1 αυτη η βιβλος των προσταγματων του θεου και ο νομος ο υπαρχων εις τον αιωνα παντες οι κρατουντες αυτης εις ζωην οι δε καταλειποντες αυτην αποθανουνται | 1 Elle est le livre des commandements de Dieu, la Loi qui demeure pour toujours. Quiconque s’y attache, vivra, mais pour ceux qui l’abandonnent c’est la mort. |
2 επιστρεφου ιακωβ και επιλαβου αυτης διοδευσον προς την λαμψιν κατεναντι του φωτος αυτης | 2 Reviens, Jacob, embrasse cette sagesse, marche à sa lumière jusqu’à la splendeur. |
3 μη δως ετερω την δοξαν σου και τα συμφεροντα σοι εθνει αλλοτριω | 3 Ne cède pas à d’autres ta gloire, ni tes privilèges à une nation étrangère. |
4 μακαριοι εσμεν ισραηλ οτι τα αρεστα τω θεω ημιν γνωστα εστιν | 4 Heureux sommes-nous Israël: ce qui plaît à Dieu nous a été révélé! |
5 θαρσειτε λαος μου μνημοσυνον ισραηλ | 5 Courage, ô mon peuple, toi qui gardes vivant le souvenir d’Israël. |
6 επραθητε τοις εθνεσιν ουκ εις απωλειαν δια δε το παροργισαι υμας τον θεον παρεδοθητε τοις υπεναντιοις | 6 Vous avez été vendus aux nations, mais non pour votre ruine; vous aviez excité la colère de Dieu et c’est pourquoi vous avez été livrés à vos ennemis. |
7 παρωξυνατε γαρ τον ποιησαντα υμας θυσαντες δαιμονιοις και ου θεω | 7 Vous aviez irrité celui qui vous a faits, avec vos sacrifices offerts, non à Dieu, mais aux démons. |
8 επελαθεσθε δε τον τροφευσαντα υμας θεον αιωνιον ελυπησατε δε και την εκθρεψασαν υμας ιερουσαλημ | 8 Vous avez oublié le Dieu éternel qui vous a nourris, et vous avez fait la tristesse de Jérusalem qui vous a élevés. |
9 ειδεν γαρ την επελθουσαν υμιν οργην παρα του θεου και ειπεν ακουσατε αι παροικοι σιων επηγαγεν μοι ο θεος πενθος μεγα | 9 Voyant la colère qui de par Dieu venait sur vous, elle a dit: “Voyez, cités voisines de Sion, quel deuil il a fait tomber sur moi! |
10 ειδον γαρ την αιχμαλωσιαν των υιων μου και των θυγατερων ην επηγαγεν αυτοις ο αιωνιος | 10 J’ai vu l’exil de mes fils et de mes filles: c’est l’Éternel qui l’a voulu pour eux. |
11 εθρεψα γαρ αυτους μετ' ευφροσυνης εξαπεστειλα δε μετα κλαυθμου και πενθους | 11 J’étais joyeuse quand je les nourrissais, et ce furent des larmes de deuil quand je les vis partir. |
12 μηδεις επιχαιρετω μοι τη χηρα και καταλειφθειση υπο πολλων ηρημωθην δια τας αμαρτιας των τεκνων μου διοτι εξεκλιναν εκ νομου θεου | 12 Que nul ne se réjouisse, me voyant veuve, abandonnée de tous. C’est à cause des péchés de mes fils que je suis restée seule: tous s’étaient détournés de la loi de Dieu. |
13 δικαιωματα δε αυτου ουκ εγνωσαν ουδε επορευθησαν οδοις εντολων θεου ουδε τριβους παιδειας εν δικαιοσυνη αυτου επεβησαν | 13 Ils ont négligé ses préceptes, ils n’ont pas marché dans la voie de ses commandements, ils n’ont pas suivi la discipline qui mène à la droiture. |
14 ελθατωσαν αι παροικοι σιων και μνησθητε την αιχμαλωσιαν των υιων μου και θυγατερων ην επηγαγεν αυτοις ο αιωνιος | 14 Venez, voisines de Sion, faites mémoire de l’exil que l’Éternel a voulu pour mes fils et mes filles. |
15 επηγαγεν γαρ επ' αυτους εθνος μακροθεν εθνος αναιδες και αλλογλωσσον οι ουκ ησχυνθησαν πρεσβυτην ουδε παιδιον ηλεησαν | 15 Il a fait venir contre eux, de très loin, une nation cruelle au langage barbare, qui n’a pas respecté le vieillard, et n’a eu nulle pitié pour l’enfant; |
16 και απηγαγον τους αγαπητους της χηρας και απο των θυγατερων την μονην ηρημωσαν | 16 elle a pris le fils unique de la veuve, elle a emmené sa fille et l’a laissée seule. |
17 εγω δε τι δυνατη βοηθησαι υμιν | 17 Comment pourrais-je, moi, vous secourir? |
18 ο γαρ επαγαγων τα κακα υμιν εξελειται υμας εκ χειρος εχθρων υμων | 18 Mais celui qui a fait venir sur vous ce malheur vous reprendra de la main de vos ennemis. |
19 βαδιζετε τεκνα βαδιζετε εγω γαρ κατελειφθην ερημος | 19 Allez mes fils, allez: je reste seule. |
20 εξεδυσαμην την στολην της ειρηνης ενεδυσαμην δε σακκον της δεησεως μου κεκραξομαι προς τον αιωνιον εν ταις ημεραις μου | 20 J’ai quitté ma robe des jours de fête et j’ai revêtu le sac de la pénitence, car je veux crier vers l’Éternel tous les jours de ma vie. |
