Livre de Josué 22

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Josué convoqua les gens de Ruben, de Gad et de la demi-tribu de Manassé,	1 τοτε συνεκαλεσεν ιησους τους υιους ρουβην και τους υιους γαδ και το ημισυ φυλης μανασση
2 et leur dit: “Vous avez obéi à tout ce que Moïse, serviteur de Yahvé, vous a ordonné, et vous m’avez obéi dans tout ce que je vous ai commandé.	2 και ειπεν αυτοις υμεις ακηκοατε παντα οσα ενετειλατο υμιν μωυσης ο παις κυριου και επηκουσατε της φωνης μου κατα παντα οσα ενετειλαμην υμιν
3 Bien du temps a passé, mais vous n’avez pas abandonné vos frères jusqu’à ce jour, et vous avez fidèlement observé le commandement de Yahvé votre Dieu.	3 ουκ εγκαταλελοιπατε τους αδελφους υμων ταυτας τας ημερας και πλειους εως της σημερον ημερας εφυλαξασθε την εντολην κυριου του θεου υμων
4 Maintenant que Yahvé votre Dieu a donné le repos à vos frères comme il l’avait dit, retournez et regagnez vos tentes, dans le pays qui vous appartient et que Moïse, serviteur de Yahvé, vous a donné de l’autre côté du Jourdain.	4 νυν δε κατεπαυσεν κυριος ο θεος ημων τους αδελφους ημων ον τροπον ειπεν αυτοις νυν ουν αποστραφεντες απελθατε εις τους οικους υμων και εις την γην της κατασχεσεως υμων ην εδωκεν υμιν μωυσης εν τω περαν του ιορδανου
5 Ayez soin seulement de mettre en pratique les commandements et les lois que Moïse, le serviteur de Yahvé, vous a prescrits. Aimez Yahvé votre Dieu, marchez dans toutes ses voies, gardez ses commandements, attachez-vous à lui et servez-le de tout votre cœur et de toute votre âme.”	5 αλλα φυλαξασθε ποιειν σφοδρα τας εντολας και τον νομον ον ενετειλατο ημιν ποιειν μωυσης ο παις κυριου αγαπαν κυριον τον θεον υμων πορευεσθαι πασαις ταις οδοις αυτου φυλαξασθαι τας εντολας αυτου και προσκεισθαι αυτω και λατρευειν αυτω εξ ολης της διανοιας υμων και εξ ολης της ψυχης υμων
6 Josué les bénit, puis il les renvoya et ils retournèrent à leurs tentes.	6 και ηυλογησεν αυτους ιησους και εξαπεστειλεν αυτους και επορευθησαν εις τους οικους αυτων
7 Moïse avait donné le Bashan à une moitié de la tribu de Manassé; à l’autre moitié de la tribu, Josué donna un héritage parmi ses frères, à l’ouest du Jourdain. En les renvoyant à leurs tentes, Josué les bénit.	7 και τω ημισει φυλης μανασση εδωκεν μωυσης εν τη βασανιτιδι και τω ημισει εδωκεν ιησους μετα των αδελφων αυτου εν τω περαν του ιορδανου παρα θαλασσαν και ηνικα εξαπεστειλεν αυτους ιησους εις τους οικους αυτων και ευλογησεν αυτους
8 Il leur dit: “Retournez à vos tentes chargés de richesses! Que de troupeaux, d’or, d’argent, de bronze, de fer et de vêtements! Partagez les dépouilles de vos ennemis avec vos frères.”	8 και εν χρημασιν πολλοις απηλθοσαν εις τους οικους αυτων και κτηνη πολλα σφοδρα και αργυριον και χρυσιον και σιδηρον και ιματισμον πολυν και διειλαντο την προνομην των εχθρων μετα των αδελφων αυτων
9 Les gens de Ruben, de Gad et de la demi-tribu de Manassé quittèrent les Israélites à Silo, dans le pays de Canaan. Ils regagnèrent le pays de Galaad, puisque c’était l’héritage qu’ils avaient reçu comme Yahvé l’avait ordonné par Moïse.	9 και επορευθησαν οι υιοι ρουβην και οι υιοι γαδ και το ημισυ φυλης υιων μανασση απο των υιων ισραηλ εκ σηλω εν γη χανααν απελθειν εις γην γαλααδ εις γην κατασχεσεως αυτων ην εκληρονομησαν αυτην δια προσταγματος κυριου εν χειρι μωυση
