Livre de Jérémie 14

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Voici la parole que Yahvé adressa à Jérémie au sujet de la sécheresse:	1 και εγενετο λογος κυριου προς ιερεμιαν περι της αβροχιας
2 Juda est en deuil, ses villes vont à la ruine, de tristesse elles se traînent à terre, et de Jérusalem s’élève un cri!	2 επενθησεν η ιουδαια και αι πυλαι αυτης εκενωθησαν και εσκοτωθησαν επι της γης και η κραυγη της ιερουσαλημ ανεβη
3 Les riches ont envoyé leurs serviteurs pour chercher de l’eau: arrivant aux citernes ils n’ont pas trouvé d’eau et sont revenus avec leurs cruches vides.	3 και οι μεγιστανες αυτης απεστειλαν τους νεωτερους αυτων εφ' υδωρ ηλθοσαν επι τα φρεατα και ουχ ευροσαν υδωρ και απεστρεψαν τα αγγεια αυτων κενα
4 La terre est crevassée parce qu’il n’a pas plu dans le pays; c’est pourquoi les paysans se sont voilé le visage.	4 και τα εργα της γης εξελιπεν οτι ουκ ην υετος ησχυνθησαν γεωργοι επεκαλυψαν την κεφαλην αυτων
5 Même la biche sauvage abandonne ses petits, car il n’y a pas de verdure.	5 και ελαφοι εν αγρω ετεκον και εγκατελιπον οτι ουκ ην βοτανη
6 les ânes sauvages sont montés sur les sommets, ils aspirent l’air comme des chacals et leurs yeux se troublent parce que l’herbe leur manque.	6 ονοι αγριοι εστησαν επι ναπας ειλκυσαν ανεμον εξελιπον οι οφθαλμοι αυτων οτι ουκ ην χορτος απο λαου αδικιας
7 Même si nos fautes nous accusent, sauve l’honneur de ton nom, ô Yahvé! Nos révoltes sont nombreuses et nous avons péché contre toi.	7 ει αι αμαρτιαι ημων αντεστησαν ημιν κυριε ποιησον ημιν ενεκεν σου οτι πολλαι αι αμαρτιαι ημων εναντιον σου οτι σοι ημαρτομεν
8 Mais toi, espoir d’Israël, toi qui le sauves au temps de la détresse, pourquoi te conduire en étranger dans le pays, comme un voyageur de passage pour une nuit?	8 υπομονη ισραηλ κυριε και σωζεις εν καιρω κακων ινα τι εγενηθης ωσει παροικος επι της γης και ως αυτοχθων εκκλινων εις καταλυμα
9 Pourquoi restes-tu comme un homme qui perd la tête, comme un guerrier incapable de sauver? Tu es au milieu de nous, Yahvé, et nous sommes sous la protection de ton Nom; ne nous abandonne pas!	9 μη εση ωσπερ ανθρωπος υπνων η ως ανηρ ου δυναμενος σωζειν και συ εν ημιν ει κυριε και το ονομα σου επικεκληται εφ' ημας μη επιλαθη ημων
10 Voici ce que dit Yahvé à propos de ce peuple: “Oui, ils aiment chercher ailleurs, ils ont couru de tous côtés et Yahvé n’est pas du tout content d’eux: c’est pourquoi maintenant il se souvient de leur faute.”	10 ουτως λεγει κυριος τω λαω τουτω ηγαπησαν κινειν ποδας αυτων και ουκ εφεισαντο και ο θεος ουκ ευδοκησεν εν αυτοις νυν μνησθησεται των αδικιων αυτων
11 Yahvé me dit également: “Ne me demande pas de faire du bien à ce peuple.	11 και ειπεν κυριος προς με μη προσευχου περι του λαου τουτου εις αγαθα
12 S’ils jeûnent, je n’écouterai pas leurs prières. S’ils offrent des holocaustes ou des sacrifices, je ne les regarderai pas; je veux les exterminer par l’épée, la famine et la peste.”	12 οτι εαν νηστευσωσιν ουκ εισακουσομαι της δεησεως αυτων και εαν προσενεγκωσιν ολοκαυτωματα και θυσιας ουκ ευδοκησω εν αυτοις οτι εν μαχαιρα και εν λιμω και εν θανατω εγω συντελεσω αυτους
13 Alors j’ai dit: “Ah, mon Seigneur Yahvé, regarde ce que leurs prophètes leur racontent: Ne craignez pas l’épée, vous ne connaîtrez pas la famine, je ne vous donnerai ici que paix et prospérité!”	13 και ειπα ω κυριε ιδου οι προφηται αυτων προφητευουσιν και λεγουσιν ουκ οψεσθε μαχαιραν ουδε λιμος εσται εν υμιν οτι αληθειαν και ειρηνην δωσω επι της γης και εν τω τοπω τουτω
