Livre des Psaumes 71

BIBLES DES PEUPLES	GREEK BIBLE
1 En toi, Seigneur, j’ai mon abri, ne me laisse pas sur une déception.	1 Επι σε, Κυριε, ηλπισα? ας μη καταισχυνθω ποτε.
2 Dans ta justice tu voudras me défendre, tends vers moi ton oreille et sauve-moi.	2 Δια την δικαιοσυνην σου λυτρωσον με και ελευθερωσον με? Κλινον προς εμε το ωτιον σου και σωσον με.
3 Sois pour moi un roc, un refuge, une cité forte où je me voies sauvé, toi mon refuge et ma roche.	3 Γενου εις εμε τοπος οχυρος, δια να καταφευγω παντοτε? συ διεταξας να με σωσης, διοτι πετρα μου και φρουριον μου εισαι.
4 Ô Dieu, libère-moi de la main du méchant, tire-moi des griffes du pervers et du violent.	4 Θεε μου, λυτρωσον με εκ δυναμεως ασεβους, εκ χειρος παρανομου και αδικου.
5 Car tu es mon espérance, Seigneur, depuis ma jeunesse je me confie en toi.	5 Διοτι συ εισαι η ελπις μου, Κυριε Θεε? το θαρρος μου εκ νεοτητος μου.
6 Je m’appuyais sur toi pour mes premiers pas, c’est toi qui m’as tiré du sein de ma mère, et c’est toi que je loue en tout temps.	6 Επι σε επεστηριχθην εκ της κοιλιας? συ εισαι σκεπη μου εκ των σπλαγχνων της μητρος μου? εις σε θελει εισθαι παντοτε ο υμνος μου.
7 Je suis devenu un scandale pour beaucoup, mais tu me restes, toi, mon abri.	7 Ως τερας κατεσταθην εις τους πολλους? αλλα συ εισαι το δυνατον καταφυγιον μου,
8 Je n’ai que tes louanges à la bouche et ta splendeur tout au long du jour.	8 Ας εμπλησθη το στομα μου απο του υμνου σου, απο της δοξης σου, ολην την ημεραν.
9 Ne me renvoie pas maintenant que je suis vieux, ne t’éloigne pas quand mes forces m’abandonnent.	9 Μη με απορριψης εν καιρω γηρατος? οταν εκλειπη η δυναμις μου, μη με εγκαταλιπης.
10 Mes adversaires parlent à mon sujet, ceux qui espèrent ma mort font leurs plans.	10 Διοτι οι εχθροι μου λαλουσι περι εμου? και οι παραφυλαττοντες την ψυχην μου συμβουλευονται ομου,
11 Et l’on dit: “Même Dieu l’a abandonné, allons-y, empoignez-le, nul ne viendra l’aider.”	11 Λεγοντες, Ο Θεος εγκατελιπεν αυτον? καταδιωξατε και πιασατε αυτον, διοτι δεν υπαρχει ο σωζων.
12 Ô Dieu, mon Dieu, ne t’éloigne pas de moi, dépêche-toi de me secourir.	12 Θεε, μη μακρυνθης απ' εμου? Θεε μου, ταχυνον εις βοηθειαν μου.
13 Qu’ils soient confondus, couverts de honte, ceux qui me mettent des embûches! Qu’ils soient humiliés, couverts de mépris, ceux qui veulent me nuire!	13 Ας αισχυνθωσιν, ας εξαλειφθωσιν οι εχθροι της ψυχης μου? ας σκεπασθωσι απο ονειδους και εντροπης οι ζητουντες το κακον μου.
14 Alors moi, je pourrai compter sur toi, je te louerai comme on n’a jamais fait.	14 Εγω δε παντοτε θελω ελπιζει, και θελω προσθετει επι παντας τους επαινους σου.
15 Je n’aurai que ta justice à la bouche, tout le jour je conterai les pas de ton salut: ils sont plus nombreux que je ne saurais dire.	15 Το στομα μου θελει κηρυττει την δικαιοσυνην σου και την σωτηριαν σου ολην την ημεραν? διοτι δεν δυναμαι να απαριθμησω αυτας.
16 Je veux creuser les exploits du Seigneur, mettre en valeur cette justice qui n’est qu’à toi.	16 Θελω περιπατει εν τη δυναμει Κυριου του Θεου? θελω μνημονευει την δικαιοσυνην σου, σου μονου.
17 Car tu m’as instruit, ô Dieu, dès le jeune âge, et jusqu’à présent j’ai annoncé tes merveilles.	17 Θεε, συ με εδιδαξας εκ νεοτητος μου? και μεχρι του νυν εκηρυττον τα θαυμασια σου.
18 Si je suis maintenant vieux et usé, ne m’abandonne pas, ô mon Dieu, que je puisse dire à la jeune génération ta force, à tous ceux qui viendront, ta vaillance	18 Μη με εγκαταλιπης μηδε μεχρι του γηρατος και πολιας, Θεε, εωσου κηρυξω τον βραχιονα σου εις ταυτην την γενεαν, την δυναμιν σου εις παντας τους μεταγενεστερους.
19 et ta justice si haute, ô Dieu. Car tu as fait de grandes choses: ô Dieu, qui est comme toi?	19 Διοτι η δικαιοσυνη σου, Θεε, ειναι υπερυψωμενη? διοτι εκαμες μεγαλεια Θεε, τις ομοιος σου,
20 Mes épreuves ont été nombreuses et dures, mais toujours tu reviens pour me redonner vie. Tu me feras remonter des abîmes de la terre,	20 οστις εδειξας εις εμε θλιψεις πολλας και ταλαιπωριας, και παλιν με ανεζωοποιησας και εκ των αβυσσων της γης παλιν ανηγαγες με;
21 tu me remettras sur pied, et de nouveau j’aurai ton réconfort.	21 Ηυξησας το μεγαλειον μου και επιστρεψας με παρηγορησας.
22 Alors je prendrai ma harpe pour chanter ta fidélité, ô Dieu. Je te chanterai au son du luth, Saint d’Israël.	22 Και εγω, Θεε μου, θελω δοξολογει εν τω οργανω του ψαλτηριου σε και την αληθειαν σου? εις σε θελω ψαλμωδει εν κιθαρα, Αγιε του Ισραηλ.
23 Mes lèvres t’acclameront, et mon âme que tu as rachetée.	23 Θελουσιν αγαλλεσθαι τα χειλη μου, οταν εις σε ψαλμωδω? και η ψυχη μου, την οποιαν ελυτρωσας.
24 Tout le jour ma langue dira: “Oui, il est juste, ils ont été confondus, humiliés, ceux qui voulaient mon malheur.”	24 Ετι δε η γλωσσα μου ολην την ημεραν θελει μελετα την δικαιοσυνην σου? διοτι ενετραπησαν, διοτι κατησχυνθησαν, οι ζητουντες το κακον μου.