ΣΟΦΙΑ ΣΑΛΩΜΩΝ - Sapienza - Wisdom 16

¹ διὰ τοῦτο δι’ ὁμοίων ἐκολάσθησαν ἀξίως καὶ διὰ πλήθους κνωδάλων ἐβασανίσθησαν

¹ μη επιθυμει τεκνων πληθος αχρηστων μηδε ευφραινου επι υιοις ασεβεσιν

² ἀνθ’ ἧς κολάσεως εὐεργετήσας τὸν λαόν σου εἰς ἐπιθυμίαν ὀρέξεως ξένην γεῦσιν τροφὴν ἡτοίμασας ὀρτυγομήτραν

² εαν πληθυνωσιν μη ευφραινου επ' αυτοις ει μη εστιν φοβος κυριου μετ' αυτων

³ ἵνα ἐκεῖνοι μὲν ἐπιθυμοῦντες τροφὴν διὰ τὴν εἰδέχθειαν τῶν ἐπαπεσταλμένων καὶ τὴν ἀναγκαίαν ὄρεξιν ἀποστρέφωνται αὐτοὶ δὲ ἐπ’ ὀλίγον ἐνδεεῖς γενόμενοι καὶ ξένης μετάσχωσι γεύσεως

³ μη εμπιστευσης τη ζωη αυτων και μη επεχε επι το πληθος αυτων κρεισσων γαρ εις η χιλιοι και αποθανειν ατεκνον η εχειν τεκνα ασεβη

⁴ ἔδει γὰρ ἐκείνοις μὲν ἀπαραίτητον ἔνδειαν ἐπελθεῖν τυραννοῦσιν τούτοις δὲ μόνον δειχθῆναι πῶς οἱ ἐχθροὶ αὐτῶν ἐβασανίζοντο

⁴ απο γαρ ενος συνετου συνοικισθησεται πολις φυλη δε ανομων ερημωθησεται

⁵ καὶ γὰρ ὅτε αὐτοῖς δεινὸς ἐπῆλθεν θηρίων θυμὸς δήγμασίν τε σκολιῶν διεφθείροντο ὄφεων οὐ μέχρι τέλους ἔμεινεν ἡ ὀργή σου

⁵ πολλα τοιαυτα εορακεν ο οφθαλμος μου και ισχυροτερα τουτων ακηκοεν το ους μου

⁶ εἰς νουθεσίαν δὲ πρὸς ὀλίγον ἐταράχθησαν σύμβολον ἔχοντες σωτηρίας εἰς ἀνάμνησιν ἐντολῆς νόμου σου

⁶ εν συναγωγη αμαρτωλων εκκαυθησεται πυρ και εν εθνει απειθει εξεκαυθη οργη

⁷ ὁ γὰρ ἐπιστραφεὶς οὐ διὰ τὸ θεωρούμενον ἐσῴζετο ἀλλὰ διὰ σὲ τὸν πάντων σωτῆρα

⁷ ουκ εξιλασατο περι των αρχαιων γιγαντων οι απεστησαν τη ισχυι αυτων

⁸ ουκ εφεισατο περι της παροικιας λωτ ους εβδελυξατο δια την υπερηφανιαν αυτων

⁸ καὶ ἐν τούτῳ δὲ ἔπεισας τοὺς ἐχθροὺς ἡμῶν ὅτι σὺ εἶ ὁ ῥυόμενος ἐκ παντὸς κακοῦ 9οὓς μὲν γὰρ ἀκρίδων καὶ μυιῶν ἀπέκτεινεν δήγματα καὶ οὐχ εὑρέθη ἴαμα τῇ ψυχῇ αὐτῶν ὅτι ἄξιοι ἦσαν ὑπὸ τοιούτων κολασθῆναι

⁹ ουκ ηλεησεν εθνος απωλειας τους εξηρμενους εν αμαρτιαις αυτων

¹⁰ και ουτως εξακοσιας χιλιαδας πεζων τους επισυναχθεντας εν σκληροκαρδια αυτων

¹⁰ τοὺς δὲ υἱούς σου οὐδὲ ἰοβόλων δρακόντων ἐνίκησαν ὀδόντες τὸ ἔλεος γάρ σου ἀντιπαρῆλθεν καὶ ἰάσατο αὐτούς

