1 προσθεις δε ελιους ετι λεγει | 1 - Proseguendo poi Eliu, disse: |
2 μεινον με μικρον ετι ινα διδαξω σε ετι γαρ εν εμοι εστιν λεξις | 2 «Aspettami un poco e ti ammaestrerò, giacchè ho ancora altre cose da dire in favor di Dio. |
3 αναλαβων την επιστημην μου μακραν εργοις δε μου δικαια ερω | 3 Riprenderò le mie cognizioni da principio, e proverò che il mio creatore è giusto: |
4 επ' αληθειας και ουκ αδικα ρηματα αδικως συνιεις | 4 poichè certamente senza menzogna sono i miei detti, e una scienza perfetta ti piacerà. |
5 γιγνωσκε δε οτι ο κυριος ου μη αποποιησηται τον ακακον δυνατος ισχυι καρδιας | 5 Dio non rigetta i potenti, essendo egli pure potente; |
6 ασεβη ου μη ζωοποιησει και κριμα πτωχων δωσει | 6 ma gli empii egli non salva, e ai poverelli accorda il diritto: |
7 ουκ αφελει απο δικαιου οφθαλμους αυτου και μετα βασιλεων εις θρονον και καθιει αυτους εις νεικος και υψωθησονται | 7 non distoglie dal giusto gli occhi suoiegli che pone i re sul trono in perpetuo, sì che vengano esaltati. |
8 και ει πεπεδημενοι εν χειροπεδαις συσχεθησονται εν σχοινιοις πενιας | 8 Ma se sono avvinti in catene, e astretti dai legami della miseria, |
9 και αναγγελει αυτοις τα εργα αυτων και τα παραπτωματα αυτων οτι ισχυσουσιν | 9 allora egli mostra ad essi il loro agire, e i loro delitti, quanto furon crudeli: |
10 αλλα του δικαιου εισακουσεται και ειπεν οτι επιστραφησονται εξ αδικιας | 10 apre ancora il loro orecchio all'ammonizione, ed esorta che si convertano dal male. |
11 εαν ακουσωσιν και δουλευσωσιν συντελεσουσιν τας ημερας αυτων εν αγαθοις και τα ετη αυτων εν ευπρεπειαις | 11 Se ascoltano e si sottomettono, finiscono i loro giorni nella felicitàe gli anni loro nella gloria; |
12 ασεβεις δε ου διασωζει παρα το μη βουλεσθαι ειδεναι αυτους τον κυριον και διοτι νουθετουμενοι ανηκοοι ησαν | 12 se invece non ascoltano, saranno passati a fil di spada, e periranno nella stoltezza. |
13 και υποκριται καρδια ταξουσιν θυμον ου βοησονται οτι εδησεν αυτους | 13 Gl'ipocriti e gli astuti provocano l'ira di Dio, e non innalzano grida quando egli l'incatena; |
14 αποθανοι τοινυν εν νεοτητι η ψυχη αυτων η δε ζωη αυτων τιτρωσκομενη υπο αγγελων | 14 morirà precocemente l'anima loro, e la loro vita finirà fra gl'impuri. |
15 ανθ' ων εθλιψαν ασθενη και αδυνατον κριμα δε πραεων εκθησει | 15 Egli salva il povero dalla sua angustia, e ammonisce il suo orecchio per mezzo della tribolazione. |
16 και προσετι ηπατησεν σε εκ στοματος εχθρου αβυσσος καταχυσις υποκατω αυτης και κατεβη τραπεζα σου πληρης πιοτητος | 16 Perciò egli ti salverà dalle fauci della distretta; l'ampiezza e non la strettezza sarà il tuo luogo, e riposerai alla tua mensa ricolma di grasse vivande. |
17 ουχ υστερησει δε απο δικαιων κριμα | 17 La causa tua è stata giudicata come di empio, e riceverai [su te] la causa e la sentenza. |
18 θυμος δε επ' ασεβεις εσται δι' ασεβειαν δωρων ων εδεχοντο επ' αδικιαις | 18 Non ti vinca dunque l'ira, sì che tu opprima qualcuno, nè i molti donativi ti faccian declinare. |
19 μη σε εκκλινατω εκων ο νους δεησεως εν αναγκη οντων αδυνατων και παντας τους κραταιουντας ισχυν | 19 Sorge forse il tuo grido senza l'angustia, e senza tutti gli strapazzi della violenza? |
20 μη εξελκυσης την νυκτα του αναβηναι λαους αντ' αυτων | 20 Non potrarre la notte....affinchè ascendano i popoli per essi. |
21 αλλα φυλαξαι μη πραξης ατοπα επι τουτον γαρ εξειλω απο πτωχειας | 21 Bada dal piegare verso l'iniquità, poichè questa tu cominciasti a seguire dopo l'afflizione. |
22 ιδου ο ισχυρος κραταιωσει εν ισχυι αυτου τις γαρ εστιν κατ' αυτον δυναστης | 22 Ecco Dio è eccelso nella sua fortezza, e nessuno è a lui somigliante fra i legislatori. |
23 τις δε εστιν ο εταζων αυτου τα εργα η τις ο ειπας επραξεν αδικα | 23 Chi potrà scrutare le sue vie? o chi potrà dirgli: - Hai operato cosa iniqua? - |
24 μνησθητι οτι μεγαλα εστιν αυτου τα εργα ων ηρξαν ανδρες | 24 Ricordati di magnificare l'operato di lui, che gli uomini celebrano in canto. |
25 πας ανθρωπος ειδεν εν εαυτω οσοι τιτρωσκομενοι εισιν βροτοι | 25 Tutti gli uomini lo vedono, ciascuno lo scorge da lontano. |
26 ιδου ο ισχυρος πολυς και ου γνωσομεθα αριθμος ετων αυτου και απεραντος | 26 Ecco, Dio è grande, vince la nostra scienza, il numero degli anni suoi non si computa. |
27 αριθμηται δε αυτω σταγονες υετου και επιχυθησονται υετω εις νεφελην | 27 Egli distacca le gocce della pioggia, ed effonde le piogge a guisa di torrenti: |
28 ρυησονται παλαιωματα εσκιασεν δε νεφη επι αμυθητων βροτων [8α] ωραν εθετο κτηνεσιν οιδασιν δε κοιτης ταξιν [8β] επι τουτοις πασιν ουκ εξισταται σου η διανοια ουδε διαλλασσεται σου η καρδια απο σωματος | 28 le quali profluiscono dalle nubi, che ricoprono ogni cosa al disopra. |
29 και εαν συνη απεκτασεις νεφελης ισοτητα σκηνης αυτου | 29 Se egli vuole estendere le nubi, quale suo padiglione, |
30 ιδου εκτεινει επ' αυτον ηδω και ριζωματα της θαλασσης εκαλυψεν | 30 e far brillare la sua luce al disopra, pur le radici del mare egli ricopre. |
31 εν γαρ αυτοις κρινει λαους δωσει τροφην τω ισχυοντι | 31 Per mezzo di tali cose egli giudica i popoli, e appresta cibo a numerose genti. |
32 επι χειρων εκαλυψεν φως και ενετειλατο περι αυτης εν απαντωντι | 32 Nelle sue mani egli asconde la luce, e le comanda di tornar di nuovo; |
33 αναγγελει περι αυτου φιλον αυτου κτησις και περι αδικιας | 33 di lui dà annunzio il suo tuono, [di lui] che effonde l'ira sua sull'iniquità. |