ΨΑΛΜΟΙ - Salmi - Psalms 102

GREEK BIBLE	NOVA VULGATA
1 Προσευχη του τεθλιμμενου, οταν αδημονη, και εκχεη το παραπονον αυτου ενωπιον του Κυριου.>> Κυριε, εισακουσον της προσευχης μου, και η κραυγη μου ας ελθη προς σε.	1 Preces afflicti, qui defessus angorem suum ante Dominum profundit.
2 Μη κρυψης το προσωπον σου απ' εμου? καθ' ην ημεραν θλιβομαι, κλινον προς εμε το ωτιον σου? καθ' ην ημεραν σε επικαλουμαι, ταχεως επακουε μου.	2 Domine, exaudi orationem meam, et clamor meus ad te veniat.
3 Διοτι εξελιπον ως καπνος αι ημεραι μου, και τα οστα μου ως φρυγανον κατεξηρανθησαν.	3 Non abscondas faciem tuam a me; in quacumque die tribulor, inclina ad me aurem tuam. In quacumque die invocavero te, velociter exaudi me.
4 Επληγωθη η καρδια μου και εξηρανθη ως χορτος, ωστε ελησμονησα να τρωγω τον αρτον μου.	4 Quia defecerunt sicut fumus dies mei, et ossa mea sicut cremium aruerunt.
5 Απο φωνης του στεναγμου μου εκολληθησαν τα οστα μου εις το δερμα μου.	5 Percussum est ut fenum et aruit cor meum, etenim oblitus sum comedere panem meum.
6 Κατεσταθην ομοιος του ερημικου πελεκανος? εγεινα ως νυκτοκοραξ εν ταις ερημοις.	6 A voce gemitus mei adhaesit os meum carni meae.
7 Αγρυπνω και ειμαι ως στρουθιον μοναζον επι δωματος.	7 Similis factus sum pellicano solitudinis, factus sum sicut nycticorax in ruinis.
8 Ολην την ημεραν με ονειδιζουσιν οι εχθροι μου? οι μαινομενοι ομνυουσι κατ' εμου.	8 Vigilavi et factus sum sicut passer solitarius in tecto.
9 Διοτι εφαγον στακτην ως αρτον και συνεκερασα με δακρυα το ποτον μου,	9 Tota die exprobrabant mihi inimici mei, exardescentes in me per me iurabant.
10 Εξ αιτιας της οργης σου και της αγανακτησεως σου? διοτι σηκωσας με ερριψας κατω.	10 Quia cinerem tamquam panem manducabam et potum meum cum fletu miscebam,
11 Αι ημεραι μου παρερχονται ως σκια, και εγω εξηρανθην ως χορτος.	11 a facie irae et increpationis tuae, quia elevans allisisti me.
12 Συ δε, Κυριε, εις τον αιωνα διαμενεις, και το μνημοσυνον σου εις γενεαν και γενεαν.	12 Dies mei sicut umbra declinaverunt, et ego sicut fenum arui.
13 Συ θελεις σηκωθη, θελεις σπλαγχνισθη την Σιων? διοτι ειναι καιρος να ελεησης αυτην, διοτι ο διωρισμενος καιρος εφθασεν.	13 Tu autem, Domine, in aeternum permanes, et memoriale tuum in generationem et generationem.
14 Επειδη οι δουλοι σου αρεσκονται εις τους λιθους αυτης και σπλαγχνιζονται το χωμα αυτης.	14 Tu exsurgens misereberis Sion, quia tempus miserendi eius, quia venit tempus,
15 Τοτε τα εθνη θελουσι φοβηθη το ονομα του Κυριου, και παντες οι βασιλεις της γης την δοξαν σου.	15 quoniam placuerunt servis tuis lapides eius, et pulveris eius miserentur.
16 Οταν ο Κυριος οικοδομηση την Σιων θελει φανη εν τη δοξα αυτου.	16 Et timebunt gentes nomen tuum, Domine, et omnes reges terrae gloriam tuam,
17 Θελει επιβλεψει επι την προσευχην των εγκαταλελειμμενων και δεν θελει καταφρονησει την δεησιν αυτων.	17 quia aedificavit Dominus Sion et apparuit in gloria sua.
18 Τουτο θελει γραφθη δια την γενεαν την επερχομενην? και ο λαος, οστις θελει δημιουργηθη, θελει αινει τον Κυριον.	18 Respexit in orationem inopum et non sprevit precem eorum.
19 Διοτι εκυψεν εκ του υψους του αγιαστηριου αυτου, εξ ουρανου επεβλεψεν ο Κυριος επι την γην,	19 Scribantur haec pro generatione altera, et populus, qui creabitur, laudabit Dominum.
20 δια να ακουση τον στεναγμον των δεσμιων, δια να λυση τους καταδεδικασμενους εις θανατον?	20 Quia prospexit de excelso sanctuario suo, Dominus de caelo in terram aspexit,
21 δια να κηρυττωσιν εν Σιων το ονομα του Κυριου και την αινεσιν αυτου εν Ιερουσαλημ,	21 ut audiret gemitus compeditorum, ut solveret filios mortis;
22 οταν συναχθωσιν ομου οι λαοι και αι βασιλειαι, δια να δουλευσωσι τον Κυριον.	22 ut annuntient in Sion nomen Domini et laudem eius in Ierusalem,
23 Ηδυνατισεν εν τη οδω την ισχυν μου? συνετεμε τας ημερας μου.	23 cum congregati fuerint populi in unum et regna, ut serviant Domino.
24 Εγω ειπα, μη με αρπασης, Θεε μου, εν τω ημισει των ημερων μου? τα ετη σου ειναι εις γενεας γενεων.	24 Humiliavit in via virtutem meam, abbreviavit dies meos. Dicam: “ Deus meus,
25 Κατ' αρχας συ, Κυριε, την γην εθεμελιωσας, και εργα των χειρων σου ειναι οι ουρανοι.	25 ne auferas me in dimidio dierum meorum; in generationem et generationem sunt anni tui.
26 Αυτοι θελουσιν απολεσθη, συ δε διαμενεις? και παντες ως ιματιον θελουσι παλαιωθη? ως περιενδυμα θελεις τυλιξει αυτους, και θελουσιν αλλαχθη?	26 Initio terram fundasti; et opera manuum tuarum sunt caeli.
27 συ ομως εισαι ο αυτος, και τα ετη σου δεν θελουσιν εκλειψει.	27 Ipsi peribunt, tu autem permanes; et omnes sicut vestimentum veterascent, et sicut opertorium mutabis eos, et mutabuntur.
28 Οι υιοι των δουλων σου θελουσι κατοικει, και το σπερμα αυτων θελει διαμενει ενωπιον σου.	28 Tu autem idem ipse es, et anni tui non deficient.
	29 Filii servorum tuorum habitabunt, et semen eorum in conspectu tuo firmabitur ”.