Ecclésiaste 10

JERUSALEM	LXX
1 Une mouche morte gâte l'huile du parfumeur, un peu de sottise compte plus que sagesse etgloire.	1 μυιαι θανατουσαι σαπριουσιν σκευασιαν ελαιου ηδυσματος τιμιον ολιγον σοφιας υπερ δοξαν αφροσυνης μεγαλης
2 Le sage se dirige bien, l'insensé va de travers.	2 καρδια σοφου εις δεξιον αυτου και καρδια αφρονος εις αριστερον αυτου
3 Qu'il avance sur la route, celui qui est insensé, l'esprit lui manque, et tous disent: "C'est uninsensé!"	3 και γε εν οδω οταν αφρων πορευηται καρδια αυτου υστερησει και α λογιειται παντα αφροσυνη εστιν
4 Si l'humeur de celui qui commande se monte contre toi, ne quitte pas ta place, car le calmeévite de grands péchés.	4 εαν πνευμα του εξουσιαζοντος αναβη επι σε τοπον σου μη αφης οτι ιαμα καταπαυσει αμαρτιας μεγαλας
5 Il y a un mal que je vois sous le soleil, c'est comme une méprise de la part du souverain:	5 εστιν πονηρια ην ειδον υπο τον ηλιον ως ακουσιον ο εξηλθεν απο προσωπου του εξουσιαζοντος
6 la folie placée au plus haut et des riches qui restent dans l'abaissement.	6 εδοθη ο αφρων εν υψεσι μεγαλοις και πλουσιοι εν ταπεινω καθησονται
7 Je vois des esclaves aller à cheval et des princes à pied comme des esclaves.	7 ειδον δουλους εφ' ιππους και αρχοντας πορευομενους ως δουλους επι της γης
8 Qui creuse une fosse tombe dedans, qui sape un mur, un serpent le mord;	8 ο ορυσσων βοθρον εν αυτω εμπεσειται και καθαιρουντα φραγμον δηξεται αυτον οφις
9 qui extrait des pierres se blesse avec, qui fend du bois prend un risque.	9 εξαιρων λιθους διαπονηθησεται εν αυτοις σχιζων ξυλα κινδυνευσει εν αυτοις
10 Si le fer est émoussé et qu'on n'en aiguise pas la lame, il faut redoubler de forces; mais il y aprofit à faire aboutir la sagesse.	10 εαν εκπεση το σιδηριον και αυτος προσωπον εταραξεν και δυναμεις δυναμωσει και περισσεια του ανδρειου σοφια
11 Si, faute d'être charmé, le serpent mord, il n'y a pas de profit pour le charmeur.	11 εαν δακη ο οφις εν ου ψιθυρισμω και ουκ εστιν περισσεια τω επαδοντι
12 Les paroles du sage plaisent, les lèvres de l'insensé le perdront:	12 λογοι στοματος σοφου χαρις και χειλη αφρονος καταποντιουσιν αυτον
13 le début de ses paroles est folie et la fin de son propos perfide sottise.	13 αρχη λογων στοματος αυτου αφροσονη και εσχατη στοματος αυτου περιφερεια πονηρα
14 Le fou multiplie les paroles, mais l'homme ne sait pas ce qui sera: ce qui arrivera après lui, quile lui annoncera?	14 και ο αφρων πληθυνει λογους ουκ εγνω ο ανθρωπος τι το γενομενον και τι το εσομενον οπισω αυτου τις αναγγελει αυτω
15 Le travail de l'insensé le fatigue, lui qui ne sait même pas aller à la ville.	15 μοχθος των αφρονων κοπωσει αυτους ος ουκ εγνω του πορευθηναι εις πολιν
16 Malheur à toi, pays dont le roi est un gamin, et dont les princes mangent dès le matin!	16 ουαι σοι πολις ης ο βασιλευς σου νεωτερος και οι αρχοντες σου εν πρωια εσθιουσιν
17 Heureux le pays dont le roi est né noble, dont les princes mangent au temps voulu pourprendre des forces et non pour banqueter!	17 μακαρια συ γη ης ο βασιλευς σου υιος ελευθερων και οι αρχοντες σου προς καιρον φαγονται εν δυναμει και ουκ αισχυνθησονται
18 Pour des mains paresseuses, la poutre cède, pour des mains négligentes, il pleut dans lamaison.	18 εν οκνηριαις ταπεινωθησεται η δοκωσις και εν αργια χειρων σταξει η οικια
19 Pour se divertir on fait un repas, le vin réjouit les vivants et l'argent a réponse à tout.	19 εις γελωτα ποιουσιν αρτον και οινος ευφραινει ζωντας και του αργυριου επακουσεται συν τα παντα
20 Ne maudis pas le roi, fût-ce en pensée, ne maudis pas le riche, fût-ce dans ta chambre, car unoiseau du ciel emporterait le bruit, celui qui a des ailes redirait ta parole.	20 και γε εν συνειδησει σου βασιλεα μη καταραση και εν ταμιειοις κοιτωνων σου μη καταραση πλουσιον οτι πετεινον του ουρανου αποισει συν την φωνην και ο εχων τας πτερυγας απαγγελει λογον