Psalmi 94

NOVA VULGATA	LXX
1 Deus ultionum, Domine, Deus ultionum, effulge.	1 αινος ωδης τω δαυιδ δευτε αγαλλιασωμεθα τω κυριω αλαλαξωμεν τω θεω τω σωτηρι ημων
2 Exaltare, qui iudicas terram, redde retributionem superbis.	2 προφθασωμεν το προσωπον αυτου εν εξομολογησει και εν ψαλμοις αλαλαξωμεν αυτω
3 Usquequo peccatores, Domine, usquequo peccatores exsultabunt?	3 οτι θεος μεγας κυριος και βασιλευς μεγας επι παντας τους θεους
4 Effabuntur et loquentur proterva, gloriabuntur omnes, qui operantur iniquitatem. -	4 οτι εν τη χειρι αυτου τα περατα της γης και τα υψη των ορεων αυτου εισιν
5 Populum tuum, Domine, humiliant et hereditatem tuam vexant.	5 οτι αυτου εστιν η θαλασσα και αυτος εποιησεν αυτην και την ξηραν αι χειρες αυτου επλασαν
6 Viduam et advenam interficiunt et pupillos occidunt.	6 δευτε προσκυνησωμεν και προσπεσωμεν αυτω και κλαυσωμεν εναντιον κυριου του ποιησαντος ημας
7 Et dixerunt: “ Non videbit Dominus, nec intelleget Deus Iacob ”.	7 οτι αυτος εστιν ο θεος ημων και ημεις λαος νομης αυτου και προβατα χειρος αυτου σημερον εαν της φωνης αυτου ακουσητε
8 Intellegite, insipientes in populo; et stulti, quando sapietis?	8 μη σκληρυνητε τας καρδιας υμων ως εν τω παραπικρασμω κατα την ημεραν του πειρασμου εν τη ερημω
9 Qui plantavit aurem, non audiet, aut qui finxit oculum, non respiciet?	9 ου επειρασαν οι πατερες υμων εδοκιμασαν και ειδοσαν τα εργα μου
10 Qui corripit gentes, non arguet, qui docet hominem scientiam?	10 τεσσαρακοντα ετη προσωχθισα τη γενεα εκεινη και ειπα αει πλανωνται τη καρδια και αυτοι ουκ εγνωσαν τας οδους μου
11 Dominus scit cogitationes hominum, quoniam vanae sunt.	11 ως ωμοσα εν τη οργη μου ει εισελευσονται εις την καταπαυσιν μου
12 Beatus homo, quem tu erudieris, Domine, et de lege tua docueris eum,
13 ut mitiges ei a diebus malis, donec fodiatur peccatori fovea.
14 Quia non repellet Dominus plebem suam et hereditatem suam non derelinquet.
15 Quia ad iustitiam revertetur iudicium, et sequentur illam omnes, qui recto sunt corde.
16 Quis consurget mihi adversus malignantes, aut quis stabit mecum adversus operantes iniquitatem?
17 Nisi quia Dominus adiuvit me, paulo minus habitasset in loco silentii anima mea.
18 Si dicebam: “ Motus est pes meus ”, misericordia tua, Domine, sustentabatme.
19 In multitudine sollicitudinum mearum in corde meo, consolationes tuae laetificaverunt animam meam.
20 Numquid sociabitur tibi sedes iniquitatis, quae fingit molestiam contra praeceptum?
21 Irruunt in animam iusti et sanguinem innocentem condemnant.
22 Et factus est mihi Dominus in praesidium, et Deus meus in rupem refugii mei;
23 et reddet illis iniquitatem ipsorum et in malitia eorum disperdet eos,
24 disperdet illos Dominus Deus noster.