Livre de Jérémie 4

BIBLES DES PEUPLES	GREEK BIBLE
1 Si tu veux revenir, Israël, reviens vers moi - parole de Yahvé. Si tu enlèves tes Ordures de devant moi, tu ne t’égareras plus sur le chemin!	1 Εαν επιστρεψης, Ισραηλ, λεγει Κυριος, επιστρεψον προς εμε? και εαν εκβαλης τα βδελυγματα σου απ' εμπροσθεν μου, τοτε δεν θελεις μετατοπισθη.
2 Si tu proclames: “Yahvé est vivant!” avec sincérité, droiture et justice, alors tu seras pour les nations une bénédiction, tu seras leur gloire.	2 Και θελεις ομοσει, λεγων, Ζη Κυριος, εν αληθεια εν κρισει και εν δικαιοσυνη? και τα εθνη θελουσιν ευλογεισθαι εν αυτω και εν αυτω θελουσι δοξασθη.
3 Car voici ce que dit Yahvé aux hommes de Juda et de Jérusalem: Travaillez la terre laissée à l’abandon, ne semez pas au milieu des épines.	3 Διοτι ουτω λεγει Κυριος προς τους ανδρας Ιουδα και προς την Ιερουσαλημ? Αροτριασατε τους κεχερσωμενους αγρους σας και μη σπειρετε μεταξυ ακανθων.
4 Faites-vous la circoncision de Yahvé: enlevez de vos cœurs vos idoles, hommes de Juda et habitants de Jérusalem, sinon ma colère tombera comme un feu sur vos actions mauvaises, elle brûlera et personne n’éteindra.	4 Περιτμηθητε εις τον Κυριον και αφαιρεσατε τας ακροβυστιας της καρδιας σας, ανδρες Ιουδα και κατοικοι της Ιερουσαλημ, μηποτε εξελθη ο θυμος μου ως πυρ και εξαφθη, και ουδεις θελει εισθαι ο σβεσων, ενεκεν της κακιας των πραξεων σας.
5 Proclamez-le dans Juda, annoncez-le dans Jérusalem, faites sonner la trompette dans le pays, criez de toutes vos forces: “Qu’on se rassemble et se réfugie dans les villes fortifiées!”	5 Αναγγειλατε προς τον Ιουδαν και κηρυξατε προς την Ιερουσαλημ? και ειπατε και ηχησατε σαλπιγγα εις την γην? βοησατε, συναθροισθητε και ειπατε, Συναχθητε και ας εισελθωμεν εις τας ωχυρωμενας πολεις.
6 Dressez un signal du côté de Sion, sauvez-vous, ne vous arrêtez pas! Car du nord je fais venir un malheur, une véritable catastrophe.	6 Υψωσατε σημαιαν προς την Σιων? συρθητε, μη σταθητε? διοτι εγω θελω φερει κακον απο βορρα και συντριμμον μεγαν.
7 Le lion est sorti de sa tanière, le destructeur des nations s’est mis en route, il a quitté sa place pour faire de ton pays un désert et laisser tes villes en ruines, sans habitants.	7 Ο λεων ανεβη εκ του δασους αυτου και ο εξολοθρευτης των εθνων εσηκωθη? εξηλθεν εκ του τοπου αυτου δια να ερημωση την γην σου? αι πολεις σου θελουσι καταστραφη, ωστε δεν θελει εισθαι ουδεις ο κατοικων.
8 Il faut vous habiller de sacs, pleurer et vous lamenter, car la colère de feu de Yahvé ne s’est pas détournée de nous.	8 Δια τουτο περιζωσθητε σακκους, θρηνησατε και ολολυξατε? διοτι ο φλογερος θυμος του Κυριου δεν εστραφη αφ' ημων.
9 En ce temps-là - parole de Yahvé - le roi et les princes perdront leur assurance, les prêtres seront déconcertés et les prophètes stupéfaits.	9 Και εν εκεινη τη ημερα, λεγει Κυριος, η καρδια του βασιλεως θελει χαθη και η καρδια των αρχοντων? και οι ιερεις θελουσιν εκθαμβηθη και οι προφηται θελουσιν εκπλαγη.
