1 E SUBITO la mattina, i principali sacerdoti, con gli anziani, e gli Scribi, e tutto il concistoro, tenuto consiglio, legarono Gesù, e lo menarono, e lo misero in man di Pilato. | 1 Et confestim mane consilium facientes summi sacerdotes cum senioribus, et scribis, et universo concilio, vincientes Jesum, duxerunt, et tradiderunt Pilato. |
2 E Pilato gli domandò: Sei tu il Re de’ Giudei? Ed egli, rispondendo, gli disse: Tu lo dici. | 2 Et interrogavit eum Pilatus : Tu es rex Judæorum ? At ille respondens, ait illi : Tu dicis. |
3 E i principali sacerdoti l’accusavano di molte cose; ma egli non rispondeva nulla. | 3 Et accusabant eum summi sacerdotes in multis. |
4 E Pilato da capo lo domandò, dicendo: Non rispondi tu nulla? vedi quante cose costoro testimoniano contro a te. | 4 Pilatus autem rursum interrogavit eum, dicens : Non respondes quidquam ? vide in quantis te accusant. |
5 Ma Gesù non rispose nulla di più, talchè Pilato se ne maravigliava. | 5 Jesus autem amplius nihil respondit, ita ut miraretur Pilatus. |
6 Or ogni festa egli liberava loro un prigione, qualunque chiedessero. | 6 Per diem autem festum solebat dimittere illis unum ex vinctis, quemcumque petissent. |
7 Or vi era colui, ch’era chiamato Barabba, ch’era prigione co’ suoi compagni di sedizione, i quali avean fatto omicidio nella sedizione. | 7 Erat autem qui dicebatur Barrabas, qui cum seditiosis erat vinctus, qui in seditione fecerat homicidium. |
8 E la moltitudine, gridando, cominciò a domandare che facesse come sempre avea lor fatto. | 8 Et cum ascendisset turba, cœpit rogare, sicut semper faciebat illis. |
9 E Pilato rispose loro, dicendo: Volete che io vi liberi il Re de’ Giudei? | 9 Pilatus autem respondit eis, et dixit : Vultis dimittam vobis regem Judæorum ? |
10 Perciocchè riconosceva bene che i principali sacerdoti glielo aveano messo nelle mani per invidia. | 10 Sciebat enim quod per invidiam tradidissent eum summi sacerdotes. |
11 Ma i principali sacerdoti incitarono la moltitudine a chieder che più tosto liberasse loro Barabba. | 11 Pontifices autem concitaverunt turbam, ut magis Barabbam dimitteret eis. |
12 E Pilato, rispondendo, da capo disse loro: Che volete adunque che io faccia di colui che voi chiamate Re de’ Giudei? | 12 Pilatus autem iterum respondens, ait illis : Quid ergo vultis faciam regi Judæorum ? |
13 Ed essi di nuovo gridarono: Crocifiggilo. | 13 At illi iterum clamaverunt : Crucifige eum. |
14 E Pilato disse loro: Ma pure, che male ha egli fatto? Ed essi vie più gridavano: Crocifiggilo | 14 Pilatus vero dicebat illis : Quid enim mali fecit ? At illi magis clamabant : Crucifige eum. |
15 Pilato adunque, volendo soddisfare alla moltitudine, liberò loro Barabba. E dopo aver flagellato Gesù, lo diede loro in mano, per esser crocifisso. | 15 Pilatus autem volens populo satisfacere, dimisit illis Barabbam, et tradidit Jesum flagellis cæsum, ut crucifigeretur.
