Lettera agli Ebrei 10
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
NOVA VULGATA | STUTTGARTENSIA-DELITZSCH |
---|---|
1 Umbram enim habens lex bonorum futurorum, non ip sam imaginem rerum, per singulos annos iisdem ipsis hostiis, quas offerunt indesinenter, numquam potest accedentes perfectos facere. | 1 כִּי הַתּוֹרָה בִּהְיוֹת בָּהּ צֵל הַטֹּבוֹת הָעֲתִידוֹת וְלֹא מַרְאֵה עֶצֶם הַדְּבָרִים אֵין בִּיכָלְתָּהּ לְהַשְׁלִים אֶת־הַקְּרֵבִים בַּקָּרְבָּנוֹת הָהֵם אֲשֶׁר יַקְרִיבוּ תָמִיד מִדֵּי שָׁנָה בְשָׁנָה |
2 Alioquin nonne cessassent offerri, ideo quod nullam haberent ultra conscientiam peccatorum cultores semel mundati? | 2 כִּי לוּלֵא זֹאת חָדְלוּ מֵהֲבִיאָם בַּאֲשֶׁר הַמַּקְרִיבִים בְּהִטָּהֲרָם פַּעַם אַחַת לֹא־הָיְתָה בָהֶם עוֹד רִגְשַׁת חֲטָאִים |
3 Sed in ipsis commemoratio peccatorum per singulos annos fit. | 3 אֲבָל יֶשׁ־שָׁם הַזְכָּרַת הַחֲטָאִים שָׁנָה בְשָׁנָה |
4 Impossibile enim est sanguinem taurorum et hircorum auferre peccata. | 4 כִּי דַם־הַפָּרִים וְהַשְּׂעִירִים לֹא יוּכַל לְהָסִיר חֲטָאִים |
5 Ideo ingrediens mundum dicit: “ Hostiam et oblationem noluisti, corpus autem aptasti mihi; | 5 וּבַעֲבוּר זֹאת אֹמֵר בְּבוֹאוֹ לָעוֹלָם זֶבַח וּמִנְחָה לֹא חָפַצְתָּ גּוּף כּוֹנַנְתָּ לִּי |
6 holocautomata et sacrificia pro peccato non tibi placuerunt. | 6 עוֹלָה וְחַטָּאָה לֹא שָׁאָלְתָּ |
7 Tunc dixi: Ecce venio, in capitulo libri scriptum est de me, ut faciam, Deus, voluntatem tuam ”. | 7 אָז אָמַרְתִּי הִנֵּה־בָאתִי בִּמְגִלַּת־סֵפֶר כָּתוּב עָלַי לַעֲשׂוֹת רְצוֹנְךָ אֱלֹהָי |
8 Superius dicens: “ Hostias et oblationes et holocautomata et sacrificia pro peccato noluisti, nec placuerunt tibi ”, quae secundum legem offeruntur, | 8 אַחֲרֵי אָמְרוֹ לְמַעְלָה זֶבַח וּמִנְחָה עוֹלָה וְחַטָּאָה לֹא חָפַצְתָּ וְלֹא שָׁאָלְתָּ אֲשֶׁר יַקְרִיבוּ אֹתָם עַל־פִּי הַתּוֹרָה |
9 tunc dixit: “ Ecce venio, ut faciam voluntatem tuam ”. Aufert primum, ut secundum statuat; | 9 אָז אָמַר הִנֵּה־בָאתִי לַעֲשׂוֹת רְצוֹנְךָ אֱלֹהָי מַעֲבִיר בָּזֶה אֶת־הָרִאשׁוֹנָה לְמַעַן הָקִים אֶת־הַשְּׁנִיָּה |
10 in qua voluntate sanctificati sumus per oblationem corporis Christi Iesu in semel. | 10 וּבָרָצוֹן הַזֶּה מְקֻדָּשִׁים אֲנַחְנוּ עַל־יְדֵי הַקְרָבַת קָרְבַּן גּוּף יֵשׁוּעַ הַמָּשִׁיחַ בְּפַעַם אֶחָת |
11 Et omnis quidem sacerdos stat cotidie ministrans et easdem saepe offerens hostias, quae numquam possunt auferre peccata. | 11 וְכָל־כֹּהֵן עֹמֵד יוֹם יוֹם לְשָׁרֵת וּמוֹסִיף פְּעָמִים רַבּוֹת לְהַקְרִיב אֹתָם הַקָּרְבָּנוֹת אֲשֶׁר לֹא־יוּכְלוּ לְעוֹלָם לְהַעֲבִיר חֲטָאִים |
12 Hic autem, una pro peccatis oblata hostia, in sempiternum consedit in dextera Dei, | 12 אוּלָם זֶה אַחֲרֵי הַקְרִיבוֹ זֶבַח אֶחָד עַל־הַחֲטָאִים יָשַׁב עַד־עוֹלָם לִימִין הָאֱלֹהִים |
