Épître aux Romains 11

BIBLES DES PEUPLES	GREEK BIBLE
1 Alors je demande: Comment, Dieu a rejeté son peuple? Sûrement pas. Moi-même je suis un Israélite, de la race d’Abraham, de la tribu de Benjamin.	1 Λεγω λοιπον, Μηπως απερριψεν ο Θεος τον λαον αυτου; Μη γενοιτο? διοτι και εγω Ισραηλιτης ειμαι, εκ σπερματος Αβρααμ, εκ φυλης Βενιαμιν.
2 Dieu n’a pas rejeté son peuple, ceux qu’il a connus d’avance. Vous devez savoir ce que l’Écriture fait dire à Élie, comment il accusait devant Dieu le peuple d’Israël:	2 Δεν απερριψεν ο Θεος τον λαον αυτου, τον οποιον προεγνωρισεν. Η δεν εξευρετε τι λεγει η γραφη περι του Ηλια; πως ομιλει προς τον Θεον κατα του Ισραηλ, λεγων?
3 Seigneur, ils ont massacré tes prophètes, ils ont détruit tes autels; je reste seul et ils en veulent encore à ma vie.	3 Κυριε, τους προφητας σου εθανατωσαν και τα θυσιαστηρια σου κατεσκαψαν, και εγω εναπελειφθην μονος, και ζητουσι την ψυχην μου.
4 Mais quelle a été la réponse prophétique? Je me suis gardé 7 000 hommes qui n’ont pas plié le genou devant Baal.	4 Αλλα τι αποκρινεται προς αυτον ο Θεος; Αφηκα εις εμαυτον επτα χιλιαδας ανδρων, οιτινες δεν εκλιναν γονυ εις τον Βααλ.
5 Et c’est la même chose aujourd’hui: il y a un reste élu par grâce.	5 Ουτω λοιπον και επι του παροντος καιρου απεμεινε καταλοιπον τι κατ' εκλογην χαριτος.
6 Je dis bien: par grâce, et non pas à cause de leurs œuvres; sinon ce ne serait plus une grâce.	6 Εαν δε κατα χαριν, δεν ειναι πλεον εξ εργων? επειδη τοτε η χαρις δεν γινεται πλεον χαρις. Εαν δε εξ εργων, δεν ειναι πλεον χαρις? επειδη το εργον δεν ειναι πλεον εργον.
7 Alors, que dire? Ce qu’Israël cherchait, il ne l’a pas trouvé, mais il y a eu des élus pour le trouver pendant que les autres s’aveuglaient.	7 Τι λοιπον; Ο Ισραηλ δεν επετυχεν εκεινο το οποιον ζητει, οι εκλεκτοι ομως επετυχον? οι δε λοιποι ετυφλωθησαν,
8 Il est écrit: Dieu a rendu leur esprit insensible, avec des yeux qui ne voient pas et des oreilles qui n’entendent pas jusqu’à ce jour.	8 καθως ειναι γεγραμμενον? Εδωκεν εις αυτους ο Θεος πνευμα νυσταγμου, οφθαλμους δια να μη βλεπωσι και ωτα δια να μη ακουωσιν, εως της σημερον ημερας.
9 Et David dit: Que leur table soit pour eux un filet, un piège, une pierre sur laquelle ils butent et qui les fait tomber; que ce soit là leur châtiment.	9 Και ο Δαβιδ λεγει? Ας γεινη η τραπεζα αυτων εις παγιδα και εις βροχον και εις σκανδαλον και εις ανταποδομα εις αυτους?
10 Que leurs yeux soient en ténèbres et ne puissent voir, qu’ils marchent en tout temps le dos plié.	10 ας σκοτισθωσιν οι οφθαλμοι αυτων δια να μη βλεπωσι, και τον νωτον αυτων διαπαντος κυρτωσον.
11 Je demande alors: Sont-ils tombés pour ne pas se relever? Certainement pas. Grâce à leur chute, les païens ont reçu le salut, et cela va être un défi pour eux.	11 Λεγω λοιπον, Μηπως επταισαν δια να πεσωσι; Μη γενοιτο? αλλα δια της πτωσεως αυτων εγεινεν η σωτηρια εις τα εθνη, δια να κινηση αυτους εις ζηλοτυπιαν.
