Livre de Job 9

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Job prit la parole et dit:	1 υπολαβων δε ιωβ λεγει
2 Oui, je le reconnais, tout cela est vrai: comment un homme aurait-il raison contre Dieu?	2 επ' αληθειας οιδα οτι ουτως εστιν πως γαρ εσται δικαιος βροτος παρα κυριω
3 S’il voulait discuter avec lui, pourrait-il répondre une fois sur mille?	3 εαν γαρ βουληται κριθηναι αυτω ου μη υπακουση αυτω ινα μη αντειπη προς ενα λογον αυτου εκ χιλιων
4 Il pense avec sagesse, sa force a tout pouvoir, peut-on lui résister impunément?	4 σοφος γαρ εστιν διανοια κραταιος τε και μεγας τις σκληρος γενομενος εναντιον αυτου υπεμεινεν
5 Il déplace les montagnes sans qu’elles le sachent, il les retourne s’il se met en colère.	5 ο παλαιων ορη και ουκ οιδασιν ο καταστρεφων αυτα οργη
6 Il ébranle la terre sur son socle et ses colonnes vacillent.	6 ο σειων την υπ' ουρανον εκ θεμελιων οι δε στυλοι αυτης σαλευονται
7 Il suffit qu’il parle, le soleil ne brille plus, un tour de clé, et ce sont les étoiles.	7 ο λεγων τω ηλιω και ουκ ανατελλει κατα δε αστρων κατασφραγιζει
8 Il a déployé, tout seul, la voûte aux étoiles, il chemine sur le plancher des eaux.	8 ο τανυσας τον ουρανον μονος και περιπατων ως επ' εδαφους επι θαλασσης
9 Il a fait la Grande Ourse, et puis Orion, et les Pléiades et les Chambres du Sud.	9 ο ποιων πλειαδα και εσπερον και αρκτουρον και ταμιεια νοτου
10 Il fait des choses si grandes qu’on ne peut les sonder, des merveilles impossibles à compter!	10 ο ποιων μεγαλα και ανεξιχνιαστα ενδοξα τε και εξαισια ων ουκ εστιν αριθμος
11 S’il passe près de moi, je ne le vois pas, il me frôle sans que je l’aperçoive.	11 εαν υπερβη με ου μη ιδω και εαν παρελθη με ουδ' ως εγνων
12 S’il prend de force, va-t-on l’en empêcher, ou lui dire: “Que fais-tu là?”	12 εαν απαλλαξη τις αποστρεψει η τις ερει αυτω τι εποιησας
13 Dieu ne se reprend pas quand il s’est emporté, ceux qui aidaient Rahab sont toujours sous ses pieds.	13 αυτος γαρ απεστραπται οργην υπ' αυτου εκαμφθησαν κητη τα υπ' ουρανον
14 Voulez-vous que j’aille, moi, lui répliquer et me mettre à discuter avec lui,	14 εαν δε μου υπακουσηται η διακρινει τα ρηματα μου
15 ou à supplier mon juge qui ne me répond pas quand je suis dans mon droit?	15 εαν τε γαρ ω δικαιος ουκ εισακουσεται μου του κριματος αυτου δεηθησομαι
16 Je pourrais l’appeler, attendant une réponse, mais comment croire qu’il entendra ma voix?	16 εαν τε καλεσω και υπακουση ου πιστευω οτι εισακηκοεν μου
17 C’est lui qui m’écrase pour un cheveu, qui multiplie sans raison mes blessures.	17 μη γνοφω με εκτριψη πολλα δε μου τα συντριμματα πεποιηκεν δια κενης
18 Il ne me laisse pas reprendre mon souffle tandis qu’il m’envoie jusqu’à plus soif la peine.	18 ουκ εα γαρ με αναπνευσαι ενεπλησεν δε με πικριας
19 Employer la force? Il sera le plus fort. Aller aux juges? Qui fera la convocation?	19 οτι μεν γαρ ισχυι κρατει τις ουν κριματι αυτου αντιστησεται
20 Je peux être juste, mes paroles m’accuseront, même si je suis parfait, elles me condamneront.	20 εαν γαρ ω δικαιος το στομα μου ασεβησει εαν τε ω αμεμπτος σκολιος αποβησομαι
21 Mais suis-je parfait? Je ne le sais pas: la vie n’a pas de sens!	21 ειτε γαρ ησεβησα ουκ οιδα τη ψυχη πλην οτι αφαιρειται μου η ζωη
22 Tout est pareil et je peux dire: il supprime l’innocent avec le coupable.	22 διο ειπον μεγαν και δυναστην απολλυει οργη
23 Quand une catastrophe répand soudain la mort, il se moque de l’épreuve des innocents.	23 οτι φαυλοι εν θανατω εξαισιω αλλα δικαιοι καταγελωνται
24 Quand un pays tombe aux mains des méchants, il met un bandeau sur les yeux des juges. Si ce n’est pas lui, qui donc alors?	24 παραδεδονται γαρ εις χειρας ασεβους προσωπα κριτων αυτης συγκαλυπτει ει δε μη αυτος τις εστιν
25 Mes jours ont passé plus vite qu’un coureur: ils fuyaient sans connaître le bonheur.	25 ο δε βιος μου εστιν ελαφροτερος δρομεως απεδρασαν και ουκ ειδοσαν
26 Ils glissaient comme une barque de joncs, comme un aigle qui fond sur sa proie.	26 η και εστιν ναυσιν ιχνος οδου η αετου πετομενου ζητουντος βοραν
27 J’ai beau dire: “Laissons là ces plaintes, montrons un autre visage: le sourire!”	27 εαν τε γαρ ειπω επιλησομαι λαλων συγκυψας τω προσωπω στεναξω
28 mes épreuves me laissent angoissé car je sais que tu ne me vois pas innocent.	28 σειομαι πασιν τοις μελεσιν οιδα γαρ οτι ουκ αθωον με εασεις
29 Si je dois être coupable, à quoi bon me fatiguer pour rien?	29 επειδη δε ειμι ασεβης δια τι ουκ απεθανον
30 J’aurais beau me laver à l’eau de neige et me blanchir les mains avec du savon,	30 εαν γαρ απολουσωμαι χιονι και αποκαθαρωμαι χερσιν καθαραις
31 tu me jetterais aussitôt dans la boue, et même ma tunique m’aurait en dégoût!	31 ικανως εν ρυπω με εβαψας εβδελυξατο δε με η στολη
32 Il n’est pas quelqu’un comme moi, pour que je lui dise: Allons ensemble au tribunal!	32 ου γαρ ει ανθρωπος κατ' εμε ω αντικρινουμαι ινα ελθωμεν ομοθυμαδον εις κρισιν
33 Il faudrait un arbitre entre nous, pour nous prendre l’un et l’autre par l’épaule,	33 ειθε ην ο μεσιτης ημων και ελεγχων και διακουων ανα μεσον αμφοτερων
34 pour écarter son bâton qui me frappe et l’épouvante où me jettent ses terreurs.	34 απαλλαξατω απ' εμου την ραβδον ο δε φοβος αυτου μη με στροβειτω
35 Mais puisqu’il n’en est pas ainsi, je veux parler sans crainte, seul avec moi-même.	35 και ου μη φοβηθω αλλα λαλησω ου γαρ ουτω συνεπισταμαι