ΙΩΒ - Giobbe - Job 29

GREEK BIBLE	BIBBIA CEI 2008
1 Και εξηκολουθησεν ο Ιωβ την παραβολην αυτου και ειπεν?	1 Giobbe continuò il suo discorso dicendo:
2 Ω να ημην ως εις τους παρελθοντας μηνας, ως εν ταις ημεραις οτε ο Θεος με εφυλαττεν?	2 «Potessi tornare com’ero ai mesi andati, ai giorni in cui Dio vegliava su di me,
3 οτε ο λυχνος αυτου εφεγγεν επι της κεφαλης μου, και δια του φωτος αυτου περιεπατουν εν τω σκοτει?	3 quando brillava la sua lucerna sopra il mio capo e alla sua luce camminavo in mezzo alle tenebre;
4 καθως ημην εν ταις ημεραις της ακμης μου, οτε η ευνοια του Θεου ητο επι την σκηνην μου?	4 com’ero nei giorni del mio rigoglio, quando Dio proteggeva la mia tenda,
5 οτε ο Παντοδυναμος ητο μετ' εμου, και τα παιδια μου κυκλω μου?	5 quando l’Onnipotente stava ancora con me e i miei giovani mi circondavano,
6 οτε επλυνον τα βηματα μου με βουτυρον, και ο βραχος εξεχεε δι' εμε ποταμους ελαιου?	6 quando mi lavavo i piedi nella panna e la roccia mi versava ruscelli d’olio!
7 οτε δια της πολεως εξηρχομην εις την πυλην, ητοιμαζον την καθεδραν μου εν τη πλατεια	7 Quando uscivo verso la porta della città e sulla piazza ponevo il mio seggio,
8 Οι νεοι με εβλεπον και εκρυπτοντο? και οι γεροντες εγειρομενοι ισταντο.	8 vedendomi, i giovani si ritiravano e i vecchi si alzavano in piedi,
9 Οι αρχοντες επαυον ομιλουντες και εβαλλον χειρα επι το στομα αυτων.	9 i notabili sospendevano i loro discorsi e si mettevano la mano alla bocca,
10 Η φωνη των εγκριτων εκρατειτο, και η γλωσσα αυτων εκολλατο εις τον ουρανισκον αυτων.	10 la voce dei capi si smorzava e la loro lingua restava fissa al palato;
11 Οτε το ωτιον ηκουε και με εμακαριζε, και ο οφθαλμος εβλεπε και εμαρτυρει υπερ εμου?	11 infatti con gli orecchi ascoltavano e mi dicevano felice, con gli occhi vedevano e mi rendevano testimonianza,
12 διοτι ηλευθερουν τον πτωχον βοωντα και τον ορφανον τον μη εχοντα βοηθον.	12 perché soccorrevo il povero che chiedeva aiuto e l’orfano che ne era privo.
13 Η ευλογια του απολλυμενου ηρχετο επ' εμε? και την καρδιαν της χηρας ευφραινον.	13 La benedizione del disperato scendeva su di me e al cuore della vedova infondevo la gioia.
14 Εφορουν δικαιοσυνην και ενεδυομην την ευθυτητα μου ως επενδυτην και διαδημα.	14 Ero rivestito di giustizia come di un abito, come mantello e turbante era la mia equità.
15 Ημην οφθαλμος εις τον τυφλον και πους εις τον χωλον εγω.	15 Io ero gli occhi per il cieco, ero i piedi per lo zoppo.
16 Ημην πατηρ εις τους πτωχους, και την δικην την οποιαν δεν εγνωριζον εξιχνιαζον.	16 Padre io ero per i poveri ed esaminavo la causa dello sconosciuto,
17 Και συνετριβον τους κυνοδοντας του αδικου και απεσπων το θηραμα απο των οδοντων αυτου.	17 spezzavo le mascelle al perverso e dai suoi denti strappavo la preda.
18 Τοτε ελεγον, θελω αποθανει εν τη φωλεα μου και ως την αμμον θελω πολλαπλασιασει τας ημερας μου.	18 Pensavo: “Spirerò nel mio nido e moltiplicherò i miei giorni come la fenice.
19 Η ριζα μου ητο ανοικτη προς τα υδατα, και η δροσος διενυκτερευεν επι των κλαδων μου.	19 Le mie radici si estenderanno fino all’acqua e la rugiada di notte si poserà sul mio ramo.
20 Η δοξα μου ανενεουτο εν εμοι, και το τοξον μου εκρατυνετο εν τη χειρι μου.	20 La mia gloria si rinnoverà in me e il mio arco si rinforzerà nella mia mano”.
21 Με ηκροαζοντο προσεχοντες και εις την συμβουλην μου εσιωπων.	21 Mi ascoltavano in attesa fiduciosa e tacevano per udire il mio consiglio.
22 Μετα τους λογους μου δεν προσεθετον ουδεν, και η ομιλια μου εσταλαζεν επ' αυτους.	22 Dopo le mie parole non replicavano, e su di loro stillava il mio dire.
23 Και με περιεμενον ως την βροχην? και ησαν κεχηνοτες ως δια την οψιμον βροχην.	23 Le attendevano come si attende la pioggia e aprivano la bocca come ad acqua primaverile.
24 Εγελων προς αυτους, και δεν επιστευον? και την φαιδροτητα του προσωπου μου δεν αφινον να πεση.	24 Se a loro sorridevo, non osavano crederlo, non si lasciavano sfuggire la benevolenza del mio volto.
25 Εαν ηρεσκομην εις την οδον αυτων, εκαθημην πρωτος, και κατεσκηνουν ως βασιλευς εν τω στρατευματι, ως ο παρηγορων τους τεθλιμμενους.	25 Indicavo loro la via da seguire e sedevo come capo, e vi rimanevo come un re fra le sue schiere o come un consolatore di afflitti.