Lettera ai Romani - Romans 4

GREEK BIBLE	BIBLES DES PEUPLES
1 Τι λοιπον θελομεν ειπει οτι απηλαυσεν Αβρααμ ο πατηρ ημων κατα σαρκα;	1 Parlons donc d’Abraham, le premier père de notre race. Qu’est-ce qu’il y a eu de neuf avec lui?
2 Διοτι εαν ο Αβρααμ εδικαιωθη εκ των εργων, εχει καυχημα, αλλ' ουχι ενωπιον του Θεου.	2 Abraham est devenu un juste, et s’il l’était devenu par l’obéissance à une loi, il en aurait du mérite; mais il n’en a pas devant Dieu.
3 Επειδη τι λεγει η γραφη; Και επιστευσεν Αβρααμ εις τον Θεον, και ελογισθη εις αυτον εις δικαιοσυνην.	3 En effet, que dit l’Écriture: Abraham crut à Dieu qui lui en tint compte, et fit de lui un juste.
4 Εις δε τον εργαζομενον ο μισθος δεν λογιζεται ως χαρις, αλλ' ως χρεος?	4 Celui qui fait un travail, on ne dit pas qu’on lui “en tient compte” pour lui faire une faveur: on lui doit son salaire.
5 εις τον μη εργαζομενον ομως, πιστευοντα δε εις τον δικαιουντα τον ασεβη, η πιστις αυτου λογιζεται εις δικαιοσυνην,	5 Mais si quelqu’un n’a aucun travail à montrer, mais seulement a eu foi en Celui qui fait les pécheurs “justes”, on lui tient compte de cette foi pour faire de lui un juste.
6 καθως και ο Δαβιδ λεγει τον μακαρισμον του ανθρωπου, εις τον οποιον ο Θεος λογιζεται δικαιοσυνην, χωρις εργων?	6 C’est ainsi que David proclame heureux ceux que Dieu compte parmi les justes, sans regarder à ce qu’ils ont fait:
7 Μακαριοι εκεινοι, των οποιων συνεχωρηθησαν αι ανομιαι και των οποιων εσκεπασθησαν αι αμαρτιαι?	7 Heureux ceux dont les fautes sont remises et dont les péchés sont enterrés;
8 μακαριος ο ανθρωπος, εις τον οποιον ο Κυριος δεν θελει λογιζεσθαι αμαρτιαν.	8 heureux est l’homme à qui Dieu ne tient pas compte de son péché.
9 Ουτος λοιπον ο μακαρισμος γινεται δια τους περιτετμημενους η και δια τους απεριτμητους; διοτι λεγομεν οτι η πιστις ελογισθη εις τον Αβρααμ εις δικαιοσυνην.	9 Mais pour atteindre ce bonheur, la circoncision est-elle nécessaire, ou non? Nous lisons: Il a tenu compte de la foi d’Abraham pour en faire un juste.
10 Πως λοιπον ελογισθη; οτε ητο εν περιτομη η εν ακροβυστια; Ουχι εν περιτομη αλλ' εν ακροβυστια?	10 Il lui en a tenu compte, mais quand? Quand il était circoncis, ou avant de l’être? Bien sûr, quand il n’était pas encore circoncis.
11 και ελαβε το σημειον της περιτομης, σφραγιδα της δικαιοσυνης της εκ πιστεως της εν τη ακροβυστια, δια να ηναι αυτος πατηρ παντων των πιστευοντων ενω υπαρχουσιν εν τη ακροβυστια, δια να λογισθη και εις αυτους η δικαιοσυνη,	11 Il a reçu la circoncision comme la marque extérieure, le signe de cette “justice”, fruit de sa foi d’avant la circoncision. Ainsi il est le père de tous ceux qui croient sans être circoncis, et Dieu leur en tient compte pour les faire “justes”.
12 και πατηρ της περιτομης, ουχι μονον εις τους περιτετμημενους, αλλα και εις τους περιπατουντας εις τα ιχνη της πιστεως του πατρος ημων Αβρααμ της εν τη ακροβυστια.	12 Il est aussi le père du peuple juif, à condition qu’il n’ait pas seulement la circoncision mais qu’il marche sur les traces d’Abraham, notre père, quand il croyait sans être encore circoncis.