¹¹ καν η εις σκληροτραχηλος θαυμαστον τουτο ει αθωωθησεται ελεος γαρ και οργη παρ' αυτω δυναστης εξιλασμων και εκχεων οργην

¹¹ εἰς γὰρ ὑπόμνησιν τῶν λογίων σου ἐνεκεντρίζοντο καὶ ὀξέως διεσῴζοντο ἵνα μὴ εἰς βαθεῖαν ἐμπεσόντες λήθην ἀπερίσπαστοι γένωνται τῆς σῆς εὐεργεσίας

¹² κατα το πολυ ελεος αυτου ουτως και πολυς ο ελεγχος αυτου ανδρα κατα τα εργα αυτου κρινει

¹² καὶ γὰρ οὔτε βοτάνη οὔτε μάλαγμα ἐθεράπευσεν αὐτούς ἀλλὰ ὁ σός κύριε λόγος ὁ πάντας ἰώμενος

¹³ ουκ εκφευξεται εν αρπαγματι αμαρτωλος και ου μη καθυστερησει υπομονη ευσεβους

¹³ σὺ γὰρ ζωῆς καὶ θανάτου ἐξουσίαν ἔχεις καὶ κατάγεις εἰς πύλας ᾅδου καὶ ἀνάγεις

¹⁴ παση ελεημοσυνη ποιησει τοπον εκαστος κατα τα εργα αυτου ευρησει

¹⁴ ἄνθρωπος δὲ ἀποκτέννει μὲν τῇ κακίᾳ αὐτοῦ ἐξελθὸν δὲ πνεῦμα οὐκ ἀναστρέφει οὐδὲ ἀναλύει ψυχὴν παραλημφθεῖσαν

¹⁵ τὴν δὲ σὴν χεῖρα φυγεῖν ἀδύνατόν ἐστιν

¹⁵ -

¹⁶ -

¹⁶ ἀρνούμενοι γάρ σε εἰδέναι ἀσεβεῖς ἐν ἰσχύι βραχίονός σου ἐμαστιγώθησαν ξένοις ὑετοῖς καὶ χαλάζαις καὶ ὄμβροις διωκόμενοι ἀπαραιτήτοις καὶ πυρὶ καταναλισκόμενοι

¹⁷ τὸ γὰρ παραδοξότατον ἐν τῷ πάντα σβεννύντι ὕδατι πλεῖον ἐνήργει τὸ πῦρ ὑπέρμαχος γὰρ ὁ κόσμος ἐστὶν δικαίων

¹⁷ μη ειπης οτι απο κυριου κρυβησομαι και εξ υψους τις μου μνησθησεται εν λαω πλειονι ου μη γνωσθω τις γαρ η ψυχη μου εν αμετρητω κτισει

¹⁸ ιδου ο ουρανος και ο ουρανος του ουρανου αβυσσος και γη εν τη επισκοπη αυτου σαλευθησονται

¹⁸ ποτὲ μὲν γὰρ ἡμεροῦτο φλόξ ἵνα μὴ καταφλέξῃ τὰ ἐπ’ ἀσεβεῖς ἀπεσταλμένα ζῷα ἀλλ’ αὐτοὶ βλέποντες εἰδῶσιν ὅτι θεοῦ κρίσει ἐλαύνονται

¹⁹ αμα τα ορη και τα θεμελια της γης εν τω επιβλεψαι εις αυτα τρομω συσσειονται

¹⁹ ποτὲ δὲ καὶ μεταξὺ ὕδατος ὑπὲρ τὴν πυρὸς δύναμιν φλέγει ἵνα ἀδίκου γῆς γενήματα διαφθείρῃ

²⁰ και επ' αυτοις ου διανοηθησεται καρδια και τας οδους αυτου τις ενθυμηθησεται

²⁰ ἀνθ’ ὧν ἀγγέλων τροφὴν ἐψώμισας τὸν λαόν σου καὶ ἕτοιμον ἄρτον ἀπ’ οὐρανοῦ παρέσχες αὐτοῖς ἀκοπιάτως πᾶσαν ἡδονὴν ἰσχύοντα καὶ πρὸς πᾶσαν ἁρμόνιον γεῦσιν

