ΙΩΒ - Giobbe - Job 31

GREEK BIBLE	NOVA VULGATA
1 Εκαμον συνθηκην μετα των οφθαλμων μου? και πως να εχω τον στοχασμον μου επι παρθενον;	1 Pepigi foedus cum oculis meis ut ne cogitarem quidem de virgine.
2 και τι το μεριδιον παρα Θεου ανωθεν; και η κληρονομια του Παντοδυναμου εκ των υψηλων;	2 Quae enim pars mea apud Deum desuper, et quae hereditas apud Omnipotentem in excelsis?
3 Ουχι αφανισμος δια τον ασεβη; και ταλαιπωρια δια τους εργατας της ανομιας;	3 Numquid non perditio est iniquo, et alienatio operantibus iniustitiam?
4 δεν βλεπει αυτος τας οδους μου και απαριθμει παντα τα βηματα μου;	4 Nonne ipse considerat vias meas et cunctos gressus meos dinumerat?
5 Εαν περιεπατησα με ψευδος, η ο πους μου εσπευσεν εις δολον,	5 Si ambulavi in vanitate, et festinavit in dolo pes meus,
6 ας με ζυγιση δια της σταθμης της δικαιοσυνης και ας γνωριση ο Θεος την ακεραιοτητα μου?	6 appendat me in statera iusta et sciat Deus integritatem meam.
7 αν το βημα μου εξετραπη απο της οδου και η καρδια μου επηκολουθησε τους οφθαλμους μου, και αν κηλις προσεκολληθη εις τας χειρας μου?	7 Si declinavit gressus meus de via, et si secutum est oculos meos cor meum, et si manibus meis adhaesit macula,
8 να σπειρω, και αλλος να φαγη? και να εκριζωθωσιν οι εκγονοι μου.	8 seram, et alius comedat, et progenies mea eradicetur.
9 Αν η καρδια μου ηπατηθη υπο γυναικος, η παρεμονευσα εις την θυραν του πλησιον μου,	9 Si deceptum est cor meum super muliere, et si ad ostium amici mei insidiatus sum,
10 η γυνη μου να αλεση δι' αλλον, και αλλοι να πεσωσιν επ' αυτην.	10 molat pro alio uxor mea, et super illam incurventur alii.
11 Διοτι μιαρον ανομημα τουτο και αμαρτημα καταδικον?	11 Hoc enim nefas est et iniquitas iudicialis;
12 διοτι ειναι πυρ κατατρωγον μεχρις αφανισμου, και ηθελεν εκριζωσει παντα τα γεννηματα μου.	12 ignis est usque ad perditionem devorans et omnia eradicans genimina.
13 Αν κατεφρονησα την κρισιν του δουλου μου η της δουλης μου, οτε διεφεροντο προς εμε,	13 Si contempsi subire iudicium cum servo meo et ancilla mea, cum disceptarent adversum me,
14 τι θελω καμει τοτε, οταν εγερθη ο Θεος; και οταν επισκεφθη, τι θελω αποκριθη προς αυτον;	14 quid enim faciam, cum surrexerit ad iudicandum Deus; et, cum quaesierit, quid respondebo illi?
15 Ο ποιησας εμε εν τη κοιλια, δεν εποιησε και εκεινον; και δεν εμορφωσεν ημας ο αυτος εν τη μητρα;	15 Numquid non in ventre fecit me, qui et illum operatus est, et formavit me in visceribus unus?
16 Αν ηρνηθην την επιθυμιαν των πτωχων, η εμαρανα τους οφθαλμους της χηρας,	16 Si negavi, quod volebant, pauperibus et oculos viduae languescere feci;
17 η εφαγον μονος τον αρτον μου, και ο ορφανος δεν εφαγεν εξ αυτου?	17 si comedi buccellam meam solus, et non comedit pupillus ex ea,
18 διοτι ο μεν εκ νεοτητος μου ετρεφετο μετ' εμου, ως μετα πατρος, την δε εκ κοιλιας της μητρος μου ωδηγησα?	18 quia ab infantia mea educavi eum ut pater et de ventre matris meae direxi eam;
19 αν ειδον τινα απολλυμενον δι' ελλειψιν ενδυματος η πτωχον χωρις σκεπασματος,	19 si despexi pereuntem, eo quod non habuerit indumentum, et absque operimento pauperem;
20 αν οι νεφροι αυτου δεν με ευλογησαν και δεν εθερμανθη με το μαλλιον των προβατων μου,	20 si non benedixerunt mihi latera eius, et de velleribus ovium mearum calefactus est;
21 αν εσηκωσα την χειρα μου κατα του ορφανου, βλεπων οτι υπερισχυον εν τη πυλη,	21 si levavi super pupillum manum meam, cum viderem in porta adiutorium mihi,
22 να πεση ο βραχιων μου εκ του ωμου, και η χειρ μου να συντριφθη εκ του αγκωνος.	22 umerus meus a iunctura sua cadat, et brachium meum cum ossibus lacertorum confringatur,
23 Διοτι ο παρα του Θεου ολεθρος ητο εις εμε φρικη και δια την μεγαλειοτητα αυτου δεν ηθελον δυνηθη να ανθεξω.	23 quia timor super me calamitas a Deo, et contra maiestatem eius nihil valerem!
