ΣΟΦΙΑ ΣΑΛΩΜΩΝ - Sapienza - Wisdom 19

GREEK BIBLE	BIBLES DES PEUPLES
1 τοῖς δὲ ἀσεβέσιν μέχρι τέλους ἀνελεήμων θυμὸς ἐπέστη προῄδει γὰρ αὐτῶν καὶ τὰ μέλλοντα	1 Pour les impies par contre, une fureur impitoyable les frappa jusqu’au bout, car Dieu savait d’avance ce qu’ils feraient:
2 ὅτι αὐτοὶ ἐπιτρέψαντες τοῦ ἀπιέναι καὶ μετὰ σπουδῆς προπέμψαντες αὐτοὺς διώξουσιν μεταμεληθέντες	2 après avoir autorisé ton peuple à s’en aller, et l’y avoir même poussé, ils changèrent d’avis et se mirent à sa poursuite.
3 ἔτι γὰρ ἐν χερσὶν ἔχοντες τὰ πένθη καὶ προσοδυρόμενοι τάφοις νεκρῶν ἕτερον ἐπεσπάσαντο λογισμὸν ἀνοίας καὶ οὓς ἱκετεύοντες ἐξέβαλον τούτους ὡς φυγάδας ἐδίωκον	3 Ils n’avaient pas fini de pleurer les morts et de se lamenter sur les tombes lorsqu’ils prirent la folle décision de poursuivre comme des fugitifs ceux qu’ils avaient supplié de partir.
4 εἷλκεν γὰρ αὐτοὺς ἡ ἀξία ἐπὶ τοῦτο τὸ πέρας ἀνάγκη καὶ τῶν συμβεβηκότων ἀμνηστίαν ἐνέβαλεν ἵνα τὴν λείπουσαν ταῖς βασάνοις προσαναπληρώσωσιν κόλασιν	4 Une juste fatalité les poussa à cette mesure extrême et leur fit oublier tout ce qui était déjà arrivé: il fallait que de nouveaux tourments mettent le comble à leur châtiment.
5 καὶ ὁ μὲν λαός σου παράδοξον ὁδοιπορίαν πειράσῃ ἐκεῖνοι δὲ ξένον εὕρωσι θάνατον	5 Ton peuple allait faire l’expérience d’un voyage incroyable, mais eux devaient connaître une mort peu commune.
6 ὅλη γὰρ ἡ κτίσις ἐν ἰδίῳ γένει πάλιν ἄνωθεν διετυποῦτο ὑπηρετοῦσα ταῖς σαῖς ἐπιταγαῖς ἵνα οἱ σοὶ παῖδες φυλαχθῶσιν ἀβλαβεῖς	6 Sur ton ordre toute la création, avec ses propriétés naturelles, fut renouvelée d’en haut afin de protéger tes enfants.
7 ἡ τὴν παρεμβολὴν σκιάζουσα νεφέλη ἐκ δὲ προϋφεστῶτος ὕδατος ξηρᾶς ἀνάδυσις γῆς ἐθεωρήθη ἐξ ἐρυθρᾶς θαλάσσης ὁδὸς ἀνεμπόδιστος καὶ χλοηφόρον πεδίον ἐκ κλύδωνος βιαίου	7 On vit une nuée couvrir le camp de son ombre et la terre sèche apparaître au milieu de l’eau; un passage sûr s’ouvrit dans la mer Rouge, une plaine verdoyante remplaça les flots impétueux,
8 δι’ οὗ πανεθνεὶ διῆλθον οἱ τῇ σῇ σκεπαζόμενοι χειρὶ θεωρήσαντες θαυμαστὰ τέρατα 9ὡς γὰρ ἵπποι ἐνεμήθησαν καὶ ὡς ἀμνοὶ διεσκίρτησαν αἰνοῦντές σε κύριε τὸν ῥυσάμενον αὐτούς	8 et tout le peuple y passa. Protégé par ta main, il fut témoin de ces prodiges étonnants.
9 ακηκοεν γαρ σου και εφυλαξατο σε και εν καιρω μισησει σε	9 Ils folâtraient comme des chevaux au pâturage, ils gambadaient comme des agneaux, ils te louaient, Seigneur, car tu les avais délivrés.
10 ἐμέμνηντο γὰρ ἔτι τῶν ἐν τῇ παροικίᾳ αὐτῶν πῶς ἀντὶ μὲν γενέσεως ζῴων ἐξήγαγεν ἡ γῆ σκνῖπα ἀντὶ δὲ ἐνύδρων ἐξηρεύξατο ὁ ποταμὸς πλῆθος βατράχων	10 Ils pouvaient se rappeler ce qu’ils avaient vu dans le pays de leur exil, comment le sol s’était couvert, non pas d’animaux mais de moustiques, et comment le fleuve avait rejeté, non pas des poissons, mais d’innombrables grenouilles.
11 ἐφ’ ὑστέρῳ δὲ εἶδον καὶ γένεσιν νέαν ὀρνέων ὅτε ἐπιθυμίᾳ προαχθέντες ᾐτήσαντο ἐδέσματα τρυφῆς	11 Plus tard, ils virent encore des oiseaux naître d’une nouvelle façon, lorsque la faim les pressait et qu’ils demandaient une nourriture plus substantielle;
12 εἰς γὰρ παραμυθίαν ἐκ θαλάσσης ἀνέβη αὐτοῖς ὀρτυγομήτρα	12 des cailles sortirent de la mer pour subvenir à leurs besoins.