10 Alors ils diront: “Ah, Seigneur Yahvé, tu as vraiment trompé ce peuple et Jérusalem quand tu disais: Vous aurez la paix! Car l’épée vient pour les frapper à mort.”	10 Τοτε ειπα, Ω Κυριε Θεε απατων λοιπον ηπατησας τον λαον τουτον και την Ιερουσαλημ, λεγων, Ειρηνην θελετε εχει? ενω η μαχαιρα εφθασεν εως της ψυχης.
11 En ce temps-là on dira à ce peuple et à Jérusalem: “Un vent brûlant arrive droit des collines du désert sur la fille de mon peuple; mais ce n’est pas pour vanner ou pour nettoyer.”	11 Εν εκεινω τω καιρω θελουσιν ειπει προς τον λαον τουτον και προς την Ιερουσαλημ, Ανεμος καυστικος των υψηλων τοπων της ερημου φυσα προς την θυγατερα του λαου μου, ουχι δια να ανεμιση ουδε δια να καθαριση?
12 “C’est un vent menaçant que je vous envoie, c’est mon tour maintenant de parler et de les juger.”	12 ανεμος σφοδροτερος παρα τουτους θελει ελθει δι' εμε? εγω δε τωρα θελω εκφερει κρισεις εις αυτους.
13 “Voyez ce nuage qui fonce sur nous! Ses chars sont pareils à l’ouragan, ses chevaux plus rapides que l’aigle; malheur à nous, nous sommes perdus!”	13 Ιδου, ως νεφελη θελει αναβη, και αι αμαξαι αυτου θελουσιν εισθαι ως ανεμοστροβιλος? οι ιπποι αυτου ειναι ελαφροτεροι των αετων. Ουαι εις ημας, διοτι εχαθημεν.
14 Si tu veux être sauvée, Jérusalem, enlève de ton cœur la méchanceté. Combien de temps encore garderas-tu ces pensées coupables dans ton cœur?	14 Ιερουσαλημ, αποπλυνον την καρδιαν σου απο κακιας, δια να σωθης? εως ποτε θελουσι κατοικει εν σοι οι ματαιοι διαλογισμοι σου;
15 Une voix se fait entendre depuis Dan; depuis la montagne d’Éphraïm elle annonce le malheur:	15 Διοτι φωνη αναγγελλει εκ του Δαν και κηρυττει θλιψιν απο του ορους Εφραιμ.
16 “Avertissez Juda, faites savoir à Jérusalem que ses ennemis arrivent d’un pays lointain. Déjà ils poussent leurs cris de guerre face aux villes de Juda,	16 Ενθυμισατε τουτο εις τα εθνη? ιδου, διακηρυξατε εναντιον της Ιερουσαλημ, οτι πολιορκηται ερχονται απο γης μακρας και εκπεμπουσι την φωνην αυτων εναντιον των πολεων Ιουδα.
17 et comme les gardiens d’un champ, ils encerclent le pays.” C’est qu’il s’est révolté contre moi - parole de Yahvé.	17 Ως φυλακες αγρου παρεταχθησαν εναντιον αυτης κυκλοθεν? διοτι απεστατησεν εναντιον μου, λεγει Κυριος.
18 Voilà le résultat de ta conduite et de tes actions, vois comme ton mal est amer; il t’a frappée en plein cœur.	18 Αι οδοι σου και τα επιτηδευματα σου επροξενησαν εις σε ταυτα? αυτη η κακια σου εσταθη μαλιστα πικρα, ναι, εφθασεν εως της καρδιας σου.
19 Ô mes entrailles, mes entrailles! Comme je souffre au plus profond de moi-même! Mon cœur s’agite et je ne peux me taire. N’entends-tu pas, ô mon âme, le son de la trompette et le cri de guerre?	19 Τα εντοσθια μου, τα εντοσθια μου? πονω εις τα βαθη της καρδιας μου? η καρδια μου θορυβειται εν εμοι? δεν δυναμαι να σιωπησω, διοτι ηκουσας, ψυχη μου, ηχον σαλπιγγος, αλαλαγμον πολεμου.
20 On annonce ruine sur ruine, car tout le pays est dévasté; mes tentes sont emportées d’un seul coup, et mes refuges en un instant.	20 Συντριμμος επι συντριμμον διακηρυττεται? διοτι πασα η γη ερημουται? εξαιφνης αι σκηναι μου ηρημωθησαν και τα παραπετασματα μου εν μια στιγμη.