|
16 Allora i soldati lo menarono dentro alla corte, che è il Pretorio, e raunarono tutta la schiera. | 16 Milites autem duxerunt eum in atrium prætorii, et convocant totam cohortem, |
17 E lo vestirono di porpora; e contesta una corona di spine, gliela misero intorno al capo. | 17 et induunt eum purpura, et imponunt ei plectentes spineam coronam. |
18 Poi presero a salutarlo, e a dire: Ben ti sia, Re de’ Giudei. | 18 Et cœperunt salutare eum : Ave rex Judæorum. |
19 E gli percotevano il capo con una canna, e gli sputavano addosso; e postisi inginocchioni, l’adoravano. | 19 Et percutiebant caput ejus arundine : et conspuebant eum, et ponentes genua, adorabant eum. |
20 E dopo che l’ebbero schernito, lo spogliarono della porpora, e lo rivestirono de’ suoi propri vestimenti, e lo menarono fuori, per crocifiggerlo. | 20 Et postquam illuserunt ei, exuerunt illum purpura, et induerunt eum vestimentis suis : et educunt illum ut crucifigerent eum.
|
21 ED angariarono a portar la croce di esso, un certo passante, detto Simon Cireneo, padre di Alessandro e di Rufo, il qual tornava da’ campi | 21 Et angariaverunt prætereuntem quempiam, Simonem Cyrenæum venientem de villa, patrem Alexandri et Rufi, ut tolleret crucem ejus. |
22 E menarono Gesù al luogo detto Golgota; il che, interpretato, vuol dire: Il luogo del teschio. | 22 Et perducunt illum in Golgotha locum : quod est interpretatum Calvariæ locus. |
23 E gli dieder da bere del vino condito con mirra; ma egli non lo prese. | 23 Et dabant ei bibere myrrhatum vinum : et non accepit. |
24 E dopo averlo crocifisso, spartirono i suoi vestimenti, tirando la sorte sopra essi, per saper ciò che ne torrebbe ciascuno. | 24 Et crucifigentes eum, diviserunt vestimenta ejus, mittentes sortem super eis, quis quid tolleret. |
25 Or era l’ora di terza, quando lo crocifissero. | 25 Erat autem hora tertia : et crucifixerunt eum. |
26 E la soprascritta del maleficio che gli era apposto era scritta di sopra a lui, in questa maniera: IL RE DE’ GIUDEI. | 26 Et erat titulus causæ ejus inscriptus : Rex Judæorum. |
27 Crocifissero ancora con lui due ladroni, l’un dalla sua destra, e l’altro dalla sinistra. | 27 Et cum eo crucifigunt duos latrones : unum a dextris, et alium a sinistris ejus. |
28 E si adempiè la scrittura che dice: Ed egli è stato annoverato fra i malfattori. | 28 Et impleta est Scriptura, quæ dicit : Et cum iniquis reputatus est. |
29 E coloro che passavano ivi presso l’ingiuriavano, scotendo il capo, e dicendo: Eia! tu che disfai il tempio, ed in tre giorni lo riedifichi, | 29 Et prætereuntes blasphemabant eum, moventes capita sua, et dicentes : Vah ! qui destruis templum Dei, et in tribus diebus reædificas, |
30 salva te stesso, e scendi giù di croce. | 30 salvum fac temetipsum descendens de cruce. |
31 Simigliantemente ancora i principali sacerdoti, con gli Scribi, beffandosi, dicevano l’uno all’altro: Egli ha salvati gli altri, e non può salvar sè stesso. | 31 Similiter et summi sacerdotes illudentes, ad alterutrum cum scribis dicebant : Alios salvos fecit ; seipsum non potest salvum facere. |
32 Scenda ora giù di croce il Cristo, il Re d’Israele; acciocchè noi lo vediamo, e crediamo. Coloro ancora ch’erano stati crocifissi con lui l’ingiuriavano | 32 Christus rex Israël descendat nunc de cruce, ut videamus, et credamus. Et qui cum eo crucifixi erant, convitiabantur ei.
