Jó 32
123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536373839404142
Gen
Ex
Lv
Nm
Deut
Ios
Iudc
Ruth
1 Re
2 Re
3 Re
4 Re
1 Par
2 Par
Esd
Neh
Tob
Iudt
Esth
1 Mach
2 Mach
Iob
Ps
Prov
Eccle
Cant
Sap
Eccli
Isa
Ier
Lam
Bar
Ez
Dan
Os
Ioel
Am
Abd
Ion
Mi
Nah
Hab
Soph
Agg
Zach
Mal
Mt
Mc
Lc
Io
Act
Rom
1Cor
2Cor
Gal
Eph
Phil
Col
1 Thess
2 Thess
1 Tim
2 Tim
Tit
Philem
Hebr
Iac
1 Pt
2 Pt
1 Io
2 Io
3 Io
Iud
Apoc
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
VULGATA | BIBBIA CEI 1974 |
---|---|
1 Omiserunt autem tres viri isti respondere Job, eo quod justus sibi videretur. | 1 Quando Giobbe ebbe finito di parlare, quei tre uomini cessarono di rispondere a Giobbe, perché egli si riteneva giusto. |
2 Et iratus indignatusque est Eliu filius Barachel Buzites, de cognatione Ram : iratus est autem adversum Job, eo quod justum se esse diceret coram Deo. | 2 Allora si accese lo sdegno di Eliu, figlio di Barachele il Buzita, della tribù di Ram. Si accese di sdegno contro Giobbe, perché pretendeva d'aver ragione di fronte a Dio; |
3 Porro adversum amicos ejus indignatus est, eo quod non invenissent responsionem rationabilem, sed tantummodo condemnassent Job. | 3 si accese di sdegno anche contro i suoi tre amici, perché non avevano trovato di che rispondere, sebbene avessero dichiarato Giobbe colpevole. |
4 Igitur Eliu expectavit Job loquentem, eo quod seniores essent qui loquebantur. | 4 Però Eliu aveva aspettato, mentre essi parlavano con Giobbe, perché erano più vecchi di lui in età. |
5 Cum autem vidisset quod tres respondere non potuissent, iratus est vehementer. | 5 Quando dunque vide che sulla bocca di questi tre uomini non vi era più alcuna risposta, Eliu si accese di sdegno. |
6 Respondensque Eliu filius Barachel Buzites, dixit : Junior sum tempore, vos autem antiquiores : idcirco, demisso capite, veritus sum vobis indicare meam sententiam. | 6 Presa dunque la parola, Eliu, figlio di Barachele il Buzita, disse: Giovane io sono di anni e voi siete già canuti; per questo ho esitato per rispetto a manifestare a voi il mio sapere. |
7 Sperabam enim quod ætas prolixior loqueretur, et annorum multitudo doceret sapientiam. | 7 Pensavo: Parlerà l'età e i canuti insegneranno la sapienza. |
8 Sed, ut video, spiritus est in hominibus, et inspiratio Omnipotentis dat intelligentiam. | 8 Ma certo essa è un soffio nell'uomo; l'ispirazione dell'Onnipotente lo fa intelligente. |
9 Non sunt longævi sapientes, nec senes intelligunt judicium. | 9 Non sono i molti anni a dar la sapienza, né sempre i vecchi distinguono ciò che è giusto. |
10 Ideo dicam : Audite me : ostendam vobis etiam ego meam sapientiam. | 10 Per questo io oso dire: Ascoltatemi; anch'io esporrò il mio sapere. |
11 Expectavi enim sermones vestros ; audivi prudentiam vestram, donec disceptaremini sermonibus ; | 11 Ecco, ho atteso le vostre parole, ho teso l'orecchio ai vostri argomenti. Finché andavate in cerca di argomenti |
12 et donec putabam vos aliquid dicere, considerabam : sed, ut video, non est qui possit arguere Job, et respondere ex vobis sermonibus ejus. | 12 su di voi fissai l'attenzione. Ma ecco, nessuno ha potuto convincere Giobbe, nessuno tra di voi risponde ai suoi detti. |
13 Ne forte dicatis : Invenimus sapientiam : Deus projecit eum, non homo. | 13 Non dite: Noi abbiamo trovato la sapienza, ma lo confuti Dio, non l'uomo! |
14 Nihil locutus est mihi : et ego non secundum sermones vestros respondebo illi. | 14 Egli non mi ha rivolto parole, e io non gli risponderò con le vostre parole. |
15 Extimuerunt, nec responderunt ultra, abstuleruntque a se eloquia. | 15 Sono vinti, non rispondono più, mancano loro le parole. |
16 Quoniam igitur expectavi, et non sunt locuti : steterunt, nec ultra responderunt : | 16 Ho atteso, ma poiché non parlano più, poiché stanno lì senza risposta, |
17 respondebo et ego partem meam, et ostendam scientiam meam. | 17 voglio anch'io dire la mia parte, anch'io esporrò il mio parere; |
18 Plenus sum enim sermonibus, et coarctat me spiritus uteri mei. | 18 mi sento infatti pieno di parole, mi preme lo spirito che è dentro di me. |
19 En venter meus quasi mustum absque spiraculo, quod lagunculas novas disrumpit. | 19 Ecco, dentro di me c'è come vino senza sfogo, come vino che squarcia gli otri nuovi. |
20 Loquar, et respirabo paululum : aperiam labia mea, et respondebo. | 20 Parlerò e mi sfogherò, aprirò le labbra e risponderò. |
21 Non accipiam personam viri, et Deum homini non æquabo. | 21 Non guarderò in faccia ad alcuno, non adulerò nessuno, |
22 Nescio enim quamdiu subsistam, et si post modicum tollat me factor meus. | 22 perché io non so adulare: altrimenti il mio creatore in breve mi eliminerebbe. |