaculum suum, ubi habitavit in hominibus. | |
61 Et tradidit in captivitatem virtutem eorum, et pulchritudinem eorum in manus inimici. | |
62 Et conclusit in gladio populum suum, et hæreditatem suam sprevit. | |
63 Juvenes eorum comedit ignis, et virgines eorum non sunt lamentatæ. | |
64 Sacerdotes eorum in gladio ceciderunt, et viduæ eorum non plorabantur. | |
65 Et excitatus est tamquam dormiens Dominus, tamquam potens crapulatus a vino. | |
66 Et percussit inimicos suos in posteriora ; opprobrium sempiternum dedit illis. | |
67 Et repulit tabernaculum Joseph, et tribum Ephraim non elegit : | |
68 sed elegit tribum Juda, montem Sion, quem dilexit. | |
69 Et ædificavit sicut unicornium sanctificium suum, in terra quam fundavit in sæcula. | |
70 Et elegit David, servum suum, et sustulit eum de gregibus ovium ; de post f?tantes accepit eum : | |
71 pascere Jacob servum suum, et Israël hæreditatem suam. | |
72 Et pavit eos in innocentia cordis sui, et in intellectibus manuum suarum deduxit eos. |