1 ασμα ασματων ο εστιν τω σαλωμων | 1 O mais belo dos Cânticos de Salomão. |
2 φιλησατω με απο φιληματων στοματος αυτου οτι αγαθοι μαστοι σου υπερ οινον | 2 - Ah! Beija-me com os beijos de tua boca! Porque os teus amores são mais deliciosos que o vinho, |
3 και οσμη μυρων σου υπερ παντα τα αρωματα μυρον εκκενωθεν ονομα σου δια τουτο νεανιδες ηγαπησαν σε | 3 e suave é a fragrância de teus perfumes; o teu nome é como um perfume derramado: por isto amam-te as jovens. |
4 ειλκυσαν σε οπισω σου εις οσμην μυρων σου δραμουμεν εισηνεγκεν με ο βασιλευς εις το ταμιειον αυτου αγαλλιασωμεθα και ευφρανθωμεν εν σοι αγαπησομεν μαστους σου υπερ οινον ευθυτης ηγαπησεν σε | 4 Arrasta-me após ti; corramos! O rei introduziu-me nos seus aposentos. Exultaremos de alegria e de júbilo em ti. Tuas carícias nos inebriarão mais que o vinho. Quanta razão há de te amar! |
5 μελαινα ειμι και καλη θυγατερες ιερουσαλημ ως σκηνωματα κηδαρ ως δερρεις σαλωμων | 5 Sou morena, mas sou bela, filhas de Jerusalém, como as tendas de Cedar, como os pavilhões de Salomão. |
6 μη βλεψητε με οτι εγω ειμι μεμελανωμενη οτι παρεβλεψεν με ο ηλιος υιοι μητρος μου εμαχεσαντο εν εμοι εθεντο με φυλακισσαν εν αμπελωσιν αμπελωνα εμον ουκ εφυλαξα | 6 Não repareis em minha tez morena, pois fui queimada pelo sol. Os filhos de minha mãe irritaram-se contra mim; puseram-me a guardar as vinhas, mas não guardei a minha própria vinha. |
7 απαγγειλον μοι ον ηγαπησεν η ψυχη μου που ποιμαινεις που κοιταζεις εν μεσημβρια μηποτε γενωμαι ως περιβαλλομενη επ' αγελαις εταιρων σου | 7 Dize-me, ó tu, que meu coração ama, onde apascentas o teu rebanho, onde o levas a repousar ao meio-dia, para que eu não ande vagueando junto aos rebanhos dos teus companheiros. |
8 εαν μη γνως σεαυτην η καλη εν γυναιξιν εξελθε συ εν πτερναις των ποιμνιων και ποιμαινε τας εριφους σου επι σκηνωμασιν των ποιμενων | 8 - Se não o sabes, ó mais bela das mulheres, vai, segue as pisadas da ovelhas, e apascenta os cabritos junto às cabanas dos pastores. |
9 τη ιππω μου εν αρμασιν φαραω ωμοιωσα σε η πλησιον μου | 9 - À égua dos carros do faraó eu te comparo, ó minha amiga; |
10 τι ωραιωθησαν σιαγονες σου ως τρυγονες τραχηλος σου ως ορμισκοι | 10 tuas faces são graciosas entre os brincos, e o teu pescoço entre os colares de pérolas. |
11 ομοιωματα χρυσιου ποιησομεν σοι μετα στιγματων του αργυριου | 11 Faremos para ti brincos de ouro com glóbulos de prata. |
12 εως ου ο βασιλευς εν ανακλισει αυτου ναρδος μου εδωκεν οσμην αυτου | 12 - Enquanto o rei descansa em seu divã, meu nardo exala o seu perfume; |
13 αποδεσμος της στακτης αδελφιδος μου εμοι ανα μεσον των μαστων μου αυλισθησεται | 13 meu bem-amado é para mim um saquitel de mirra, que repousa entre os meus seios; |
14 βοτρυς της κυπρου αδελφιδος μου εμοι εν αμπελωσιν εγγαδδι | 14 meu bem-amado é para mim um cacho de uvas nas vinhas de Engadi. |
15 ιδου ει καλη η πλησιον μου ιδου ει καλη οφθαλμοι σου περιστεραι | 15 - Como és formosa, amiga minha! Como és bela! Teus olhos são como pombas. |
16 ιδου ει καλος ο αδελφιδος μου και γε ωραιος προς κλινη ημων συσκιος | 16 - Como é belo, meu amor! Como és encantador! Nosso leito é um leito verdejante, |
17 δοκοι οικων ημων κεδροι φατνωματα ημων κυπαρισσοι | 17 as vigas de nossa casa são de cedro, suas traves de cipreste; |