12 Si par leur chute le monde est devenu riche, et ce qu’ils ont perdu est devenu la richesse des nations, ne faut-il pas espérer mieux encore quand ils seront rétablis?	12 Και εαν η πτωσις αυτων ηναι πλουτος του κοσμου και ελαττωσις αυτων πλουτος των εθνων, ποσω μαλλον το πληρωμα αυτων;
13 Écoutez-moi, vous qui n’êtes pas juifs, je suis apôtre des non-Juifs, et je remplis cette charge de mon mieux.	13 Διοτι προς εσας τα εθνη λεγω, Εφ' οσον μεν ειμαι εγω αποστολος των εθνων, την διακονιαν μου δοξαζω,
14 Mais je le fais comme un défi adressé aux miens, car je voudrais en sauver un certain nombre.	14 ισως κινησω εις ζηλοτυπιαν αυτους, οιτινες ειναι σαρξ μου και σωσω τινας εξ αυτων.
15 Voyez: ils sont écartés et le monde est réconcilié; que sera-ce alors quand ils retrouveront leur place? Ce sera le retour des morts à la vie.	15 Διοτι εαν η αποβολη αυτων ηναι φιλιωσις του κοσμου, τι θελει εισθαι η προσληψις αυτων ειμη ζωη εκ νεκρων;
16 Quand on donne à Dieu les prémices, toute la masse en est sanctifiée; si la racine est sainte, les branches le sont aussi.	16 Και εαν η ζυμη ηναι αγια, ειναι και το φυραμα? και εαν η ριζα ηναι αγια, ειναι και οι κλαδοι.
17 Mais voilà, des branches sont tombées, et toi, on t’a pris sur un arbre sauvage pour te greffer sur leur arbre: tu profites ainsi de la racine et de la sève de l’olivier.	17 Αλλ' εαν τινες των κλαδων απεκοπησαν, συ δε αγριελαια ουσα ενεκεντρισθης μεταξυ αυτων και εγεινες συγκοινωνος της ριζης και της παχυτητος της ελαιας,
18 Ne te moque donc pas de ceux qui sont tombés. Comment voudrais-tu te moquer? Ce n’est pas toi qui portes la racine, mais c’est la racine qui te porte.	18 μη κατακαυχασαι εναντιον των κλαδων? εαν δε κατακαυχασαι, συ δεν βασταζεις την ριζαν, αλλ' η ριζα σε.
19 Tu dis: Ils sont tombés pour que je prenne leur place. Oui, ils n’ont pas cru et ils sont tombés, et toi, tu es là grâce à la foi.	19 Θελεις ειπει λοιπον? Απεκοπησαν οι κλαδοι, δια να εγκεντρισθω εγω.
20 Mais prends garde, laisse là ton orgueil et surveille tes pas.	20 Καλως? δια την απιστιαν απεκοπησαν, συ δε δια της πιστεως ιστασαι? μη υψηλοφρονει, αλλα φοβου?
21 Si Dieu n’a pas épargné les branches naturelles, il le fera encore moins pour toi.	21 διοτι εαν ο Θεος δεν εφεισθη τους φυσικους κλαδους, προσεχε μηπως δεν φεισθη μηδε σε.
22 Tu peux le voir, Dieu est généreux et sévère à la fois. Sévère, puisqu’ils sont tombés; bon avec toi si tu persévères dans le bien. Autrement tu seras retranché toi aussi.	22 Ιδε λοιπον την χρηστοτητα και την αυστηροτητα του Θεου, επι μεν τους πεσοντας την αυστηροτητα, επι σε δε την χρηστοτητα, εαν επιμεινης εις την χρηστοτητα? διοτι αλλως και συ θελεις αποκοπη.
23 Mais eux, s’ils ne persévèrent pas dans le refus de croire, ils seront greffés, car Dieu est capable de les greffer de nouveau.	23 Και εκεινοι δε, εαν δεν επιμεινωσιν εις την απιστιαν, θελουσιν εγκεντρισθη? διοτι δυνατος ειναι ο Θεος παλιν να εγκεντριση αυτους.