13 de cetero exspectans, donec ponantur inimici eius scabellum pedum eius; | 13 וְחַכֹּה יְחַכֶּה עַד כִּי־יוּשְׁתוּ אֹיְבָיו הֲדֹם לְרַגְלָיו |
14 una enim oblatione consummavit in sempiternum eos, qui sanctificantur. | 14 כִּי הוּא בְּקָרְבָּן אֶחָד הִשְׁלִים לָנֶצַח אֶת־הַמְקֻדָּשִׁים |
15 Testificatur autem nobis et Spiritus Sanctus; postquam enim dixit: | 15 וְאַף־רוּחַ הַקֹּדֶשׁ מֵעִיד לָנוּ עַל־זֹאת כִּי אַחֲרֵי אָמְרוֹ |
16 “ Hoc est testamentum, quod testabor ad illos post dies illos, dicit Dominus, dando leges meas in cordibus eorum, et in mente eorum superscribam eas; | 16 זֹאת הַבְּרִית אֲשֶׁר אֶכְרֹת אִתָּם אַחֲרֵי הַיָּמִים הָהֵם אָמַר יְהוָֹה נָתַתִּי אֶת־תּוֹרָתִי בְּקִרְבָּם וְעַל־לִבָּם אֶכְתֳּבֶנָּה |
17 et peccatorum eorum et iniquitatum eorum iam non recordabor amplius ”. | 17 וְלַעֲוֺנָם וּלְחַטָּאתָם לֹא אֶזְכָּר־עוֹד |
18 Ubi autem horum remissio, iam non oblatio pro peccato. | 18 וְהִנֵּה בַּאֲשֶׁר נִסְלְחוּ הַחֲטָאִים אֵין עוֹד קָרְבָּן עֲלֵיהֶם |
19 Habentes itaque, fratres, fiduciam in introitum Sanctorum in sanguine Iesu, | 19 וְעַתָּה אֶחָי בִּהְיוֹת לָנוּ בִּטְחוֹן דֶּרֶךְ הַקֹּדֶשׁ בְּדַם יֵשׁוּעַ |
20 quam initiavit nobis viam novam et viventem per velamen, id est carnem suam, | 20 דֶּרֶךְ חָדָשׁ וָחָי אֲשֶׁר חִדֵּשׁ לָנוּ בַּפָּרֹכֶת הִיא בְשָׂרוֹ |
21 et sacerdotem magnum super domum Dei, | 21 וּבִהְיוֹת לָנוּ כֹּהֵן גָּדוֹל עַל־בֵּית אֱלֹהִים |
22 accedamus cum vero corde in plenitudine fidei, aspersi corda a conscientia mala et abluti corpus aqua munda; | 22 נִקְרְבָה־נָּא בְּלֵבָב שָׁלֵם וּבֶאֱמוּנָה תְמִימָה מְטֹהָרִים בְּהַזָּיַת לְבָבֵנוּ מֵרוּחַ רָעָה וּרְחוּצֵי בָשָׂר בְּמַיִם טְהוֹרִים |
23 teneamus spei confessionem indeclinabilem, fidelis enim est, qui repromisit; | 23 נַחֲזִיקָה בְּהוֹדָיַת הַתִּקְוָה בַּל־נִמּוֹט כִּי־נֶאֱמָן הַמַּבְטִיחַ |
24 et consideremus invicem in provocationem caritatis et bonorum operum, | 24 וְנִתְבּוֹנְנָה זֶה עַל־זֶה לְעוֹרֵר אֹתָנוּ לְאַהֲבָה וּלְמַעֲשִׂים טוֹבִים |
25 non deserentes congregationem nostram, sicut est consuetudinis quibusdam, sed exhortantes, et tanto magis quanto videtis appropinquantem diem. | 25 וְאַל־נַעֲזֹב אֶת־כְּנֵסִיָּתֵנוּ כְּמִנְהַג קְצָת אֲנָשִׁים כִּי אִם־נוֹכִיחַ אִישׁ אֶת־אָחִיו וּבְיוֹתֵר בִּרְאֹתְכֶם כִּי־קָרוֹב הַיּוֹם |
26 Voluntarie enim peccantibus nobis, post acceptam notitiam veritatis, iam non relinquitur pro peccatis hostia, | 26 כִּי אִם־נֶחֱטָא בְזָדוֹן אַחֲרֵי אֲשֶׁר קִבַּלְנוּ דַּעַת הָאֱמֶת לֹא־יִשָּׁאֵר עוֹד זֶבַח קָרְבָּן לְכַפֵּר עַל־הַחֵטְא |