13 Επειδη η επαγγελια προς τον Αβρααμ η προς το σπερμα αυτου, οτι εμελλε να ηναι κληρονομος του κοσμου, δεν εγεινε δια του νομου, αλλα δια της δικαιοσυνης της εκ πιστεως.	13 La Loi n’intervient pas non plus dans la promesse faite à Abraham, ou plutôt à sa race, laquelle doit hériter du monde entier; là encore il s’agit de devenir “justes” par la foi.
14 Διοτι εαν ηναι κληρονομοι οι εκ του νομου, η πιστις εματαιωθη και κατηργηθη η επαγγελια?	14 Si maintenant c’est la Loi qui donne accès à l’héritage, la foi n’a plus aucun sens, et de la promesse il ne reste rien.
15 επειδη ο νομος επιφερει οργην? διοτι οπου δεν υπαρχει νομος, ουδε παραβασις υπαρχει.	15 Mais de fait, la Loi n’amène que des condamnations; sans loi, pas de violation de la loi.
16 Δια τουτο εκ πιστεως η κληρονομια, δια να ηναι κατα χαριν, ωστε η επαγγελια να ηναι βεβαια εις απαν το σπερμα, ουχι μονον το εκ του νομου, αλλα και το εκ της πιστεως του Αβρααμ, οστις ειναι πατηρ παντων ημων,	16 C’est pourquoi la foi est le chemin, et tout est don; c’est ainsi que la promesse se réalise pour toute la race d’Abraham, non seulement pour ses enfants par la race, mais aussi pour ses enfants par la foi. Abraham est notre père à tous,
17 καθως ειναι γεγραμμενον, οτι πατερα πολλων εθνων σε κατεστησα, ενωπιον του Θεου εις τον οποιον επιστευσε, του ζωοποιουντος τους νεκρους και καλουντος τα μη οντα ως οντα?	17 comme dit l’Écriture: Je fais de toi le père de nombreuses nations. Et il l’est devenu quand il a eu foi en ce Dieu qui fait revivre les morts et qui appelle ceux qui n’existent pas comme s’ils existaient.
18 οστις καιτοι μη εχων ελπιδα επιστευσεν επ' ελπιδι, οτι εμελλε να γεινη πατηρ πολλων εθνων κατα το λαληθεν? Ουτω θελει εισθαι το σπερμα σου?	18 Il a espéré contre toute attente, et il a si bien cru qu’il est devenu le père de nombreuses nations, comme on le lui avait dit: Voilà comment sera ta descendance.
19 και μη ασθενησας κατα την πιστιν δεν εσυλλογισθη το σωμα αυτου οτι ητο ηδη νενεκρωμενον, εκατονταετης περιπου ων, και την νεκρωσιν της μητρας της Σαρρας?	19 Sa foi n’a pas faibli; il a oublié que son corps était comme mort (il devait avoir cent ans) et que Sara ne pouvait plus avoir d’enfants.
20 ουδε εδιστασεν εις την επαγγελιαν του Θεου δια της απιστιας, αλλ' ενεδυναμωθη εις την πιστιν, δοξασας τον Θεον,	20 Il n’a pas douté de la promesse de Dieu, ni cessé de croire; au contraire sa foi lui a donné des forces et il a rendu gloire à Dieu,
21 και πεποιθως οτι εκεινο, το οποιον υπεσχεθη, ειναι δυνατος και να εκτελεση.	21 ayant la certitude que si Dieu promet, il est capable de réaliser.
22 Δια τουτο και ελογισθη εις αυτον εις δικαιοσυνην.	22 Et on lui en a tenu compte pour faire de lui un juste.
23 Δεν εγραφη δε δι' αυτον μονον, οτι ελογισθη εις αυτον,	23 Ce n’est pas seulement pour lui que l’Écriture parle de tenir compte,
24 αλλα και δι' ημας, εις τους οποιους μελλει να λογισθη, τους πιστευοντας εις τον αναστησαντα εκ νεκρων Ιησουν τον Κυριον ημων,	24 mais pour nous aussi, car il nous sera tenu compte de notre foi en celui qui a ressuscité Jésus, notre Seigneur, d’entre les morts.
25 οστις παρεδοθη δια τας αμαρτιας ημων και ανεστη δια την δικαιωσιν ημων.	25 S’il a été livré pour nos péchés, il a été ressuscité pour que nous soyons faits “justes”.