24 Tu as bien été greffé toi-même, contre nature, sur le bon olivier, alors que par nature tu étais d’un olivier sauvage; ce sera bien plus facile et plus naturel de les greffer sur leur propre olivier.	24 Επειδη εαν συ απεκοπης απο της φυσικης αγριελαιας και παρα φυσιν ενεκεντρισθης εις καλλιελαιαν, ποσω μαλλον ουτοι οι φυσικοι θελουσιν εγκεντρισθη εις την ιδιαν αυτων ελαιαν.
25 Frères, je veux que vous compreniez ce mystère au lieu d’être trop sûrs de vous-mêmes. Une partie d’Israël restera dans son aveuglement jusqu’à ce que l’ensemble des nations soit entré,	25 Διοτι δεν θελω να αγνοητε, αδελφοι, το μυστηριον τουτο, δια να μη υψηλοφρονητε, οτι τυφλωσις κατα μερος εγεινεν εις τον Ισραηλ, εωσου εισελθη το πληρωμα των εθνων,
26 et à ce moment c’est Israël tout entier qui sera sauvé, comme le dit l’Écriture: De Sion viendra le rédempteur pour éloigner de Jacob ses fautes contre Dieu.	26 και ουτω πας ο Ισραηλ θελει σωθη, καθως ειναι γεγραμμενον? Θελει ελθει εκ Σιων ο λυτρωτης και θελει αποστρεψει τας ασεβειας απο του Ιακωβ?
27 Et voici l’alliance que je ferai avec eux après leur avoir enlevé leurs péchés.	27 Και αυτη ειναι η παρ' εμου διαθηκη προς αυτους, Οταν αφαιρεσω τας αμαρτιας αυτων.
28 Du point de vue de l’Évangile, ils sont des adversaires, et c’est pour votre bien. Mais si l’on s’en tient à l’élection, ils sont aimés à cause de leurs pères.	28 Κατα μεν το ευαγγελιον, ειναι εχθροι δια σας, κατα δε την εκλογην αγαπητοι δια τους πατερας.
29 Car Dieu ne revient pas sur ses dons ni sur son appel.	29 Διοτι ανεπιδεκτα μεταμελειας ειναι τα χαρισματα και η προσκλησις του Θεου.
30 Voyez: alors que vous étiez loin de l’obéissance à Dieu, c’est leur désobéissance qui vous a obtenu la grâce.	30 Διοτι καθως και σεις ηπειθησατε ποτε εις τον Θεον, τωρα ομως ηλεηθητε εν τη απειθεια τουτων,
31 Eux aussi auront droit à sa miséricorde après cette désobéissance qui vous a valu la miséricorde.	31 ουτω και ουτοι ηπειθησαν τωρα εν τω υμετερω ελεει, δια να ελεηθωσι και αυτοι?
32 Ainsi Dieu nous fait tous passer par la désobéissance, afin de montrer à tous sa miséricorde.	32 διοτι ο Θεος συνεκλεισε τους παντας εις την απειθειαν, δια να ελεηση τους παντας.
33 Y a-t-il quelque chose d’aussi profond que la richesse, et la sagesse et la connaissance de Dieu? Comment expliquer ses décisions, comment reconnaître tous ses chemins?	33 Ω βαθος πλουτου και σοφιας και γνωσεως Θεου. Ποσον ανεξερευνητοι ειναι αι κρισεις αυτου και ανεξιχνιαστοι αι οδοι αυτου.
34 Qui est entré dans les pensées du Seigneur? Qui pourrait être son conseiller?	34 Διοτι τις εγνωρισε τον νουν του Κυριου; η τις εγεινε συμβουλος αυτου;
35 Qui lui a donné le premier pour que Dieu ait à lui rendre?	35 η τις εδωκε τι πρωτος εις αυτον, δια να γεινη εις αυτον ανταποδοσις;
36 Tout vient de lui, tout arrive par lui, tout va vers lui. Gloire à lui pour les siècles. Amen!	36 Επειδη εξ αυτου και δι' αυτου και εις αυτον ειναι τα παντα. Αυτω, η δοξα εις τους αιωνας. Αμην.