21 θαρσειτε τεκνα βοησατε προς τον θεον και εξελειται υμας εκ δυναστειας εκ χειρος εχθρων | 21 Courage mes fils, criez vers le Seigneur, c’est lui qui vous arrachera à la violence de l’ennemi. |
22 εγω γαρ ηλπισα επι τω αιωνιω την σωτηριαν υμων και ηλθεν μοι χαρα παρα του αγιου επι τη ελεημοσυνη η ηξει υμιν εν ταχει παρα του αιωνιου σωτηρος υμων | 22 J’ai attendu de l’Éternel votre délivrance, et voici que l’Éternel m’a rendu la joie: bientôt se lèvera sur vous la miséricorde de l’Éternel, votre Sauveur. |
23 εξεπεμψα γαρ υμας μετα πενθους και κλαυθμου αποδωσει δε μοι ο θεος υμας μετα χαρμοσυνης και ευφροσυνης εις τον αιωνα | 23 Je vous ai laissé partir dans les larmes et le deuil, mais dans la joie et la fête Dieu vous ramènera à moi pour toujours. |
24 ωσπερ γαρ νυν εωρακασιν αι παροικοι σιων την υμετεραν αιχμαλωσιαν ουτως οψονται εν ταχει την παρα του θεου υμων σωτηριαν η επελευσεται υμιν μετα δοξης μεγαλης και λαμπροτητος του αιωνιου | 24 Les voisines de Sion ont vu votre captivité, mais bientôt elles vous verront délivrés par Dieu; il vous manifestera la gloire immense et l’éclat du Dieu éternel. |
25 τεκνα μακροθυμησατε την παρα του θεου επελθουσαν υμιν οργην κατεδιωξεν σε ο εχθρος σου και οψει αυτου την απωλειαν εν ταχει και επι τραχηλους αυτων επιβηση | 25 Mes enfants, supportez avec patience ce châtiment de Dieu qui est tombé sur vous; votre ennemi vous a persécuté mais bientôt vous verrez sa chute et vous mettrez votre pied sur son cou. |
26 οι τρυφεροι μου επορευθησαν οδους τραχειας ηρθησαν ως ποιμνιον ηρπασμενον υπο εχθρων | 26 Mes enfants bien-aimés ont marché par de rudes chemins; ils allaient comme un troupeau volé par l’ennemi. |
27 θαρσησατε τεκνα και βοησατε προς τον θεον εσται γαρ υμων υπο του επαγοντος μνεια | 27 Courage, mes fils, criez vers le Seigneur: celui qui a fait venir l’épreuve se souviendra de vous. |
28 ωσπερ γαρ εγενετο η διανοια υμων εις το πλανηθηναι απο του θεου δεκαπλασιασατε επιστραφεντες ζητησαι αυτον | 28 Vous avez voulu vous éloigner de Dieu: avec dix fois plus d’ardeur revenez à lui et cherchez-le. |
29 ο γαρ επαγαγων υμιν τα κακα επαξει υμιν την αιωνιον ευφροσυνην μετα της σωτηριας υμων | 29 Celui qui vous a envoyé le malheur vous donnera salut et joie éternelle.” |
30 θαρσει ιερουσαλημ παρακαλεσει σε ο ονομασας σε | 30 Courage Jérusalem, celui qui t’a donné ton nom te consolera. |
31 δειλαιοι οι σε κακωσαντες και επιχαρεντες τη ση πτωσει | 31 Malheur à ceux qui t’ont fait du mal et se sont réjouis de ta chute! |
32 δειλαιαι αι πολεις αις εδουλευσαν τα τεκνα σου δειλαια η δεξαμενη τους υιους σου | 32 Malheur aux villes dans lesquelles tes enfants furent esclaves! Malheur à la nation où ils ont dû vivre! |
33 ωσπερ γαρ εχαρη επι τη ση πτωσει και ευφρανθη επι τω πτωματι σου ουτως λυπηθησεται επι τη εαυτης ερημια | 33 Elle s’est réjouie de ta chute, elle a pris plaisir à ta ruine! Mais à son tour elle connaîtra la douleur et la ruine. |
34 και περιελω αυτης το αγαλλιαμα της πολυοχλιας και το αγαυριαμα αυτης εσται εις πενθος | 34 Elle n’aura plus la joie d’être un peuple nombreux, son orgueil fera place au deuil. |
35 πυρ γαρ επελευσεται αυτη παρα του αιωνιου εις ημερας μακρας και κατοικηθησεται υπο δαιμονιων τον πλειονα χρονον | 35 Un feu venu de l’Éternel la brûlera pour de longs jours, elle sera pour longtemps un refuge de démons. |
36 περιβλεψαι προς ανατολας ιερουσαλημ και ιδε την ευφροσυνην την παρα του θεου σοι ερχομενην | 36 Tourne-toi vers l’orient, Jérusalem, vois: la joie te vient de Dieu. |
37 ιδου ερχονται οι υιοι σου ους εξαπεστειλας ερχονται συνηγμενοι απ' ανατολων εως δυσμων τω ρηματι του αγιου χαιροντες τη του θεου δοξη | 37 Tes fils dispersés reviennent; de l’orient comme de l’occident ils se rassemblent à l’appel du Saint et jouissent de la gloire de Dieu. |