²¹ και καταιγις ην ουκ οψεται ανθρωπος τα δε πλειονα των εργων αυτου εν αποκρυφοις

²¹ ἡ μὲν γὰρ ὑπόστασίς σου τὴν σὴν πρὸς τέκνα ἐνεφάνιζεν γλυκύτητα τῇ δὲ τοῦ προσφερομένου ἐπιθυμίᾳ ὑπηρετῶν πρὸς ὅ τις ἐβούλετο μετεκιρνᾶτο

²² χιὼν δὲ καὶ κρύσταλλος ὑπέμεινε πῦρ καὶ οὐκ ἐτήκετο ἵνα γνῶσιν ὅτι τοὺς τῶν ἐχθρῶν καρποὺς κατέφθειρε πῦρ φλεγόμενον ἐν τῇ χαλάζῃ καὶ ἐν τοῖς ὑετοῖς διαστράπτον

²² εργα δικαιοσυνης τις αναγγελει η τις υπομενει μακραν γαρ η διαθηκη

²³ τοῦτο πάλιν δ’ ἵνα τραφῶσιν δίκαιοι καὶ τῆς ἰδίας ἐπιλέλησται δυνάμεως

²³ ελαττουμενος καρδια διανοειται ταυτα και ανηρ αφρων και πλανωμενος διανοειται μωρα

²⁴ ακουσον μου τεκνον και μαθε επιστημην και επι των λογων μου προσεχε τη καρδια σου

²⁴ ἡ γὰρ κτίσις σοὶ τῷ ποιήσαντι ὑπηρετοῦσα ἐπιτείνεται εἰς κόλασιν κατὰ τῶν ἀδίκων καὶ ἀνίεται εἰς εὐεργεσίαν ὑπὲρ τῶν ἐπὶ σοὶ πεποιθότων

²⁵ διὰ τοῦτο καὶ τότε εἰς πάντα μεταλλευομένη τῇ παντοτρόφῳ σου δωρεᾷ ὑπηρέτει πρὸς τὴν τῶν δεομένων θέλησιν

²⁵ εκφανω εν σταθμω παιδειαν και εν ακριβεια απαγγελω επιστημην

²⁶ ἵνα μάθωσιν οἱ υἱοί σου οὓς ἠγάπησας κύριε ὅτι οὐχ αἱ γενέσεις τῶν καρπῶν τρέφουσιν ἄνθρωπον ἀλλὰ τὸ ῥῆμά σου τοὺς σοὶ πιστεύοντας διατηρεῖ

²⁶ εν κρισει κυριου τα εργα αυτου απ' αρχης και απο ποιησεως αυτων διεστειλεν μεριδας αυτων

²⁷ εκοσμησεν εις αιωνα τα εργα αυτου και τας αρχας αυτων εις γενεας αυτων ουτε επεινασαν ουτε εκοπιασαν και ουκ εξελιπον απο των εργων αυτων

²⁷ τὸ γὰρ ὑπὸ πυρὸς μὴ φθειρόμενον ἁπλῶς ὑπὸ βραχείας ἀκτῖνος ἡλίου θερμαινόμενον ἐτήκετο

²⁸ εκαστος τον πλησιον αυτου ουκ εξεθλιψεν και εως αιωνος ουκ απειθησουσιν του ρηματος αυτου

²⁸ ὅπως γνωστὸν ᾖ ὅτι δεῖ φθάνειν τὸν ἥλιον ἐπ’ εὐχαριστίαν σου καὶ πρὸς ἀνατολὴν φωτὸς ἐντυγχάνειν σοι

²⁹ και μετα ταυτα κυριος εις την γην επεβλεψεν και ενεπλησεν αυτην των αγαθων αυτου

²⁹ ἀχαρίστου γὰρ ἐλπὶς ὡς χειμέριος πάχνη τακήσεται καὶ ῥυήσεται ὡς ὕδωρ ἄχρηστον

³⁰ ψυχη παντος ζωου εκαλυψεν το προσωπον αυτης και εις αυτην η αποστροφη αυτων