1 ¡Llama, pues! ¿Habrá quien te responda? ¿a cuál de los santos vas a dirigirte? | 1 επικαλεσαι δε ει τις σοι υπακουσεται η ει τινα αγγελων αγιων οψη |
2 En verdad el enojo mata al insensato, la pasión hace morir al necio. | 2 και γαρ αφρονα αναιρει οργη πεπλανημενον δε θανατοι ζηλος |
3 Yo mismo he visto al insensato echar raíces, y sin tardar he maldecido su morada: | 3 εγω δε εωρακα αφρονας ριζαν βαλλοντας αλλ' ευθεως εβρωθη αυτων η διαιτα |
4 ¡Estén sus hijos lejos de toda salvación, sin defensor hollados en la Puerta! | 4 πορρω γενοιντο οι υιοι αυτων απο σωτηριας κολαβρισθειησαν δε επι θυραις ησσονων και ουκ εσται ο εξαιρουμενος |
5 Su cosecha la devora un hambriento, pues Dios se la quita de los dientes, y los sedientos absorben su fortuna. | 5 α γαρ εκεινοι συνηγαγον δικαιοι εδονται αυτοι δε εκ κακων ουκ εξαιρετοι εσονται εκσιφωνισθειη αυτων η ισχυς |
6 No, no brota la iniquidad el polvo, ni germina del suelo la aflicción. | 6 ου γαρ μη εξελθη εκ της γης κοπος ουδε εξ ορεων αναβλαστησει πονος |
7 Es el hombre quien la aflicción engendra, como levantan el vuelo los hijos del relámpago. | 7 αλλα ανθρωπος γενναται κοπω νεοσσοι δε γυπος τα υψηλα πετονται |
8 Yo por mí a Dios recurriría, expondría a Dios mi causa. | 8 ου μην δε αλλα εγω δεηθησομαι κυριου κυριον δε τον παντων δεσποτην επικαλεσομαι |
9 El es autor de obras grandiosas e insondables, de maravillas sin número. | 9 τον ποιουντα μεγαλα και ανεξιχνιαστα ενδοξα τε και εξαισια ων ουκ εστιν αριθμος |
10 El derrama la lluvia sobre la haz de la tierra, y envía las aguas a los campos. | 10 τον διδοντα υετον επι την γην αποστελλοντα υδωρ επι την υπ' ουρανον |
11 Para poner en alto a los postrados, y que los míseros a la salud se eleven, | 11 τον ποιουντα ταπεινους εις υψος και απολωλοτας εξεγειροντα |
12 las tramas de los astutos desbarata, y sus manos no logran sus intrigas. | 12 διαλλασσοντα βουλας πανουργων και ου μη ποιησουσιν αι χειρες αυτων αληθες |
13 Prende a los sabios en su astucia, el consejo de los sagaces se hace ciego. | 13 ο καταλαμβανων σοφους εν τη φρονησει βουλην δε πολυπλοκων εξεστησεν |
14 En pleno día tropiezan con tinieblas, a mediodía van a tientas cual si fuese de noche. | 14 ημερας συναντησεται αυτοις σκοτος το δε μεσημβρινον ψηλαφησαισαν ισα νυκτι |
15 El salva al arruinado de sus fauces y al indigente de las manos del violento. | 15 απολοιντο δε εν πολεμω αδυνατος δε εξελθοι εκ χειρος δυναστου |
16 Así el débil renace a la esperanza, y cierra su boca la injusticia. | 16 ειη δε αδυνατω ελπις αδικου δε στομα εμφραχθειη |
17 ¡Oh sí, feliz el hombre a quien corrige Dios! ¡No desprecies, pues, la lección de Sadday! | 17 μακαριος δε ανθρωπος ον ηλεγξεν ο κυριος νουθετημα δε παντοκρατορος μη απαναινου |
18 Pues él es el que hiere y el que venda la herida, el que llaga y luego cura con su mano; | 18 αυτος γαρ αλγειν ποιει και παλιν αποκαθιστησιν επαισεν και αι χειρες αυτου ιασαντο |
19 seis veces ha de librarte de la angustia, y a la séptima el mal no te alcanzará. | 19 εξακις εξ αναγκων σε εξελειται εν δε τω εβδομω ου μη αψηται σου κακον |
20 Durante el hambre te salvará de la muerte, y en la guerra, del alcance de la espada. | 20 εν λιμω ρυσεται σε εκ θανατου εν πολεμω δε εκ χειρος σιδηρου λυσει σε |
21 Estarás a cubierto del punzón de la lengua, sin miedo a la devastación, cuando se acerque. | 21 απο μαστιγος γλωσσης σε κρυψει και ου μη φοβηθης απο κακων ερχομενων |
22 Te reirás de la sequía y de la helada, y no temerás a las bestias de la tierra. | 22 αδικων και ανομων καταγελαση απο δε θηριων αγριων ου μη φοβηθης |
23 Pues con las piedras del campo harás alianza, la bestia salvaje vivirá en paz contigo. | 23 θηρες γαρ αγριοι ειρηνευσουσιν σοι |
24 Sabrás que tu tienda está a cubierto, nada echarás en falta cuando revises tu morada. | 24 ειτα γνωση οτι ειρηνευσει σου ο οικος η δε διαιτα της σκηνης σου ου μη αμαρτη |
25 Sabrás que tu descendencia es numerosa, tus vástagos, como la hierba de la tierra. | 25 γνωση δε οτι πολυ το σπερμα σου τα δε τεκνα σου εσται ωσπερ το παμβοτανον του αγρου |
26 Llegarás a la tumba vigoroso, como se hacinan las gavillas a su tiempo. | 26 ελευση δε εν ταφω ωσπερ σιτος ωριμος κατα καιρον θεριζομενος η ωσπερ θιμωνια αλωνος καθ' ωραν συγκομισθεισα |
27 Todo esto es lo que hemos observado: y así es. A ti te toca escuchar y aprovecharte. | 27 ιδου ταυτα ουτως εξιχνιασαμεν ταυτα εστιν α ακηκοαμεν συ δε γνωθι σεαυτω ει τι επραξας |