14 Et voici la réponse de Yahvé: “Ce sont des mensonges que prophétisent ces prophètes en mon nom. Je ne les ai pas envoyés, je ne leur ai rien demandé, je ne leur ai pas parlé. Ce sont des visions fausses et des révélations inventées, ce sont leurs rêves qu’ils vous prophétisent.	14 και ειπεν κυριος προς με ψευδη οι προφηται προφητευουσιν επι τω ονοματι μου ουκ απεστειλα αυτους και ουκ ενετειλαμην αυτοις και ουκ ελαλησα προς αυτους οτι ορασεις ψευδεις και μαντειας και οιωνισματα και προαιρεσεις καρδιας αυτων αυτοι προφητευουσιν υμιν
15 “C’est pourquoi, voici ce que dit Yahvé contre ces prophètes qui prophétisent en son nom, alors qu’il ne les a pas envoyés: Ils disent que l’épée et la famine ne viendront pas sur ce pays? Eh bien, c’est par l’épée et par la famine que ces prophètes périront!	15 δια τουτο ταδε λεγει κυριος περι των προφητων των προφητευοντων επι τω ονοματι μου ψευδη και εγω ουκ απεστειλα αυτους οι λεγουσιν μαχαιρα και λιμος ουκ εσται επι της γης ταυτης εν θανατω νοσερω αποθανουνται και εν λιμω συντελεσθησονται οι προφηται
16 “Quant à ceux qui écoutent ces prophètes, eux aussi mourront par la famine et par l’épée, et leurs corps resteront sur le sol dans les rues de Jérusalem. Il n’y aura personne pour les enterrer, pas plus eux que leurs femmes, leurs fils ou leurs filles. C’est ainsi que je ferai retomber sur eux leur péché.	16 και ο λαος οις αυτοι προφητευουσιν αυτοις και εσονται ερριμμενοι εν ταις διοδοις ιερουσαλημ απο προσωπου μαχαιρας και του λιμου και ουκ εσται ο θαπτων αυτους και αι γυναικες αυτων και οι υιοι αυτων και αι θυγατερες αυτων και εκχεω επ' αυτους τα κακα αυτων
17 “Tu leur diras encore cette parole: ‘Que mes yeux fassent couler des larmes abondantes, qu’ils ne s’arrêtent ni la nuit, ni le jour, car je vois la fille de mon peuple frappée d’un mal très grave, d’une plaie douloureuse.’ ”	17 και ερεις προς αυτους τον λογον τουτον καταγαγετε επ' οφθαλμους υμων δακρυα ημερας και νυκτος και μη διαλιπετωσαν οτι συντριμματι συνετριβη θυγατηρ λαου μου και πληγη οδυνηρα σφοδρα
18 Si je vais dans les champs, je vois des gens transpercés par l’épée, si j’entre dans la ville, j’en vois d’autres torturés par la faim; les prophètes et les prêtres ont parcouru le pays et n’y comprennent rien.	18 εαν εξελθω εις το πεδιον και ιδου τραυματιαι μαχαιρας και εαν εισελθω εις την πολιν και ιδου πονος λιμου οτι ιερευς και προφητης επορευθησαν εις γην ην ουκ ηδεισαν
19 As-tu donc rejeté Juda? Ton âme est-elle dégoûtée de Sion? Pourquoi nous as-tu frappés et n’y a-t-il pas de guérison pour nous? Nous attendions le salut et tout va mal, ce devait être la guérison, et c’est l’épouvante.	19 μη αποδοκιμαζων απεδοκιμασας τον ιουδαν και απο σιων απεστη η ψυχη σου ινα τι επαισας ημας και ουκ εστιν ημιν ιασις υπεμειναμεν εις ειρηνην και ουκ ην αγαθα εις καιρον ιασεως και ιδου ταραχη
20 Ô Yahvé, nous reconnaissons notre faute et les dettes de nos pères: contre toi nous avons péché!	20 εγνωμεν κυριε αμαρτηματα ημων αδικιας πατερων ημων οτι ημαρτομεν εναντιον σου
21 Mais pense à ton Nom, ne brise pas tout, n’abandonne pas ton trône de gloire! Veille à ne pas rompre ton alliance avec nous!	21 κοπασον δια το ονομα σου μη απολεσης θρονον δοξης σου μνησθητι μη διασκεδασης την διαθηκην σου την μεθ' ημων
22 Parmi toutes les idoles des nations, en est-il une qui puisse faire pleuvoir? Est-ce le ciel qui donne les averses, n’est-ce pas toi, qui as fait toutes ces choses, toi en qui nous espérions?	22 μη εστιν εν ειδωλοις των εθνων υετιζων και ει ο ουρανος δωσει πλησμονην αυτου ουχι συ ει αυτος και υπομενουμεν σε οτι συ εποιησας παντα ταυτα