ΨΑΛΜΟΙ - Salmi - Psalms 9

GREEK BIBLE	DOUAI-RHEIMS
1 Εις τον πρωτον μουσικον, επι Μουθ-λαββεν. Ψαλμος του Δαβιδ.>> Θελω σε δοξολογησει, Κυριε, εν ολη καρδια μου? θελω διηγηθη παντα τα θαυμασια σου.	1 Unto the end, for the hidden things of the Son. A psalm for David.
2 Θελω ευφρανθη και χαρη εν σοι? θελω ψαλμωδησει εις το ονομα σου, Υψιστε.	2 I will give praise to thee, O Lord, with my whole heart: I will relate all thy wonders.
3 Οταν στραφωσιν οι εχθροι μου εις τα οπισω, πεσωσι και αφανισθωσιν απ' εμπροσθεν σου.	3 I will be glad and rejoice in thee: I will sing to thy name, O thou most high.
4 Διοτι συ εκαμες την κρισιν μου και την δικην μου? εκαθησας επι θρονου κρινων εν δικαιοσυνη?	4 When my enemy shall be turned back: they shall be weakened and perish before thy face.
5 Επετιμησας τα εθνη? εξωλοθρευσας τον ασεβη? το ονομα αυτων εξηλειψας εις τον αιωνα του αιωνος?	5 For thou hast maintained my judgment and my cause: thou hast sat on the throne, who judgest justice.
6 Εχθρε, αι ερημωσεις εξελιπον διαπαντος? και κατηδαφισας πολεις? το μνημοσυνον αυτων εχαθη μετ' αυτων.	6 Thou hast rebuked the Gentiles, and the wicked one hath perished: thou hast blotted out their name for ever and ever.
7 Αλλ' ο Κυριος διαμενει εις τον αιωνα? ητοιμασε τον θρονον αυτου δια κρισιν.	7 The swords of the enemy have failed unto the end: and their cities thou hast destroyed. Their memory hath perished with a noise.
8 Και αυτος θελει κρινει την οικουμενην εν δικαιοσυνη? θελει κρινει τους λαους εν ευθυτητι.	8 but the Lord remaineth for ever. He hath prepared his throne in judgment:
9 Και ο Κυριος θελει εισθαι καταφυγιον εις τον πενητα, καταφυγιον εν καιρω θλιψεως.	9 and he shall judge the world in equity, he shall judge the people in justice.
10 Και θελουσιν ελπισει επι σε οι γνωριζοντες το ονομα σου? διοτι δεν εγκατελιπες τους εκζητουντας σε, Κυριε.	10 And the Lord is become a refuge for the poor: a helper in due time in tribulation.
11 Ψαλμωδειτε εις τον Κυριον, τον κατοικουντα εν Σιων? αναγγειλατε μεταξυ των λαων τα κατορθωματα αυτου?	11 And let them trust in thee who know thy name: for thou hast not forsaken them that seek thee, O Lord.
12 διοτι οταν καμνη εκζητησιν αιματων, ενθυμειται αυτους? δεν λησμονει την κραυγην των ταλαιπωρουμενων.	12 Sing ye to the Lord, who dwelleth in Sion: declare his ways among the Gentiles:
13 Ελεησον με, Κυριε? ιδε την θλιψιν μου την εκ των εχθρων μου, συ ο υψονων με εκ των πυλων του θανατου,	13 For requiring their blood he hath remembered the: he hath not forgotten the cry of the poor.
14 δια να διηγηθω πασας τας αινεσεις σου εν ταις πυλαις της θυγατρος Σιων? εγω θελω αγαλλιασθαι δια την σωτηριαν σου.	14 Have mercy on me, O Lord: see my humiliation which I suffer from my enemies.
15 Τα εθνη κατεβυθισθησαν εις τον λακκον, τον οποιον εκαμον? εν τη παγιδι, την οποιαν εκρυψαν, επιασθη ο πους αυτων.	15 Thou that liftest me up from the gates of death, that I may declare all thy praises in the gates of the daughter of Sion.
16 Ο Κυριος γνωριζεται δια την κρισιν, την οποιαν καμνει? ο ασεβης παγιδευεται εν τω εργω των χειρων αυτου? Ιγαιων? Διαψαλμα.	16 I will rejoice in thy salvation: the Gentiles have stuck fast in the destruction which they have prepared. Their foot hath been taken in the very snare which they hid.
17 Οι ασεβεις θελουσιν επιστραφη εις τον αδην? παντα τα εθνη τα λησμονουντα τον Θεον.	17 The Lord shall be known when he executeth judgments: the sinner hath been caught in the works of his own hands.
18 Διοτι δεν θελει λησμονηθη διαπαντος ο πτωχος? η προσδοκια των πενητων δεν θελει απολεσθη διαπαντος.	18 The wicked shall be turned into hell, all the nations that forget God.
19 Αναστηθι, Κυριε? ας μη υπερισχυη ανθρωπος? ας κριθωσι τα εθνη ενωπιον σου.	19 For the poor man shall not be forgotten to the end: the patience of the poor shall not perish for ever.
20 Καταστησον, Κυριε, νομοθετην επ' αυτους? ας γνωρισωσι τα εθνη, οτι ειναι ανθρωποι. Διαψαλμα.	20 Arise, O Lord, let not man be strengthened: let the Gentiles be judged in thy sight.
	21 Appoint, O Lord, a lawgiver over them: that the Gentiles may know themselves to be but men.