Livre des Psaumes 144

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 De David. Béni soit le Seigneur, mon rocher: il exerce mes mains, mes doigts, à l’art de la guerre!	1 αινεσις τω δαυιδ υψωσω σε ο θεος μου ο βασιλευς μου και ευλογησω το ονομα σου εις τον αιωνα και εις τον αιωνα του αιωνος
2 Il est mon refuge, mon rempart, ma cité haute et mon libérateur. Il est mon bouclier: je m’abrite en lui, et lui abaisse sous moi les peuples.	2 καθ' εκαστην ημεραν ευλογησω σε και αινεσω το ονομα σου εις τον αιωνα και εις τον αιωνα του αιωνος
3 Qu’est-ce que l’homme? Et toi tu t’en souviens. Qu’est-ce que le fils d’homme? Et tu veilles sur lui.	3 μεγας κυριος και αινετος σφοδρα και της μεγαλωσυνης αυτου ουκ εστιν περας
4 L’homme n’est guère plus qu’un souffle, et ses jours comme une ombre passent.	4 γενεα και γενεα επαινεσει τα εργα σου και την δυναμιν σου απαγγελουσιν
5 Ne veux-tu pas, Seigneur, incliner tes cieux, descendre, et d’une touche réveiller les volcans?	5 την μεγαλοπρεπειαν της δοξης της αγιωσυνης σου λαλησουσιν και τα θαυμασια σου διηγησονται
6 Fais jaillir les éclairs et disperse l’ennemi, lance tes flèches qui les mettront en déroute!	6 και την δυναμιν των φοβερων σου ερουσιν και την μεγαλωσυνην σου διηγησονται
7 D’en haut tu étendras ta main pour me sauver des grandes eaux, tu me reprendras de la main des étrangers.	7 μνημην του πληθους της χρηστοτητος σου εξερευξονται και τη δικαιοσυνη σου αγαλλιασονται
8 Ils n’ont que le mensonge à la bouche, et lorsqu’ils tendent la main, c’est pour trahir.	8 οικτιρμων και ελεημων ο κυριος μακροθυμος και πολυελεος
9 Je veux chanter pour toi, mon Dieu, un chant nouveau, et jouer pour toi de la harpe à dix cordes.	9 χρηστος κυριος τοις συμπασιν και οι οικτιρμοι αυτου επι παντα τα εργα αυτου
10 Car c’est toi qui donnes au roi la victoire et qui sauves David ton serviteur. Sauve-moi de l’épée du malheur	10 εξομολογησασθωσαν σοι κυριε παντα τα εργα σου και οι οσιοι σου ευλογησατωσαν σε
11 et reprends-moi de la main des étrangers, qui n’ont que le mensonge à la bouche, qui ne tendent la main que pour mieux trahir.	11 δοξαν της βασιλειας σου ερουσιν και την δυναστειαν σου λαλησουσιν
12 Voici nos fils, comme des plants qui ont grandi dès leurs premiers ans, et nos filles, colonnes sculptées qui rehaussent les lignes du temple.	12 του γνωρισαι τοις υιοις των ανθρωπων την δυναστειαν σου και την δοξαν της μεγαλοπρεπειας της βασιλειας σου
13 Nos greniers sont pleins, ils débordent de récoltes de toute espèce. Nos brebis se multiplient par milliers, par dizaines de mille dans nos campagnes,	13 η βασιλεια σου βασιλεια παντων των αιωνων και η δεσποτεια σου εν παση γενεα και γενεα [13α] πιστος κυριος εν τοις λογοις αυτου και οσιος εν πασι τοις εργοις αυτου
14 et nos bestiaux font bon poids. Il n’y a pas d’angoisse sur nos places, ni brèche au mur, ni reddition à l’ennemi.	14 υποστηριζει κυριος παντας τους καταπιπτοντας και ανορθοι παντας τους κατερραγμενους
15 Heureux le peuple qui peut en dire autant, heureux le peuple qui a pour Dieu l’Unique!	15 οι οφθαλμοι παντων εις σε ελπιζουσιν και συ διδως την τροφην αυτων εν ευκαιρια
	16 ανοιγεις συ την χειρα σου και εμπιπλας παν ζωον ευδοκιας
	17 δικαιος κυριος εν πασαις ταις οδοις αυτου και οσιος εν πασιν τοις εργοις αυτου
	18 εγγυς κυριος πασιν τοις επικαλουμενοις αυτον πασι τοις επικαλουμενοις αυτον εν αληθεια
	19 θελημα των φοβουμενων αυτον ποιησει και της δεησεως αυτων επακουσεται και σωσει αυτους
	20 φυλασσει κυριος παντας τους αγαπωντας αυτον και παντας τους αμαρτωλους εξολεθρευσει
	21 αινεσιν κυριου λαλησει το στομα μου και ευλογειτω πασα σαρξ το ονομα το αγιον αυτου εις τον αιωνα και εις τον αιωνα του αιωνος