21 Combien de temps encore verrai-je les drapeaux? Combien de temps encore entendrai-je le son de la trompette?	21 Εως ποτε θελω βλεπει την σημαιαν, θελω ακουει τον ηχον της σαλπιγγος;
22 Oui, mon peuple est fou, ils ne me connaissent pas; ce sont des fils stupides, privés d’intelligence; ils sont adroits pour faire le mal, mais ils ne savent pas faire le bien.	22 Διοτι ο λαος μου ειναι αφρων? δεν με εγνωρισαν? ειναι υιοι αφρονες και δεν εχουσι συνεσιν? ειναι σοφοι εις το να κακοποιωσι, να αγαθοποιωσιν ομως δεν εξευρουσιν.
23 J’ai regardé la terre: ce n’était plus qu’un chaos; j’ai regardé les cieux: leur lumière avait disparu.	23 Επεβλεψα επι την γην και ιδου, αμορφος και ερημος? και εις τους ουρανους και δεν υπηρχε το φως αυτων.
24 J’ai regardé les montagnes: elles étaient ébranlées; j’ai regardé les collines: toutes chancelaient.	24 Ειδον τα ορη και ιδου, ετρεμον και παντες οι λοφοι κατεσειοντο.
25 J’ai regardé: il n’y avait plus d’hommes, tous les oiseaux du ciel s’étaient enfuis.	25 Ειδον και ιδου, δεν υπηρχεν ανθρωπος και παντα τα πετεινα του ουρανου ειχον φυγει.
26 J’ai regardé: le verger était devenu un désert et toutes les villes étaient détruites. Cela venait de Yahvé, du feu de sa colère.	26 Ειδον και ιδου, ο Καρμηλος ερημος και πασαι αι πολεις αυτου κατηδαφισμεναι απο προσωπου Κυριου, απο του φλογερου θυμου αυτου.
27 Car voici ce qu’a dit Yahvé: “Tout le pays sera ravagé; cependant je ne le détruirai pas complètement.”	27 Διοτι ουτω λεγει Κυριος? πασα η γη θελει εισθαι ερημος? συντελειαν ομως δεν θελω καμει.
28 C’est pourquoi la terre est en deuil et les cieux là-haut se sont obscurcis, parce que je l’ai dit et je l’ai décidé: je ne le regretterai pas, je ne reviendrai pas en arrière.”	28 Δια τουτο η γη θελει πενθησει και οι ουρανοι ανωθεν θελουσι συσκοτασει? διοτι εγω ελαλησα, απεφασισα και δεν θελω μετανοησει ουδε θελω επιστρεψει απο τουτου.
29 Le cavalier, l’archer, avec leurs cris ont mis toute la ville en fuite, on gagne les bois, on grimpe sur les rochers, les villes sont abandonnées, vidées de leurs habitants.	29 Πασα η πολις θελει φυγει υπο του θορυβου των ιππεων και των τοξοτων θελουσιν ελθει εις τα δαση και αναβη επι τους βραχους? πασα πολις θελει εγκαταλειφθη και δεν θελει εισθαι ανθρωπος κατοικων εν αυταις.
30 Et toi, la dévastée, que vas-tu faire? Tu peux t’habiller de pourpre, te couvrir de bijoux d’or, et te farder le tour des yeux; toute cette beauté ne servira de rien. Tes amants n’y feront pas attention car c’est à ta vie qu’ils en veulent.	30 Και συ, ηφανισμενη, τι θελεις καμει; και αν ενδυθης κοκκινον, και αν στολισθης με στολισμους χρυσους, και αν διατεινης με στιμμι τους οφθαλμους σου, εις ματην θελεις καλλωπισθη? οι ερασται σου θελουσι σε καταφρονησει, θελουσι ζητει την ζωην σου.
31 Oui, j’entends des cris, comme ceux de la femme en travail, cris de souffrance comme ceux d’une femme pour un premier enfant; c’est la fille de Sion qui gémit et tend les mains: “Malheur à moi, je succombe sous les coups des assassins!”	31 Διοτι ηκουσα φωνην ως κοιλοπονουσης, στεναγμον ως πρωτογεννωσης φωνην της θυγατρος Σιων, ητις θρηνολογει εαυτην, εκτεινει τας χειρας αυτης, λεγουσα, Ουαι εις εμε τωρα, διοτι η ψυχη μου εκλειπει ενεκεν των φονευτων.