1 Και απεκριθη ο Σωφαρ ο Νααμαθιτης και ειπε? | 1 Então Sofar de Naama tomou a palavra nestes termos: |
2 Δεν διδεται αποκρισις εις το πληθος των λογων; και ο πολυλογος θελει δικαιωθη; | 2 Ficará sem resposta o que fala muito, dar-se-á razão ao grande falador? |
3 Αι φλυαριαι σου θελουσιν αποστομωσει τους ανθρωπους; και οταν περιγελας, δεν θελει σε καταισχυνει τις; | 3 Tua loquacidade fará calar a gente; zombarás sem que ninguém te repreenda? |
4 Διοτι ειπες, Η ομιλια μου ειναι καθαρα, και ειμαι καθαρος ενωπιον σου. | 4 Dizes: Minha opinião é a verdadeira, sou puro a teus olhos. |
5 Αλλ' ειθε να ελαλει ο Θεος και να ηνοιγε τα χειλη αυτου εναντιον σου. | 5 Oh! Se Deus pudesse falar, e abrir seus lábios para te responder, |
6 Και να σοι εφανερονε τα κρυφια της σοφιας, οτι ειναι διπλασια των οσα γνωριζονται. Εξευρε λοιπον, οτι ο Θεος απαιτει απο σου ολιγωτερον της ανομιας σου. | 6 revelar-te os mistérios da sabedoria que são ambíguos para o espírito, saberias então que Deus esquece uma parte de tua iniqüidade. |
7 Δυνασαι να εξιχνιασης τα βαθη του Θεου; δυνασαι να εξιχνιασης τον Παντοδυναμον με εντελειαν; | 7 Pretendes sondar as profundezas divinas, atingir a perfeição do Todo-poderoso? |
8 Ταυτα ειναι ως τα υψη του ουρανου? τι δυνασαι να καμης; ειναι βαθυτερα του αδου? τι δυνασαι να γνωρισης; | 8 Ela é mais alta do que o céu: que farás? É mais profunda que os infernos: como a conhecerás? |
9 Το μετρον αυτων ειναι μακροτερον της γης, και πλατυτερον της θαλασσης. | 9 É mais longa que a terra, mais larga que o mar. |
10 Εαν θεληση να χαλαση και να κλειση, η να συναξη, τοτε τις δυναται να εμποδιση αυτον; | 10 Se ele surge para aprisionar, se apela à justiça, quem o impedirá? |
11 Διοτι αυτος γνωριζει την ματαιοτητα των ανθρωπων, και βλεπει την ασεβειαν? και δεν θελει εξετασει; | 11 Pois ele conhece os malfeitores, descobre a iniqüidade, presta atenção. |
12 Ο δε ματαιος ανθρωπος υπερηφανευεται, και γενναται ο ανθρωπος αγριον οναριον. | 12 Diante disso, uma cabeça oca poderia compreender, um asno tornar-se-ia razoável. |
13 Εαν συ ετοιμασης την καρδιαν σου και εκτεινης τας χειρας σου προς αυτον? | 13 Se voltares teu coração para Deus, e para ele estenderes os braços; |
14 εαν την ανομιαν, την εν χερσι σου, απομακρυνης και δεν αφινης να κατοικηση ασεβεια εν ταις σκηναις σου? | 14 se afastares de tuas mãos o mal, e não abrigares a iniqüidade debaixo de tua tenda, |
15 τοτε βεβαιως θελεις υψωσει το προσωπον σου ακηλιδωτον? μαλιστα θελεις εισθαι σταθερος και δεν θελεις φοβεισθαι. | 15 então poderás erguer a fronte sem mancha; serás estável, sem mais nenhum temor. |
16 Διοτι συ θελεις λησμονησει την θλιψιν? θελεις ενθυμηθη αυτην ως υδατα διαρρευσαντα? | 16 Esquecerás daí por diante as tuas penas: como águas que passaram, serão apenas uma lembrança; |
17 και ο καιρος σου θελει ανατειλει λαμπροτερος της μεσημβριας? και εαν επελθη σκοτος επι σε, παλιν θελεις γεινει ως η αυγη? | 17 o futuro te será mais brilhante do que o meio-dia, as trevas se mudarão em aurora; |
18 και θελεις εισθαι ασφαλης, διοτι υπαρχει ελπις εις σε? ναι, θελεις σκαπτει δια την σκηνην σου και θελεις κοιμασθαι εν ασφαλεια? | 18 terás confiança e ficarás cheio de esperança: olhando em volta de ti, dormirás tranqüilo; |
19 θελεις πλαγιαζει, και ουδεις θελει σε τρομαζει? και πολλοι θελουσιν ικετευει το προσωπον σου. | 19 repousarás sem que ninguém te inquiete muitos acariciarão teu rosto, |
20 Των δε ασεβων οι οφθαλμοι θελουσι μαρανθη, και καταφυγιον θελει λειψει απ' αυτων, και η ελπις αυτων θελει εισθαι να εκπνευσωσι. | 20 mas os olhos dos maus serão consumidos; para eles, nenhum refúgio; não terão outra esperança senão em seu último suspiro. |