13 καὶ αἱ τιμωρίαι τοῖς ἁμαρτωλοῖς ἐπῆλθον οὐκ ἄνευ τῶν προγεγονότων τεκμηρίων τῇ βίᾳ τῶν κεραυνῶν δικαίως γὰρ ἔπασχον ταῖς ἰδίαις αὐτῶν πονηρίαις καὶ γὰρ χαλεπωτέραν μισοξενίαν ἐπετήδευσαν	13 Les autres, les pécheurs, avaient été avertis par de violents orages, avant que les châtiments ne s’abattent sur eux. Ils étaient punis en toute justice pour leur propre méchanceté, car ils avaient montré une haine cruelle envers des étrangers.
14 οἱ μὲν γὰρ τοὺς ἀγνοοῦντας οὐκ ἐδέχοντο παρόντας οὗτοι δὲ εὐεργέτας ξένους ἐδουλοῦντο	14 Ailleurs on avait refusé d’accueillir des inconnus, mais eux avaient réduit en servitude un peuple bienfaisant installé chez eux.
15 καὶ οὐ μόνον ἀλλ’ ἤ τις ἐπισκοπὴ ἔσται αὐτῶν ἐπεὶ ἀπεχθῶς προσεδέχοντο τοὺς ἀλλοτρίους	15 Ceux qui avaient odieusement reçu des étrangers devaient être punis,
16 οἱ δὲ μετὰ ἑορτασμάτων εἰσδεξάμενοι τοὺς ἤδη τῶν αὐτῶν μετεσχηκότας δικαίων δεινοῖς ἐκάκωσαν πόνοις	16 mais eux, qui avaient accueilli nos pères avec des fêtes, ils les avaient ensuite accablés de terribles corvées après les avoir traités en égaux!
17 ἐπλήγησαν δὲ καὶ ἀορασίᾳ ὥσπερ ἐκεῖνοι ἐπὶ ταῖς τοῦ δικαίου θύραις ὅτε ἀχανεῖ περιβληθέντες σκότει ἕκαστος τῶν ἑαυτοῦ θυρῶν τὴν δίοδον ἐζήτει	17 Aussi furent-ils frappés d’aveuglement, comme il était arrivé aux habitants de Sodome devant la porte de Lot, le juste: ils s’étaient retrouvés dans le noir et chacun allait à tâtons, cherchant sa propre porte.
18 δι’ ἑαυτῶν γὰρ τὰ στοιχεῖα μεθαρμοζόμενα ὥσπερ ἐν ψαλτηρίῳ φθόγγοι τοῦ ῥυθμοῦ τὸ ὄνομα διαλλάσσουσιν πάντοτε μένοντα ἤχῳ ὅπερ ἐστὶν εἰκάσαι ἐκ τῆς τῶν γεγονότων ὄψεως ἀκριβῶς	18 C’est ainsi que les différents éléments du monde interchangeaient leurs propriétés, tout comme sur la cithare l’alternance des sons change le rythme, chaque note gardant toutefois sa tonalité propre. Et, si l’on examine les faits, c’est bien ce qui arrivait.
19 χερσαῖα γὰρ εἰς ἔνυδρα μετεβάλλετο καὶ νηκτὰ μετέβαινεν ἐπὶ γῆς	19 Ce qui vit sur terre s’adaptait à l’eau, ce qui est fait pour l’eau devenait terrestre.
20 πῦρ ἴσχυεν ἐν ὕδατι τῆς ἰδίας δυνάμεως καὶ ὕδωρ τῆς σβεστικῆς φύσεως ἐπελανθάνετο	20 Le feu brûlait plus fort au contact de l’eau, et celle-ci oubliait de l’éteindre.
21 φλόγες ἀνάπαλιν εὐφθάρτων ζῴων οὐκ ἐμάραναν σάρκας ἐμπεριπατούντων οὐδὲ τηκτὸν κρυσταλλοειδὲς εὔτηκτον γένος ἀμβροσίας τροφῆς	21 Les flammes ne brûlaient pas les insectes fragiles qui les traversaient; elles ne faisaient pas fondre la manne, cette nourriture divine qui aurait dû se liquéfier, comme le givre, en un instant.
22 κατὰ πάντα γάρ κύριε ἐμεγάλυνας τὸν λαόν σου καὶ ἐδόξασας καὶ οὐχ ὑπερεῖδες ἐν παντὶ καιρῷ καὶ τόπῳ παριστάμενος	22 Oui, Seigneur, de mille façons tu as exalté et glorifié ton peuple! Jamais tu ne l’as oublié, mais tu l’as assisté toujours et partout!
23 εστιν πανουργια και αυτη βδελυγμα και εστιν αφρων ελαττουμενος σοφια
24 κρειττων ηττωμενος εν συνεσει εμφοβος η περισσευων εν φρονησει και παραβαινων νομον
25 εστιν πανουργια ακριβης και αυτη αδικος και εστιν διαστρεφων χαριν του εκφαναι κριμα
26 εστιν πονηρευομενος συγκεκυφως μελανια και τα εντος αυτου πληρη δολου
27 συγκρυφων προσωπον και εθελοκωφων οπου ουκ επεγνωσθη προφθασει σε
28 και εαν υπο ελαττωματος ισχυος κωλυθη αμαρτειν εαν ευρη καιρον κακοποιησει
29 απο ορασεως επιγνωσθησεται ανηρ και απο απαντησεως προσωπου επιγνωσθησεται νοημων
30 στολισμος ανδρος και γελως οδοντων και βηματα ανθρωπου αναγγελει τα περι αυτου