1 υπολαβων δε ιωβ λεγει | 1 Jó tomou então a palavra nestes termos: |
2 ακουσατε ακουσατε μου των λογων ινα μη η μοι παρ' υμων αυτη η παρακλησις | 2 Ouvi, ouvi minhas palavras, que eu tenha pelo menos esse consolo de vossa parte. |
3 αρατε με εγω δε λαλησω ειτ' ου καταγελασετε μου | 3 Permiti que eu fale; quando tiver falado, zombai à vontade. |
4 τι γαρ μη ανθρωπου μου η ελεγξις η δια τι ου θυμωθησομαι | 4 É de um homem que me queixo? E como não hei de perder a paciência? |
5 εισβλεψαντες εις εμε θαυμασατε χειρα θεντες επι σιαγονι | 5 Olhai para mim; ireis ficar estupefactos, e poreis a mão sobre a boca. |
6 εαν τε γαρ μνησθω εσπουδακα εχουσιν δε μου τας σαρκας οδυναι | 6 Quando penso nisso, fico estarrecido, e todo o meu corpo treme. |
7 δια τι ασεβεις ζωσιν πεπαλαιωνται δε και εν πλουτω | 7 Como é que os maus vivem, envelhecem, e cresce o seu vigor? |
8 ο σπορος αυτων κατα ψυχην τα δε τεκνα αυτων εν οφθαλμοις | 8 Sua posteridade prospera diante deles, e seus descendentes sob seus olhos; |
9 οι οικοι αυτων ευθηνουσιν φοβος δε ουδαμου μαστιξ δε παρα κυριου ουκ εστιν επ' αυτοις | 9 sua casa é tranqüila, sem alarmes, a vara de Deus não os atinge. |
10 η βους αυτων ουκ ωμοτοκησεν διεσωθη δε αυτων εν γαστρι εχουσα και ουκ εσφαλεν | 10 Seu touro é cada vez mais fecundo, sua vaca dá cria sem nunca abortar. |
11 μενουσιν δε ως προβατα αιωνια τα δε παιδια αυτων προσπαιζουσιν | 11 Deixam os filhos correr como carneiros, e os seus pequenos saltam e brincam. |
12 αναλαβοντες ψαλτηριον και κιθαραν και ευφραινονται φωνη ψαλμου | 12 Cantam ao som do pandeiro e da cítara, divertem-se ao som da flauta. |
13 συνετελεσαν δε εν αγαθοις τον βιον αυτων εν δε αναπαυσει αδου εκοιμηθησαν | 13 Passam os dias na alegria, e descem tranqüilamente à região dos mortos. |
14 λεγει δε κυριω αποστα απ' εμου οδους σου ειδεναι ου βουλομαι | 14 Ora, dizem a Deus: Afasta-te de nós, não queremos conhecer os teus caminhos; |
15 τι ικανος οτι δουλευσομεν αυτω και τις ωφελεια οτι απαντησομεν αυτω | 15 quem é o Todo-poderoso para que o sirvamos? Que vantagem temos em lhe fazer orações? |
16 εν χερσιν γαρ ην αυτων τα αγαθα εργα δε ασεβων ουκ εφορα | 16 A felicidade não está em suas mãos? Contudo, longe de mim esteja o modo de pensar dos ímpios! |
17 ου μην δε αλλα και ασεβων λυχνος σβεσθησεται επελευσεται δε αυτοις η καταστροφη ωδινες δε αυτους εξουσιν απο οργης | 17 Quantas vezes vemos apagar-se a lâmpada dos ímpios, e a ruína desabar sobre eles? |
18 εσονται δε ωσπερ αχυρα προ ανεμου η ωσπερ κονιορτος ον υφειλατο λαιλαψ | 18 São eles como a palha ao sopro do vento, como a cinza tragada pelo turbilhão? |
19 εκλιποι υιους τα υπαρχοντα αυτου ανταποδωσει προς αυτον και γνωσεται | 19 Deus {assim dizem}, reserva para os filhos o castigo do pai. Que ele mesmo o puna, para que o sinta! |
20 ιδοισαν οι οφθαλμοι αυτου την εαυτου σφαγην απο δε κυριου μη διασωθειη | 20 Que veja com os próprios olhos a sua ruína, e ele mesmo beba da cólera do Todo-poderoso! |
21 οτι τι θελημα αυτου εν οικω αυτου μετ' αυτον και αριθμοι μηνων αυτου διηρεθησαν | 21 Que se lhe dá do que será feito de sua casa depois dele, se o número de seus meses já está contado? |
22 ποτερον ουχι ο κυριος εστιν ο διδασκων συνεσιν και επιστημην αυτος δε φονους διακρινει | 22 É a Deus, que se irá ensinar a sabedoria, a ele, que julga os seres superiores? |
23 ουτος αποθανειται εν κρατει απλοσυνης αυτου ολος δε ευπαθων και ευθηνων | 23 Um morre no seio da prosperidade, plenamente feliz e tranqüilo, |
24 τα δε εγκατα αυτου πληρη στεατος μυελος δε αυτου διαχειται | 24 os flancos cobertos de gordura, e a medula dos ossos cheia de seiva; |
25 ο δε τελευτα υπο πικριας ψυχης ου φαγων ουδεν αγαθον | 25 o outro morre com a amargura na alma, sem ter gozado a felicidade; |
26 ομοθυμαδον δε επι γης κοιμωνται σαπρια δε αυτους εκαλυψεν | 26 juntos se deitam na terra, e os vermes recobrem a ambos. |
27 ωστε οιδα υμας οτι τολμη επικεισθε μοι | 27 Ah! conheço vossos pensamentos, os julgamentos iníquos que fazeis de mim. |
28 οτι ερειτε που εστιν οικος αρχοντος και που εστιν η σκεπη των σκηνωματων των ασεβων | 28 Dizeis: Onde está a casa do tirano, onde está a tenda em que habitavam os ímpios? |
29 ερωτησατε παραπορευομενους οδον και τα σημεια αυτων ουκ απαλλοτριωσετε | 29 Não interrogastes os viajantes? Contestaríeis seus testemunhos? |
30 οτι εις ημεραν απωλειας κουφιζεται ο πονηρος εις ημεραν οργης αυτου απαχθησονται | 30 No dia da infelicidade o ímpio é poupado, no dia da cólera ele escapa. |
31 τις απαγγελει επι προσωπου αυτου την οδον αυτου και αυτος εποιησεν τις ανταποδωσει αυτω | 31 Quem reprova diante dele o seu proceder, e lhe pede contas de seus atos? |
32 και αυτος εις ταφους απηνεχθη και επι σορω ηγρυπνησεν | 32 Levam-no ao sepulcro, ficarão de vigília em sua câmara funerária. |
33 εγλυκανθησαν αυτω χαλικες χειμαρρου και οπισω αυτου πας ανθρωπος απελευσεται και εμπροσθεν αυτου αναριθμητοι | 33 Os torrões do vale são-lhe leves; todos os homens irão em sua companhia, e foram inumeráveis seus predecessores. |
34 πως δε παρακαλειτε με κενα το δε εμε καταπαυσασθαι αφ' υμων ουδεν | 34 Que significam, pois, essas vãs consolações? Todas as vossas respostas são apenas perfídia. |