10 Lorsqu’ils arrivèrent aux environs du Jourdain qui font partie du pays de Canaan, les gens de Ruben, de Gad et de la demi-tribu de Manassé construisirent un autel au bord du Jourdain. C’était un autel de taille impressionnante.	10 και ηλθον εις γαλγαλα του ιορδανου η εστιν εν γη χανααν και ωκοδομησαν οι υιοι γαδ και οι υιοι ρουβην και το ημισυ φυλης μανασση εκει βωμον επι του ιορδανου βωμον μεγαν του ιδειν
11 On vint en avertir les Israélites: “Voilà que les gens de Ruben, de Gad et de la demi-tribu de Manassé ont construit un autel face au pays de Canaan, dans les environs du Jourdain, du côté des Israélites.”	11 και ηκουσαν οι υιοι ισραηλ λεγοντων ιδου ωκοδομησαν οι υιοι γαδ και οι υιοι ρουβην και το ημισυ φυλης μανασση βωμον εφ' οριων γης χανααν επι του γαλααδ του ιορδανου εν τω περαν υιων ισραηλ
12 Alors toute la communauté d’Israël se réunit à Silo pour monter contre eux et leur faire la guerre	12 και συνηθροισθησαν παντες οι υιοι ισραηλ εις σηλω ωστε αναβαντες εκπολεμησαι αυτους
13 Les Israélites envoyèrent aux gens de Ruben, de Gad et de la demi-tribu de Manassé, dans le pays de Galaad, Pinhas, fils d’Éléazar le prêtre,	13 και απεστειλαν οι υιοι ισραηλ προς τους υιους ρουβην και προς τους υιους γαδ και προς το ημισυ φυλης μανασση εις γην γαλααδ τον τε φινεες υιον ελεαζαρ υιου ααρων του αρχιερεως
14 et 10 chefs avec lui: un chef de clan pour chacune des tribus d’Israël.	14 και δεκα των αρχοντων μετ' αυτου αρχων εις απο οικου πατριας απο πασων φυλων ισραηλ αρχοντες οικων πατριων εισιν χιλιαρχοι ισραηλ
15 Arrivés chez les gens de Ruben, de Gad et de la demi-tribu de Manassé, au pays de Galaad, ils leur dirent:	15 και παρεγενοντο προς τους υιους γαδ και προς τους υιους ρουβην και προς τους ημισεις φυλης μανασση εις γην γαλααδ και ελαλησαν προς αυτους λεγοντες
16 “Voici ce que dit la communauté de Yahvé: Quelle infidélité avez-vous commise envers le Dieu d’Israël! Vous voulez donc vous détourner de Yahvé? En bâtissant un autel vous vous révoltez contre Yahvé!	16 ταδε λεγει πασα η συναγωγη κυριου τις η πλημμελεια αυτη ην επλημμελησατε εναντιον του θεου ισραηλ αποστραφηναι σημερον απο κυριου οικοδομησαντες υμιν εαυτοις βωμον αποστατας υμας γενεσθαι απο κυριου
17 Le crime de Péor ne suffit-il pas? Nous n’en sommes pas encore guéris après le fléau qui a frappé toute la communauté de Yahvé.	17 μη μικρον ημιν το αμαρτημα φογωρ οτι ουκ εκαθαρισθημεν απ' αυτου εως της ημερας ταυτης και εγενηθη πληγη εν τη συναγωγη κυριου
18 Si vous vous révoltez aujourd’hui contre Yahvé, demain il se mettra en colère contre toute la communauté d’Israël.	18 και υμεις αποστραφησεσθε σημερον απο κυριου και εσται εαν αποστητε σημερον απο κυριου και αυριον επι παντα ισραηλ εσται η οργη
