Salmos 104

BIBLIA	Biblija Hrvatski
1 ¡Alma mía, bendice a Yahveh! ¡Yahveh, Dios mío, qué grande eres! Vestido de esplendor y majestad,	1 Blagoslivljaj Jahvu, dušo moja, Jahve, Bože moj, silno si velik! Odjeven veličanstvom i ljepotom,
2 arropado de luz como de un manto, tú despliegas los cielos lo mismo que una tienda,	2 svjetlošću ogrnut kao plaštem! Nebo si razapeo kao šator,
3 levantas sobre las aguas tus altas moradas; haciendo de las nubes carro tuyo, sobre las alas del viento te deslizas;	3 na vodama sagradio dvorove svoje. Od oblaka praviš kola svoja, na krilima vjetrova putuješ.
4 tomas por mensajeros a los vientos, a las llamas del fuego por ministros.	4 Vjetrove uzimaš za glasnike, a žarki oganj za slugu svojega.
5 Sobre sus bases asentaste la tierra, inconmovible para siempre jamás.	5 Zemlju si stavio na stupove njene: neće se poljuljati u vijeke vjekova,
6 Del océano, cual vestido, la cubriste, sobre los montes persistían las aguas;	6 pokrio si je vodama bezdanim k’o haljinom, iznad bregova stajahu vode;
7 al increparlas tú, emprenden la huída, se precipitan al oír tu trueno,	7 na tvoju se prijetnju povukoše, od tvoje grmljavine zadrhtaše.
8 y saltan por los montes, descienden por los valles, hasta el lugar que tú les asignaste;	8 Bregovi se digoše, doline spustiše na mjesto koje si im odredio.
9 un término les pones que no crucen, por que no vuelvan a cubrir la tierra.	9 Odredio si granicu koju ne smiju prijeći, da opet ne pokriju zemlju.
10 Haces manar las fuentes en los valles, entre los montes se deslizan;	10 Izvore svraćaš u potoke što žubore među brdima.
11 a todas las bestias de los campos abrevan, en ellas su sed apagan los onagros;	11 Oni poje sve živine poljske, divlji magarci žeđ gase u njima.
12 sobre ellas habitan las aves de los cielos, dejan oír su voz entre la fronda.	12 Uz njih se gnijezde ptice nebeske i pjevaju među granama.
13 De tus altas moradas abrevas las montañas, del fruto de tus obras se satura la tierra;	13 Ti natapaš bregove iz dvorova svojih, zemlja se nasićuje plodom tvojih ruku.
14 la hierba haces brotar para el ganado, y las plantas para el uso del hombre, para que saque de la tierra el pan,	14 Ti daješ te niče trava za stoku i bilje na korist čovjeku da izvede kruh iz zemlje
15 y el vino que recrea el corazón del hombre, para que lustre su rostro con aceite y el pan conforte el corazón del hombre.	15 i vino što razvedruje srce čovječje; da uljem lice osvježi i da kruh okrijepi srce čovjeku.
16 Se empapan bien los árboles de Yahveh, los cedros del Líbano que él plantó;	16 Stabla se Jahvina napajaju hranom, cedri libanonski koje on zasadi.
17 allí ponen los pájaros su nido, su casa en su copa la cigüeña;	17 Ondje se ptice gnijezde, u čempresu dom je rodin.
18 los altos montes, para los rebecos, para los damanes, el cobijo de las rocas.	18 Visoki bregovi daju kozorogu a pećine jazavcu sklonište.
19 Hizo la luna para marcar los tiempos, conoce el sol su ocaso;	19 Ti si stvorio mjesec da označuje vremena i sunce znade kada ima zaći.
20 mandas tú las tinieblas, y es la noche, en ella rebullen todos los animales de la selva,	20 Kad razastreš tmine i noć se spusti, tad se šuljaju u njoj životinje šumske.
21 los leoncillos rugen por la presa, y su alimento a Dios reclaman.	21 Lavići riču za plijenom i od Boga hranu traže.
22 Cuando el sol sale, se recogen, y van a echarse a sus guaridas;	22 Kad sunce ograne, nestaju i liježu na ležaje.
23 el hombre sale a su trabajo, para hacer su faena hasta la tarde.	23 Tad čovjek izlazi na dnevni posao i na rad do večeri.
24 ¡Cuán numerosas tus obras, Yahveh! Todas las has hecho con sabiduría, de tus criaturas está llena la tierra.	24 Kako su brojna tvoja djela, o Jahve! Sve si to mudro učinio: puna je zemlja stvorenja tvojih.
25 Ahí está el mar, grande y de amplios brazos, y en él el hervidero innumerable de animales, grandes y pequeños;	25 Eno mora, velika i široka, u njemu vrve gmazovi bez broja, životinje male i velike.
26 por allí circulan los navíos, y Leviatán que tú formaste para jugar con él.	26 Onud prolaze nemani, Levijatan kojeg stvori da se igra u njemu.
27 Todos ellos de ti están esperando que les des a su tiempo su alimento;	27 I sva ova bića željno čekaju da ih nahraniš na vrijeme.
28 tú se lo das y ellos lo toman, abres tu mano y se sacian de bienes.	28 Daješ li im, tada sabiru: otvaraš li ruku, nasite se dobrima.
29 Escondes tu rostro y se anonadan, les retiras su soplo, y expiran y a su polvo retornan.	29 Sakriješ li lice svoje, tad se rastuže; ako dah im oduzmeš, ugibaju i opet se u prah vraćaju.
30 Envías tu soplo y son creados, y renuevas la faz de la tierra.	30 Pošalješ li dah svoj, opet nastaju, i tako obnavljaš lice zemlje.
31 ¡Sea por siempre la gloria de Yahveh, en sus obras Yahveh se regocije!	31 Neka dovijeka traje slava Jahvina: nek’ se raduje Jahve u djelima svojim!
32 El que mira a la tierra y ella tiembla, toca los montes y echan humo.	32 On pogleda zemlju i ona se potrese, dotakne bregove, oni se zadime.
33 A Yahveh mientras viva he de cantar, mientras exista salmodiaré para mi Dios.	33 Pjevat ću Jahvi dokle god živim, svirat ću Bogu svome dokle god me bude.
34 ¡Oh, que mi poema le complazca! Yo en Yahveh tengo mi gozo.	34 Bilo mu milo pjevanje moje! Ja ću se radovati u Jahvi.
35 ¡Que se acaben los pecadores en la tierra, y ya no más existan los impíos! ¡Bendice a Yahveh, alma mía!	35 Nek’ zločinci sa zemlje nestanu i bezbožnika nek’ više ne bude! Blagoslivljaj Jahvu, dušo moja! Aleluja!