27 terribilis autem quaedam exspectatio iudicii, et ignis aemulatio, quae consumptura est adversarios. | 27 כִּי אִם־בִּעוּתֵי הַדִּין הֶעָתִיד וְאֵשׁ קִנְאָה אֲשֶׁר תֹּאכַל אֶת־הַצֹּרְרִים |
28 Irritam quis faciens legem Moysis, sine ulla miseratione duobus vel tribus testibus moritur; | 28 הֵן אִישׁ כִּי־יָפֵר תּוֹרַת משֶׁה מוֹת יָמוּת בְּלִי חֶמְלָה עַל־פִּי שְׁנַיִם עֵדִים אוֹ־שְׁלשָׁה |
29 quanto deteriora putatis merebitur supplicia, qui Filium Dei conculcaverit et sanguinem testamenti communem duxerit, in quo sanctificatus est, et Spiritui gratiae contumeliam fecerit? | 29 מַה־תַּחְשְׁבוּ כַּמָּה יִגְדַּל הָעֹנֶשׁ הָרָאוּי לָרֹמֵס בְּרַגְלוֹ אֶת־בֶּן־הָאֱלֹהִים וְחשֵׁב לְחֹל אֶת־דַּם הַבְּרִית אֲשֶׁר־הוּא מְקֻדָּשׁ בּוֹ וּמְחָרֵף אֶת־רוּחַ הֶחָסֶד |
30 Scimus enim eum, qui dixit: “ Mihi vindicta, ego retribuam ”; et iterum: “ Iudicabit Dominus populum suum ”. | 30 כִּי־יָדַעְנוּ אֶת־הָאֹמֵר לִי נָקָם וְשִׁלֵּם אָמַר יְהוָֹה וְעוֹד כִּי־יָדִין יְהוָֹה עַמּוֹ |
31 Horrendum est incidere in manus Dei viventis. | 31 מַה־נּוֹרָא לִנְפֹּל בְּיַד אֱלֹהִים חַיִּים |
32 Rememoramini autem pristinos dies, in quibus illuminati magnum certamen sustinuistis passionum, | 32 אֲבָל זִכְרוּ־נָא אֶת־הַיָּמִים הָרִאשׁוֹנִים כִּי אָז אַחֲרֵי אֹרוּ עֵינֵיכֶם נְשָׂאתֶם כֹּבֶד עִנּוּיִם רַבִּים |
33 in altero quidem opprobriis et tribulationibus spectaculum facti, in altero autem socii taliter conversantium effecti; | 33 פַּעַם בִּהְיוֹתְכֶם לְרַאֲוָה בְּחֶרְפָּה וְתוּגָה פַּעַם בְּהִשְׁתַּתֵּף לַאֲשֶׁר־הִגִּיעַ אֲלֵיהֶם כָּזֹאת |
34 nam et vinctis compassi estis et rapinam bonorum vestrorum cum gaudio suscepistis, cognoscentes vos habere meliorem substantiam et manentem. | 34 כִּי הִצְטָעַרְתֶּם עַל־מוֹסֵרָי וּגְזֵלַת רְכוּשְׁכֶם סְבַלְתֶּם בְּשִׂמְחָה מִדַּעְתְּכֶם בְּנַפְשְׁכֶם שֶׁיֵּשׁ־לָכֶם בַּשָּׁמַיִם קִנְיָן טוֹב מִמֶּנּוּ וְקַיָּם לָעַד |
35 Nolite itaque abicere confidentiam vestram, quae magnam habet remunerationem; | 35 לָכֵן אַל־תַּשְׁלִיכוּ אֶת־בִּטְחוֹנְכֶם כִּי יֶשׁ־לוֹ שָׂכָר רָב |
36 patientia enim vobis necessaria est, ut voluntatem Dei facientes reportetis promissionem. | 36 כִּי צְרִיכִים אַתֶּם לְסַבְלָנוּת לְמַעַן תַּעֲשֹוּ רְצוֹן אֱלֹהִים וּנְשָׂאתֶם אֶת־הַהַבְטָחָה |
37 Adhuc enim modicum quantulum, qui venturus est, veniet et non tardabit. | 37 כִּי עוֹד מְעַט־רָגַע וְהַבָּא יָבֹא לֹא יְאַחֵר |
38 Iustus autem meus ex fide vivet; quod si subtraxerit se, non sibi complacet in eo anima mea. | 38 הַצַּדִּיק בֶּאֱמוּנָתוֹ יִחְיֶה וְאִם־יִסֹּג אָחוֹר לֹא־רָצְתָה נַפְשִׁי בּוֹ |
39 Nos autem non sumus subtractionis in perditionem, sed fidei in acquisitionem animae. | 39 אָמְנָם אֲנַחְנוּ אֵינֶנּוּ מִן־הַנְּסוֹגִים אָחוֹר לְאָבְדָם כִּי אִם־מִן־הַמַּאֲמִינִים לְהַצָּלַת הַנֶּפֶשׁ |