24 Αν εθεσα εις το χρυσιον την ελπιδα μου, η ειπα προς το καθαρον χρυσιον, Συ εισαι το θαρρος μου,	24 Si putavi aurum securitatem meam et obryzo dixi: Fiducia mea!;
25 αν ευφρανθην διοτι ο πλουτος μου ητο μεγας και διοτι η χειρ μου ευρηκεν αφθονιαν,	25 si laetatus sum super multis divitiis meis, et quia plurima repperit manus mea;
26 αν εθεωρουν τον ηλιον αναλαμποντα η την σεληνην περιπατουσαν εν τη λαμπροτητι αυτης,	26 si vidi solem, cum fulgeret, et lunam incedentem clare,
27 και η καρδια μου εθελχθη κρυφιως, η με το στομα μου εφιλησα την χειρα μου,	27 et decepit me in abscondito cor meum, et osculatus sum manum meam ore meo,
28 και τουτο ηθελεν εισθαι ανομημα καταδικον? διοτι ηθελον αρνηθη τον Θεον τον Υψιστον.	28 quae est iniquitas iudicialis, eo quod negassem Deum desuper;
29 Αν εχαρην εις τον αφανισμον του μισουντος με, η επεχαρην οτε ευρηκεν αυτον κακον?	29 si gavisus sum ad ruinam eius, qui me oderat, et exsultavi quod invenisset eum malum,
30 διοτι ουδε αφηκα το στομα μου να αμαρτηση, ευχομενος καταραν εις την ψυχην αυτου?	30 cum non dederim ad peccandum guttur meum, ut expeterem maledicens animam eius;
31 αν οι ανθρωποι της σκηνης μου δεν ειπον, τις θελει δειξει ανθρωπον μη χορτασθεντα απο των κρεατων αυτου;	31 si non dixerunt viri tabernaculi mei: “Quis det, qui de carnibus eius nonsaturatus sit?”;
32 Ο ξενος δεν διενυκτερευεν εξω? ηνοιγον την θυραν μου εις τον οδοιπορον?	32 foris non mansit peregrinus, ostium meum viatori patuit;
33 αν εσκεπασα την παραβασιν μου ως ο Αδαμ, κρυπτων την ανομιαν μου εν τω κολπω μου?	33 si abscondi quasi homo peccatum meum et celavi in sinu meo iniquitatem meam;
34 διοτι μηπως εφοβουμην μεγα πληθος, η με ετρομαζεν η καταφρονησις των οικογενειων, ωστε να σιωπησω και να μη εκβω εκ της θυρας;	34 si expavi ad multitudinem nimiam, et despectio propinquorum terruit me, et magis tacui nec egressus sum ostium.
35 Ω να ητο τις να με ηκουεν. Ιδου, η επιθυμια μου ειναι να απεκρινετο ο Παντοδυναμος εις εμε, και ο αντιδικος μου να εγραφε βιβλιον.	35 Quis mihi tribuat auditorem? Ecce signum meum! Omnipotens respondeat mihi! Ecce liber, quem scripsit vir litis meae,
36 Βεβαιως ηθελον βαστασει αυτο επι του ωμου μου, ηθελον περιδεσει αυτο στεφανον επ' εμε?	36 ut in umero meo portem illum et alligem illum quasi coronam mihi.
37 ηθελον φανερωσει προς αυτον τον αριθμον των βηματων μου? ως αρχων ηθελον πλησιασει εις αυτον.	37 Numerum graduum meorum pronuntiabo illi et quasi principem adibo eum.
38 Αν ο αγρος μου καταβοα εναντιον μου και κλαιωσιν ομου οι αυλακες αυτου,	38 Si adversum me terra mea clamat, et cum ipsa sulci eius deflent;
39 αν εφαγον τον καρπον αυτον χωρις μισθον, η εκαμον να εκβη η ψυχη των γεωργων αυτου,	39 si fructus eius comedi absque pecunia et animam agricolarum eius afflixi,
40 Ας φυτρωσωσι τριβολοι αντι σιτου και ζιζανια αντι κριθης. Ετελειωσαν οι λογοι του Ιωβ.	40 pro frumento oriatur mihi tribulus, et pro hordeo herba foetida! ”. Finita sunt verba Iob.