19 Si le pays que vous possédez est impur à vos yeux, venez dans le pays qui est l’héritage de Yahvé, là où il a établi sa Demeure. Vous y recevrez un héritage au milieu de nous. Mais ne vous révoltez pas contre Yahvé, ne vous révoltez pas contre nous en bâtissant un autel autre que celui de Yahvé notre Dieu.	19 και νυν ει μικρα υμιν η γη της κατασχεσεως υμων διαβητε εις την γην της κατασχεσεως κυριου ου κατασκηνοι εκει η σκηνη κυριου και κατακληρονομησατε εν ημιν και μη αποσταται απο θεου γενηθητε και μη αποστητε απο κυριου δια το οικοδομησαι υμας βωμον εξω του θυσιαστηριου κυριου του θεου ημων
20 Rappelez-vous l’infidélité d’Akan, fils de Zérah, à propos de l’anathème: la colère de Yahvé a frappé toute la communauté d’Israël, et il ne fut pas le seul à mourir à cause de son crime.”	20 ουκ ιδου αχαρ ο του ζαρα πλημμελεια επλημμελησεν απο του αναθεματος και επι πασαν συναγωγην ισραηλ εγενηθη οργη και ουτος εις μονος ην μη μονος ουτος απεθανεν τη εαυτου αμαρτια
21 Les gens de Ruben, de Gad et de la demi-tribu de Manassé répondirent aux chefs des clans d’Israël:	21 και απεκριθησαν οι υιοι ρουβην και οι υιοι γαδ και το ημισυ φυλης μανασση και ελαλησαν τοις χιλιαρχοις ισραηλ λεγοντες
22 “Le Dieu des dieux, Yahvé, le Dieu des dieux, sait la vérité et Israël doit la savoir. Si nous nous sommes révoltés contre Yahvé, si nous lui avons été infidèles, alors, oui! que Yahvé ne nous épargne pas.	22 ο θεος θεος εστιν κυριος και ο θεος θεος κυριος αυτος οιδεν και ισραηλ αυτος γνωσεται ει εν αποστασια επλημμελησαμεν εναντι του κυριου μη ρυσαιτο ημας εν ταυτη
23 Si nous avons bâti cet autel pour nous détourner de Yahvé, pour lui offrir des holocaustes et des oblations, pour y présenter des sacrifices de communion, que Yahvé lui-même nous en demande compte.	23 και ει ωκοδομησαμεν αυτοις βωμον ωστε αποστηναι απο κυριου του θεου ημων ωστε αναβιβασαι επ' αυτον θυσιαν ολοκαυτωματων η ωστε ποιησαι επ' αυτου θυσιαν σωτηριου κυριος εκζητησει
24 Mais nous avons agi de la sorte par crainte de ce qui pourrait arriver plus tard; peut-être un jour vos fils diront-ils aux nôtres: Qu’y a-t-il de commun entre vous et Yahvé le Dieu d’Israël?	24 αλλ' ενεκεν ευλαβειας ρηματος εποιησαμεν τουτο λεγοντες ινα μη ειπωσιν αυριον τα τεκνα υμων τοις τεκνοις ημων τι υμιν κυριω τω θεω ισραηλ
25 Yahvé a placé le Jourdain comme frontière entre nous et vous, vous n’avez donc point de part avec Yahvé. Et ainsi, à cause de vos fils, nos fils cesseraient de craindre Yahvé.	25 και ορια εθηκεν κυριος ανα μεσον ημων και υμων τον ιορδανην και ουκ εστιν υμιν μερις κυριου και απαλλοτριωσουσιν οι υιοι υμων τους υιους ημων ινα μη σεβωνται κυριον
26 Alors, nous nous sommes dit: Construisons-nous un autel, non pour y offrir des holocaustes ou des sacrifices,	26 και ειπαμεν ποιησαι ουτως του οικοδομησαι τον βωμον τουτον ουχ ενεκεν καρπωματων ουδε ενεκεν θυσιων
27 mais pour qu’il soit témoin entre nous et vous, et nos descendants après nous. Il prouvera que nous pratiquons le culte de Yahvé, en sa présence, par nos holocaustes, nos offrandes et nos sacrifices de communion. Ainsi vos fils ne pourront pas dire à nos fils: Vous n’avez rien à voir avec Yahvé.	27 αλλ' ινα η τουτο μαρτυριον ανα μεσον ημων και υμων και ανα μεσον των γενεων ημων μεθ' ημας του λατρευειν λατρειαν κυριω εναντιον αυτου εν τοις καρπωμασιν ημων και εν ταις θυσιαις ημων και εν ταις θυσιαις των σωτηριων ημων και ουκ ερουσιν τα τεκνα υμων τοις τεκνοις ημων αυριον ουκ εστιν υμιν μερις κυριου