|
33 Poi, venuta l’ora sesta, si fecero tenebre per tutta la terra, infino all’ora di nona. | 33 Et facta hora sexta, tenebræ factæ sunt per totam terram usque in horam nonam. |
34 Ed all’ora di nona, Gesù gridò con gran voce, dicendo: Eloi, Eloi, lamma sabactani? il che, interpretato, vuol dire: Dio mio, Dio mio, perchè mi hai abbandonato? | 34 Et hora nona exclamavit Jesus voce magna, dicens : Eloi, eloi, lamma sabacthani ? quod est interpretatum : Deus meus, Deus meus, ut quid dereliquisti me ? |
35 Ed alcuni di coloro ch’eran quivi presenti, udito ciò, dicevano: Ecco, egli chiama Elia. | 35 Et quidam de circumstantibus audientes, dicebant : Ecce Eliam vocat. |
36 E un di loro corse; ed empiuta una spugna d’aceto, e postala intorno ad una canna, gli diè da bere, dicendo: Lasciate; vediamo se Elia verrà, per trarlo giù. | 36 Currens autem unus, et implens spongiam aceto, circumponensque calamo, potum dabat ei, dicens : Sinite, videamus si veniat Elias ad deponendum eum. |
37 E Gesù, gettato un gran grido, rendè lo spirito. | 37 Jesus autem emissa voce magna expiravit.
|
38 E la cortina del tempio si fendè in due, da cima a fondo. | 38 Et velum templi scissum est in duo, a summo usque deorsum. |
39 E il centurione, ch’era quivi presente di rincontro a Gesù, veduto che dopo aver così gridato, egli avea reso lo spirito, disse: Veramente quest’uomo era Figliuol di Dio. | 39 Videns autem centurio, qui ex adverso stabat, quia sic clamans expirasset, ait : Vere hic homo Filius Dei erat.
|
40 Or quivi erano ancora delle donne, riguardando da lontano; fra le quali era Maria Maddalena, e Maria madre di Giacomo il piccolo, e di Iose, e Salome; | 40 Erant autem et mulieres de longe aspicientes : inter quas erat Maria Magdalene, et Maria Jacobi minoris, et Joseph mater, et Salome : |
41 le quali, eziandio mentre egli era nella Galilea, l’aveano seguitato, e gli aveano ministrato; e molte altre, le quali erano salite con lui in Gerusalemme | 41 et cum esset in Galilæa, sequebantur eum, et ministrabant ei, et aliæ multæ, quæ simul cum eo ascenderant Jerosolymam. |
42 POI, essendo già sera perciocchè era la preparazione, cioè l’antisabato, | 42 Et cum jam sero esset factum (quia erat parasceve, quod est ante sabbatum), |
43 Giuseppe, da Arimatea, consigliere onorato, il quale eziandio aspettava il regno di Dio, venne, e, preso ardire, entrò da Pilato, e domandò il corpo di Gesù. | 43 venit Joseph ab Arimathæa nobilis decurio, qui et ipse erat exspectans regnum Dei, et audacter introivit ad Pilatum, et petiit corpus Jesu. |
44 E Pilato si maravigliò ch’egli fosse già morto. E chiamato a sè il centurione, gli domandò se era gran tempo ch’egli era morto; | 44 Pilatus autem mirabatur si jam obiisset. Et accersito centurione, interrogavit eum si jam mortuus esset. |
45 e, saputo il fatto dal centurione, donò il corpo a Giuseppe. | 45 Et cum cognovisset a centurione, donavit corpus Joseph. |
46 Ed egli, comperato un panno lino, e tratto Gesù giù di croce, l’involse nel panno, e lo pose in un monumento, che era tagliato dentro una roccia; e rotolò una pietra all’apertura del monumento. | 46 Joseph autem mercatus sindonem, et deponens eum involvit sindone, et posuit eum in monumento quod erat excisum de petra, et advolvit lapidem ad ostium monumenti. |
47 E Maria Maddalena, e Maria madre di Iose, riguardavano ove egli sarebbe posto | 47 Maria autem Magdalene et Maria Joseph aspiciebant ubi poneretur. |