28 Nous nous sommes dit: si demain ils nous parlent ainsi à nous ou à nos descendants, nous leur dirons: Regardez la forme de l’autel de Yahvé que nos pères ont construit, non pas pour les holocaustes ou pour les sacrifices, mais pour qu’il soit témoin entre nous et vous.	28 και ειπαμεν εαν γενηται ποτε και λαλησωσιν προς ημας και ταις γενεαις ημων αυριον και ερουσιν ιδετε ομοιωμα του θυσιαστηριου κυριου ο εποιησαν οι πατερες ημων ουχ ενεκεν καρπωματων ουδε ενεκεν θυσιων αλλα μαρτυριον εστιν ανα μεσον υμων και ανα μεσον ημων και ανα μεσον των υιων ημων
29 Nous ne voulons pas nous révolter contre Yahvé et cesser de le suivre. Nous n’avons pas bâti cet autel pour l’holocauste, pour l’offrande ou pour le sacrifice de communion, par mépris pour l’autel de Yahvé qui est devant sa Demeure.”	29 μη γενοιτο ουν ημας αποστραφηναι απο κυριου εν ταις σημερον ημεραις αποστηναι απο κυριου ωστε οικοδομησαι ημας θυσιαστηριον τοις καρπωμασιν και ταις θυσιαις σαλαμιν και τη θυσια του σωτηριου πλην του θυσιαστηριου κυριου ο εστιν εναντιον της σκηνης αυτου
30 Pinhas le prêtre, les chefs de la communauté et les chefs des clans d’Israël qui étaient avec lui, entendirent les paroles que prononçaient les fils de Ruben, les fils de Gad et les fils de Manassé, et ces paroles leur plurent.	30 και ακουσας φινεες ο ιερευς και παντες οι αρχοντες της συναγωγης ισραηλ οι ησαν μετ' αυτου τους λογους ους ελαλησαν οι υιοι ρουβην και οι υιοι γαδ και το ημισυ φυλης μανασση και ηρεσεν αυτοις
31 Alors Pinhas le prêtre dit aux fils de Ruben, de Gad et de Manassé: “Aujourd’hui nous savons que Yahvé est bien au milieu de nous puisque vous n’avez pas commis d’infidélité envers Yahvé et vous avez épargné à Israël les fléaux de Yahvé.”	31 και ειπεν φινεες ο ιερευς τοις υιοις ρουβην και τοις υιοις γαδ και τω ημισει φυλης μανασση σημερον εγνωκαμεν οτι μεθ' ημων κυριος διοτι ουκ επλημμελησατε εναντιον κυριου πλημμελειαν και οτι ερρυσασθε τους υιους ισραηλ εκ χειρος κυριου
32 Alors, quittant les fils de Ruben et de Gad au pays de Galaad, Pinhas le prêtre et les chefs revinrent au pays de Canaan, vers les Israélites. Il leur rendirent compte de tout,	32 και απεστρεψεν φινεες ο ιερευς και οι αρχοντες απο των υιων ρουβην και απο των υιων γαδ και απο του ημισους φυλης μανασση εκ γης γαλααδ εις γην χανααν προς τους υιους ισραηλ και απεκριθησαν αυτοις τους λογους
33 et les Israélites approuvèrent. Ils bénirent Dieu et renoncèrent à partir en guerre pour ravager le pays où habitaient les fils de Ruben et de Gad.	33 και ηρεσεν τοις υιοις ισραηλ και ελαλησαν προς τους υιους ισραηλ και ευλογησαν τον θεον υιων ισραηλ και ειπαν μηκετι αναβηναι προς αυτους εις πολεμον εξολεθρευσαι την γην των υιων ρουβην και των υιων γαδ και του ημισους φυλης μανασση και κατωκησαν επ' αυτης
34 Quant aux fils de Ruben et aux fils de Gad, ils appelèrent cet autel Témoin, car, dirent-ils: “Il est témoin entre nous de ce que Yahvé est Dieu.”	34 και επωνομασεν ιησους τον βωμον των ρουβην και των γαδ και του ημισους φυλης μανασση και ειπεν οτι μαρτυριον εστιν ανα μεσον αυτων οτι κυριος ο θεος αυτων εστιν